Alle inzendingen over hel OR hemel

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

beren sterven uit een heel grote blijft ijskoud aan de hemel staan…

Zij heeft het niet gewild: jij wel, nu enkele reis tot helse hemel.…

Denken maakt een hel voor ons, wanneer we denken aan wat kan, maar hoogst zelden gebeurt. Denken werd af en toe mijn hemel, toen hetgeen onmogelijk leek, toch mogelijk bleek te zijn. Dankzij onvoorwaardelijke liefde. Dankzij grenzenloos vertrouwen. Dankzij onverwacht geluk.…

Een nachtstille hemel een sterrenregen ik grijp naar die met kort halfleven hoe ze glunderen nog heel even…

Er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete.* Ik die mijn leven heb gemeten, zijn diepte hoogte lengte breedte, zijn zorg, zijn dagelijks gekwel, niets weet ik dan wat ik geweten altijd en 'k weet het al te wel: er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete.…

mij nog kussen, in de hemel - de hemel, de hemel Buiten danst de storm iets vrij, het rent weg de hoek om, de nacht in die wij laten wachten We blijven nog hier in het licht van de hemel - de hemel, de hemel…

Hel en verdoemenis christelijk dwalen werd eeuwenlang duivels hardvochtig bestraft Zondaren jubelt, want godsdienstwaanzinnige kolder wordt straks synodaal afgeschaft…

Niet om hemel of hel, ik zei dan ook aardig, niet goed.…

Ooit stond De Hemel plots in vuur en vlam En dat heeft diepe sporen nagelaten Niet slechts bij hen die in De Hemel zaten, Maar ook bij iedereen in Volendam. Waarschijnlijk zijn zelfs alle Nederlanders Na Enschede en Volendam heel anders.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

De kapitein is ingeslapen Voor zijn laatste reis De boot die is vertrokken Naar het Hemels paradijs De oude uil die is gevlogen Naar daar boven goed en wijs Zijn laatste vlucht Naar het Hemels paradijs Man, vader, opa, wat was die man toch lief Grapjes maken en heel eigenwijs Op zijn manier dat moet je geloven Naar het Hemels paradijs…

Kom jij uit de hemel en ik uit de hel? Of ben jij een hond, mijn hond? En gaan we samen naar de hel? Waar neem je me mee naartoe? Waar neem ik jou mee naartoe? Waarom wil je van mij houden? Wat kan ik jou ooit geven?…

in dit kleine doosje geen zilver en geen goud het is veel kostbaarder omdat ik van je houd het gaat slechts om een woordje waar je zo op heb gewacht het hield je maanden bezig overdag en in de nacht het aller dierbaarste wat ik jou kan geven mijn oprechte vriendschap voor je hele leven…

In roer en rep je voor het vaderland Zon daar wil ik zijn Gepekeld glas zo lichtgebrand Ten strijde onder ’t juk van de verwachting Kruip ik door modderschuit als ware Wars van doodsverachting Om na gedane arbeid terug te keren Vol verhaal en zinnebeeld Gepekeld glas zoete nectar Alsof ik was het boetekleed Te heet gebakerd Maar…

Het is een echo die aan de takken hapert Mijn gespierde tong vindt zelfs geen lustige weduwe meer In deze koele hel…

Er was eens, ja een sprookje realiteit haalde echter snel in wat er in zat het verleden te aanwezig en heden zijn er blikken zonder blozen veel te leeg, steeds riep hij heel mijn hart zal ik je geven gekregen mooie woorden, en zij brak 't verstand ten einde leven hopeloos ongewild. haar gevoel weer zuiver voeden en te kleuren wit gevuld…

droog mijn laatste dauwtranen als de ochtenstond wordt gebaard uit nachtelijke wanen waar dromen hebben gepaard in spelonken zochten zij elkaar om mijn slaap durend te verwarren zij bevruchtten op een dodenbaar stenen eieren zonder erbarmen duivels braken uit de schalen vuurspuwend naar mijn keel ik kon niet anders meer dan in de hel…

in een wereld die alleen van ons was Heel dicht tegen je aan zo ben ik heerlijk ingeslapen en nog steeds zo dicht tegen je aan ontwaakte ik in een nieuwe morgen zo heel dicht jou aan...…

Woorden kunnen helen Woorden kunnen pijn doen Als iedereen daar bij stil stond Zou er minder pijn zijn Blijheid zien na je gesproken woorden....... Of de pijn zien in de ogen van de ander.... Als iedereen daar bij stil stond Zouden we weten waar we voor kiezen Woorden die helen Maken de wereld zo veel mooier…

Heel even aan je hangen. Heel even aan je voelen. Heel even met knuffelen. Heel even met je bellen. Alles heel even wat nu niet meer kan.…

Het verleden dat me heeft vervormd en gemaakt Tijd die schijnbaar schurend verstreek Niet alleen de ziel maar ook de botten gekraakt Dagen verstrijken en tellen als een week Het oversteken van dit meer, blijkt slechts een stap over een kreek Zorgen in koele diepte bekeken en vervolgens bewaakt Matgeslagen, katatonisch en alsnog geraakt Bewustwording…

ik kan je niet gerust stellen dat alles goed zal komen zoals zo velen je vertellen ik doe het niet om je te kwellen maar je moet de hel aangaan, wil je weer dromen…

ik schrijf geen melige verzen over bloemetjes die hun kopje opsteken boven het maaiveld lachend naar de ochtendzon, over de magie van sneeuw die de rauwe werkelijkheid verdoezelt, over de grote liefde die niet kwam af al vertrokken is, over een opperwezen dat monkelend zijn zoon laat kruisigen als boete voor een zonde die hij nooit…

opnieuw rijmt zonneschijn niet op venijn schuilt in luwte, in lagen eerder herfstig, ontdaan van pijn leeft enkelvoudig voort, geknarst door grind verdund door vergeten niets is afwezig als de som der delen een ziel van steen doorleeft haar ogenrood smoort in weerwil zacht als ochtendmist en dagelijkse dood niet anders dan vroeger zoals…

Eensgezind mesjogge terwijl dus geheel continent verdrinkt Door gebrek aan veel misbruiken mensen, men- sen die het slechts beter kunnen krijgen Wel ten koste van ECHT HEEL VEEL DODEN Een ten allen tijde reeds verdoemd continent zoals 't lijkt, voor eeuwig maar wie weet, waardoor...?…

De herfstzon kleurt de beloofde hemel rood, hij spint de wereld in een web vol clichés in spiegels van een onverzadigd labyrint, speurt naar waarheden uit het verleden, van onmacht en onvermogen, afkomst in brons gegoten bloed tot aan de dood in een vast gebakend lied van overleving, ingevuld naar believen door dualisme, waaraan…

De stoere motorrijder tot de hel toe bewogen. Claimt iets van een engel die door de hemel werd bedrogen. Die engel van de hel zal zijn motor niet voortijdig stallen. Als het hem hier voert over een weg rijdend met hoge kilometer tallen.…

Heel even in zijn armen als vleugels om je heen Een warme deken voor jou alleen Luisterend naar zijn hart het ritme van het Zijn Alle antwoorden klinken als muziek in jouw oor. Zie je innerlijk Licht een stralende Zon Jouw hart verwarmt de liefde van je Ziel.…