6686 resultaten.
portret
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 397 Een strohoed jawel
een beetje schuin op het hoofd
het sigaartje nog
en oogjes die twinkelen
als waren het kogeltjes…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 Een mooie belijning, sierlijk
Een ritme op een doek
Je ogen meegaand in elke beweging
Beweging van passie
Je helemaal geven
Bijna oogverblindend als een schittering zo mooi
Vermengde kleuren samengesmolten
Voor altijd vereeuwigd
Portret van de Liefde…
Portret
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 een mooie belijning
een ritme op een doek
je ogen meegaand
in elke beweging
je helemaal geven
bijna oogverblindend
een schittering zo mooi
vermengde kleuren samengesmolten
voor altijd vereeuwigd
portret van de liefde…
Portret
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld
zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren.
Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert
deze sluier gaat als een droom door mijn nacht
Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen
maar als ik mijn ogen sluit ben ik degene die lacht.…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Zij lijkt
uit haar lijst
te gaan stappen...
De stoel
meer van de schilder
dan van haar
Licht valt
zichtbaar
van 'r schouder
Ze wordt
geen dag, geen jaar
ouder
Zij, model
uit 'n vervlogen tijd
bloem tussen bloemen
Zij, vrouw
tussen....
'n veelheid aan vrouwen
Ik zou
om 'r kunnen
......rouwen
want nam ze
niet -zonder…
Portret
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 106 Mona Elisa
is mooier dan de mooiste
vrouw op schilderdoek.…
Portret
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Voor elke lijst ben jij te bombastisch
jouw uitstraling torpedeert mijn ziel
waar de herinnering zich herleeft.
Je uitgesproken blik etaleert je zucht
die nu echoot door de eeuwigheid
en mij ontspanning in het leven geeft.
Met glinsteringen van spervuur
waar ik verzink tot jouw heelal
ontvang ik als een hereniging.…
portret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 het huis is groter dan mijn
schedeldak
de vloeren piepen en kraken,
alles lijkt aangeraakt
schemer daalt op de tast in
het trappenhuis
stof dempt hier de stemmen,
de tijd lijkt geel en ijlt na in
rammelende,
zware houten spiegelkasten
met geraas dat smoort in
late doofheid
er hangt nog etenslucht
boven de afgeruimde tafel…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 En ze schilderde hem na
van een foto, die ze mooi vond
hij zit daar op haar bank.
De schildering werd niet slecht
maar neus en mond klopten niet
Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril
Diezelfde namiddag wilde ze
hem in haar huis!
Hij mocht de zolder en slaapkamertje
Zij hield haar eigen
en haar schalen…
VOOR DE POORTEN VAN DE HEMEL!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 77 Was ik een schilderij, een portret?
Een aangenaam of onaangenaam portret?
DOCH, MAAR, ECHTER
Ik ben het portret, hun portret
Zittende voor de schilders (m/v)
Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein
En omdat ik zo braaf stil bleef zitten
Kom ik door de poorten van hun hemel
En mag ik weer plaatsnemen!!…
Niets meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 283 Zoals vergeelde fotos
van langvervlogen mensen
mij niets meer zeggen,
zo zal men
ooit,
ook mijn portret
emotieloos bezien.
Dan is er niets meer van mij over.…
Aan de rand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Het spel van zon en schaduw
belicht telkens weer opnieuw
haarden van herinneringen.
De stad ontplooit zich.
De torens blijven wenken.
Als vingers tikken ze mij.
Engagement en eigendom
weerhouden mij verder.
Getikt door de spanning
tussen tastbare biotoop buiten
en verruimende mogelijkheden
van de virtuele stedelijke kosmos.…
je zingt de lengte in de dagen
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 820 in de dagen, laat de
wolken regen dragen
naar het avondland
je bent een
warme herinnering
ons afscheid duurt
een schemering…
Sterren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert
met herinnering die als een metronoom gaat
en glinstert joviaal als een eeuwig portret.
Het theater sluit als de dagen weer lengen
alleen de kortste dag inspireert mijn moment
waardoor ik mijn stoel al voor het raam heb gezet.…
belichte schaduw
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 562 als verstrooid dichter
in de beschouwende schaduw
weef ik mijn gedachten
van al dat ontgaat
aan licht of zicht
of verwachten
geborgen en verborgen
in de mensenziel
u zoudt haast gaan denken
is leven slechts zwarte inkt:
het vergaren van zorgen
ik vertel u van schoonheid
van vragende tastende vingers
de weelde van ingetogen blijheid…
De zon...belicht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 702 Uit een hete streek
Vloeit de straling
Een lange golflente
Een voorteken van zonnestorm
Verborgen details moeten gemeten
De vlam bereikt een hoogtepunt
Barst hard en heftig uit
In klonten gas dat broeit
Als wolken boven een bevlekt oppervlak
Wisselend van klaarte en vorm
In de corona zitten gaten van bijna schaduw
Een lijnenspel dat schoof…
Nuchter belicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 654 De satelliet Solar A
In een hoge baan om de aardkloot geschoten
Belicht de straling
De hete streken in de heliosfeer
Ontastbaar voor het bloot mensenoog
Gezeefd door de dampkring
Astronauten nemen als eerste waar
Aan boord van hun hemelse huls
De film in de ver reikende lens
Versmeert het detail
Door verstrooide straling
Later vond men…
Romantisch belicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 169 ik zag je dansen
in zwart wit
mijn vingers op de toetsen
het klavier romantisch belicht
ik keek je aan
jij liet je gaan in
frank en vrij bewegen
op mijn melodie van dromen
ik wist dat je zou komen
na het laatste akkoord
je ogen nog in hogere sferen
een lach die mij applaus offreerde
weer gaan mijn handen
over het warm zwart wit
uiterst…
Fragiel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 27 in de
belichting kleur en
vooral duurzaamheid…
Lento
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 hoe langzaam
de ochtend
zich ontvouwt
zal zij nimmer weten
nog niet eerder
zette zij
met verdwaalde kwasten
een portret van
Aphrodite op…
Mijn lief
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 593 Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou vond, mijn lief.
Ik in jouw ogen werd gevangen
met rozen op mijn wangen.
Ik wist er van het leven niet,
toen ik schuilde in jouw armen.
Mijn hart tot berstens toe gevuld
met vreugd en groot verlangen.
Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou trouw beloofde.
En jij mij meenam op een reis,
die…
Fluiten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 876 Ik had een broer,
hij floot altijd.
Niet omdat hij vrolijk was,
oh, nee, integendeel...
maar omdat hij bang in 't donker was.
Door altijd te fluiten,
als hij 's avonds onder stergeflonker,
van zijn meisje kwam...
voelde hij zich niet meer zo alleen,
met al die schaduwen om zich heen.
Ja, hij heeft wat afgefloten,
zijn hele leven lang…
April
gedicht
3.0 met 27 stemmen 10.596 In de avond wacht de nacht,
schminkt zich, een kaartje
van bewonderaar, bloemen vooraf,
zenuwachtig in zichzelf pratend,
angst voor de pretentie
van dwingende aanwezigheid.
In de avond wacht de nacht
tot de voorstelling begint.
-----------------------------------
Uit: 'Het meer van de ondank', 1987…
DIGGELS
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.003 raggend flitst de herinnering
door de volgepakte magazijnen
van het geheugen belicht even
een briefje wil jij met mij ver..…
Ik heb met eerbied
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.826 Ik heb met eerbied het portret
van Vader uit de lijst genomen,
waar zoveel stof was ingekomen,
en toen weer in de lijst gezet.…
Over het zelfportret
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 203 Het lastigste portret
Is het zelfportret.
Dan zal moeten blijken
of het op je gaat lijken
of wordt het een smet.
Want portretteren
is toch je binnenste buiten keren.…
Oktobernacht, lang geleden...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Je zwak belicht gelaat zal mij nooit ontglippen.
Oktobernacht, nimmer vergeten,
verzacht vandaag nog mijn hart:
poort van een eeuwig Eden.
Herinneringen verjagen iedere smart,
Troostende wijn voor altijd, mijn woord gegeven.
Oktobernacht die nooit verhardt.…
De Ziel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 760 Vormloos vol
de leegte voorbij
geen behoefte aan het ego
geen tijdsbesef
Mistige flarden
van vergeten landschappen
verdronken oorden
luchtige schouwspelen
Wetend, voorbij de herinnering
Ziende, voorbij het oog
snelheid niet te begrenzen
een schicht in een eon
Klank en ritme
kleurrijk geheel
vloeiende bewegingen
verstilde portretten…
De tijd is nog zo kort
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 38 pas als het rustig wordt
komen onze portretten
weer tot leven gaan van
hand tot hand worden
misverstanden recht gezet
is er spijt om gebrek aan
tijd die spreekt uit gezichten
wel is er hoop dat alles
toch nog beter wordt
alleen de tijd is nog zo kort…
Damesmode Blues
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.063 Droog je tranen op mijn schouder
voel mijn handen door je haar
nee mijn lief - je lijkt niet ouder
de belichting valt wat raar…