Alle inzendingen over herinnering OR geuren

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

En ik herinner me Hoe zowel blad na blad Als traan na traan Langzaam de winter aankondigden. Afvallige gratie en Scheidende schoonheid op de achterbank Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur, Aan mijn hart zoals je aan mijn haren trok. De mooiste herinnering aan die felle zomerzon En hoe ik klaprozen voor je plukte.…

Ineens is het teruggekomen die geur uit een voorbije tijd een zondagmiddag in de zomer terwijl ik door de polder rijd de geur van hooi, herinneringen veel ouder dan het verse gras die warme prikkelende dingen die ik al haast vergeten was dan in een vlaag ruik ik de koeien de lucht van mest en van het kuil ik hoor het rammelen en loeien…

ik streel je huid maar het liefst wil ik strelen wie je bent wat je denkt de blik die je me schenkt ik proef je in de geur van hooi maak je mooi en geef ons weer momenten ter herinnering in je tranen zie ik je verdriet ik wil die pijn ook voelen en delen zodat liefde alles weer kan helen het is mooi te leven in jouw…

oh taaie tante je shampoo verspreidt de geur van herinnering gelukkig alleen gassen onder de dekens ondertemperatuur om vier uur wakker ik steek mijn nek uit naar haar onwillekeurig ejaculatie kus van het pruimenmondje hogere chemie ze heeft altijd nog haar zacht gedroogde pruimen wachten in de koelkast…

droog kaalt lucht alle kleuren heldert herfst zijn geuren van het laatste oogstgenot in warme zonneschijn komt de herinnering aan zomer even vluchtig terug de rust is tijdelijk want onder het tapijt van bladeren zit lente groeiend te vergaderen omdat winter nog ontbreekt…

het zout op je gezicht te proeven die bitterheid vervaagt de wind in je haar te voelen die wolken opjaagt naar de nacht als onze hoofden op een kussen rusten in de zon en zorgen veilig slapen vergeten we dat de morgen komt bewaren de geur van de zee als herinnering dat ik weer zing voor jou…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…

En de geur van gras... weet je nog, mijn lieve Mark.. mijn liefste Mark. Nooit hielden we op samen te wandelen op de dijk, langs de Waalkade, in bossen en steden. We waren verwonderd om het leven op aarde: ons niet gegund.…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

Geuren, kleuren, een paar woorden is al wat bleef, de rest verdween, God weet waarheen. Soms komt wat is vergeten, in een dagdroom voorbij, of glinstert in de verte vaag bekend, tot mijn brein in het schijnsel van een moment, plots verlicht zich in een herinnering herkent.…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

weer gaan haar dromenlanden voor mij open waar bloeit het kruid van de herinnering door haar zachte geuren omdropen weet ik nauwelijks hoe de tijd verging.…

Ik herinner me de bloeiende citrusbomen, de vrolijke zwermen van gouden bijen. Ik ruik nog steeds de geur van de rode bloemen op de wilde cactus. Ik houd van de Sierra Bermeja, maar ik aarzel er naar toe te gaan zonder jou.…

Als de geur van de seringen, de tuin doet ruiken zoet en fijn, komen bij mij de herinneringen, aan ons eerste samenzijn. En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Lood In mijn hoofd En In mijn hart Het slijt niet De tranen Van het gemis Stromen Elke dag Weer een stukje Verder weg Van jou Ongewild Ik wil niet dat je Vervaagt Jouw geur, Jouw stem Wil ik niet kwijt Ik koester Ze slechts In herinneringen Ik laat je niet los, Nu nog niet...…

in iedere vlinder zie jij haar elke wolk is een teken dat zij bij jou is ik weet hoeveel je mist en zoekt tussen dagelijkse dingen naar even weer die blik of geur herinneringen ik herken haar soms in jou die lach de kleuren van jouw ogen en leun op de herkenning van toen zij jonger was…

Soms klimt haar geur heel rustig in de kamer dan denk ik - vreemd genoeg - nu wil ik dat wezen zijn of die herinnering maar er gebeurt weer niets alleen in mijn dromen glijd ik langs je lichaam als een slang in het duister dronken - stoned en giftig kan ik bijna breken want ik wil zo graag voor iemand engel zijn niet langer smachten…

heb de vrucht van geluk wel gezien maar haar verder gemeden de vormen gevoeld ik mocht er helaas geen aandacht aan besteden ze kleurde gewoon in herinnering haar dromen gaf warmere tonen kon haar geur niet geloven was lente maar dan het onderste boven heb de vrucht van geluk in jou gezien kunnen we die delen misschien…

'waar denk je aan' ergens op de vloedlijn tussen waken en vergeten een moederstem die gebiedt, 'kom niet te laat voor 't eten' een geur, een kleur flarden uit losse herinnering een vloeibaar moment binnen omrankte muren van een doodstil ding stil, de klok is verjaard een doof beeld dat mij aanstaart…

De deur je staat ervoor voor 'n gesloten of voor 'n open deur Je snuift de geur op van moeders zondagse maaltijd al zaterdag bereid Moeder neemt de tijd de spijs te bereiden en vader zorgt voor drank Met dank komen de herinneringen die zingen als 'ons kinderkoor' Bij het staan voor een deur nu -voor altijd- gesloten.…

klinken woorden weer in gedroomde zinnen Opgewonden snuif ik de geuren die me weer liefdevol omringen Nooit vergeet ik meer dat gevoel van blijde herinneringen…