Alle inzendingen over herfst OR lief OR haico

Durf jij voorzichtig om je heen te kijken want alles blijft maar gaat ook voorbij. Zie ook jij de vergankelijkheid van dingen, al lopen wij nog op met elkaar zij aan zij. Zoals ooit in oktober ons samenzijn bij zee, we brachten samen mooie herinneringen schelpen, oud eikenhout en een zeester blootvoets al juttend naar huis weer mee. Durf…

Zo af en toe lift er iets met me mee, dan loop ik niet alleen, maar met z'n twee Ik noem het m'n verstekeling, gewoon een niet noemenswaardig klein ding. Zo af en toe zit ie in m'n zak 'k laat 'm zitten, puur voor gemak en als het tijd is, laat ik 'm eruit soms wil ie niet, de kleine schavuit. 'k Zal bekennen wat of 't is 't is een duveltje…

of krijg ik dan het oude verhaal te horen: "Haico, ik was je psycholoog, ik deed gewoon m'n werk, sorrie dat ik jouw hart bedroog..."…

Op het bankje halverwege en louter mijn lief aan mijn zij, rusten wij even. De wind slaapt, de herfst ontwaakt, het meer ligt er minuten lang rimpelloos bij……

De herfst kruipt in me, de duistere luchten, de koude wind. Ik weet het niet meer, wie ik ben. Alles loopt door elkaar, door elkaar gewaaid, bevroren. Waar was ik gebleven. Soms ontdooi ik weer en ontdek ik een karakter, dat soms grappig is en lief. Maar waarom nu zo kil, koud en alleen.…

is jachtig de herfst is mooi de herfst is machtig…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

Er was rouwe op het huis, Er was rouwe in de kluis, Toen de Heer ons gebed had verworpen; Want zo lang als hij leed, Ging een biddende kreet Als een offerand op uit de dorpen. Toen de doodsmare kwam, Zie, mijn wangen zijn stram, Maar ik schreide als het kind van mijn kindren! In der schamelen nood…

Dan maar niet lief!…

stille dagen die me meer zijn dan lief…

ik wil je zijn op alle fronten zoals ik je lief, zoet zout bitter zuur, het geeft niet want mijn smaak wordt door jou nimmer betwist mag ik je zijn wanneer je pijn verschijnt met scheuten die slechts in de herfst ten gehore worden gebracht en ik jouw grimas mag dragen zodat de lente zich nestelt op en in jou gelaat ik ben je, lief ik…

Dromen vallen uiteen zoals de zomer verbleekt in de herfst Laat me vergeten dat de tijd zonder jou door mijn vingers glijdt want ik kijk met jouw ogen voel met jouw handen lach met jouw mond en huil, huil jouw tranen voor alles is een tijd fluister jij zacht dag lief tot ergens ooit later…

wat zou je zeggen, vroeg de tuinman als dit jouw laatste zomer was hij had het wild gewas al lang gesnoeid, geruimd wat zicht ontnam nu wilde ze nog oogsten om door de ingeslapen herfst te gaan om winterwarmte te doorleven met lief en haardvuur, rijp op alle wegen daarna als vogels weer de lente weten het ontwaken van onschuldig leven…

mijn lief voel je het kriebelgras rond onze oude boom hoor je de magische geluiden zwevend langs de stam zijn ze nog leesbaar de eens gekerfde namen van het verlangende samen de hartjes in elkaar glanst het mos of is het in een herfst met de regendruppels tot niets vervaagt is er de tederheid de schitter op de blaadjes zweeft…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

berekend Heb ik je voorgoed van het leven beroofd De gemene lach op je gezicht bevroren Het geschater verscheurt mijn hart Niets kan mij nu nog meer bekoren Je levenslicht veranderd in rouwzwart De wekker rukt me uit deze boze droom Voorbij is het surrealisme van de nacht Mijn onderbewuste maakt rare sprongen Herken mezelf niet, ben juist lief…

Een dagje subtropische temperaturen Hete romance op het zoute Zeeuwse strand Verstrengeld in de zwoel brandende zomerzon Passionele vrijpartij in het natte bronzen zand Golven breken op de sierlijke lijn van haar rug Vlug grijpt ze me vast, houdt me stevig beet Hartstocht blinkt in de glans van haar ogen Haar wilde blik vervoerend tot…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Ik lag gewoon te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep…

Vandaag is alles zo anders, omdat je heen bent gegaan. De woorden zijn stil in mij, ik ben vol van verdriet. Het leven is nu totaal anders, al besef ik dat nog niet. Rust zacht lieverd, voor altijd ben je in mijn hart.…

Dood wat wacht er na jou of wens jij nog geen onontkoombare vragen nu ik ben aangedaan loslaten waar ik van hou en af moet staan wat wacht er na jou was dit het einde of is zij overgegaan in een tijdloos bestaan toen ze wegkwijnde hoe zit dat nou wat wacht er na jou is het kinderlijke hoop van mij dat zij nu bij God…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

ik mij opeens weer vief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik oud en krom zal wezen en zelfs niet meer een boek kan lezen dan is het als een liefdesbrief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik kinderlijk tevreden niet verder kijk dan slechts het heden dan weet ik mij niet meer naïef als iemand zegt: ik heb je lief…

Ik heb van je gedroomd Rustig en lief, onder lakens die jou overdekken droom ook jij misschien. Woorden zijn niet nodig een droom die je overstelpt en mijn gedicht ben jij.…

Mijn lief is verliefd Zegt straks haar woordjes voor die ander En ik kan vergeving schenken Want dat vindt ze fijn Ik hou van haar maar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd ’t Was misschien niet te voorkomen Of dom te denken dat wij altijd Maar ’t doet zoveel pijn Die hij en haar daar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd…

altijd later, alleen de twijfel is van als en twijfels zingen altijd vals ze zit en schrijft en leest wat staat er: “Als ik me verlaat op jou Of nu ik sterk ben, jou verlaat Als ik nu vertrek met jou Of nu ik ga, jou achterlaat Nu ik kies voor zonder jou Of jou bovenal verkies Als ik als verlies schrijf ‘jou’ Of nu ik jou, mijn lief…

waterig kijken je oogjes me aan waterig soms met een traan je hoofdje scheef in het kussen gezakt een knuffel nauwelijks beetgepakt te zwak om te lachen te praten te spelen je energie met anderen te delen maar ik beloof je mijn kleine man er komt een dag waarop jij alles kan…

Ik heb U lief mijn heerlijk land mijn mooi geboorteland ik min de eenvoud en de schoonheid 'k heb U mijn hart verpand. Maar langzaam gaat 't tanen hoe zeer het me ook spijt de bossen en de heide de duinen en de zee raken hun schoonheid kwijt.…