Alle inzendingen over herinnering OR woorden

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

2020; wat een jaar een 'lockdown', geen vakantie, wat raar allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

Ik hoor nog steeds je lieve woorden Het werden bittere akkoorden Zij vonden nooit een samenklank En ieder ging zijn eigen gang. Ik streel nog steeds je zachte handen Die mij nooit zouden verwarmen Jij hield niet van hechte banden Zo moest ik in de eenzaamheid belanden.…

Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden.…

klinken woorden weer in gedroomde zinnen Opgewonden snuif ik de geuren die me weer liefdevol omringen Nooit vergeet ik meer dat gevoel van blijde herinneringen…

Ik weet niet welke woorden ik moet zeggen Om mijn herinnering aan jou vast te leggen…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

De stilte heeft kleuren die herinneren waar we aan denken als de stemmen en woorden van gisteren niet meer horen bij elke echo van wanhoop en alleen de angst voor het leven een verandering belooft…

Met koude woorden zie ik wat je achterlaat in het bed van onze herinneringen waar ik slapen zal en weet dat jij wakker geworden weer op de droom zult lijken die mij niet meer zal bereiken.…

mijn gedichten van gisteren zullen de morgen waarschijnlijk niet halen zo vergankelijk als wij zijn ook onze gedichten het optekenen van woorden en gevoelens als herinnering voor een mogelijk later tenminste dat hoop ik...…

Ik hoor je in ieder woord als een zucht van herinnering adem ik het verleden, zuurstof van de overlevering. Jij bent zo onlosmakelijk aan mijn ik verbonden dat ook in het heden jouw stem nog wordt gehoord.…

Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten verborgen.…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…

je droomt herinneringen.. je herinnering aan lust.. Van lippen zoenend zacht, ogen die kijken mijn benen wijd, je diep verwacht En dan droom je.. Van spelen en vrijen met mij, op bed ineengestrengeld in elkaar, je blinddoek voor als ik op je vrij Je herinnering...…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

Hoe ziek en hoe laf een aanslag is, hangt niet af van het doelwit, hangt niet af van het geloof, de nationaliteit of de leeftijd van de slachtoffers. Elke dode, waar dan ook, is altijd iemands zoon of dochter altijd iemands vader of moeder, altijd iemands vriend of geliefde. Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid.…

blik niet terug op de lente één dood te vroeg op haar dorpel en het glinsterend dauwvocht op mijn wimpers vloeit weer in mijn oog terug als ik de woorden tel, de stomme woorden uur na uur, minuut na minuut in ’t ritme van seconden tijd verjaag ze niet, ‘t herinneren blijft ondanks jaarringen spijt zelfs wanneer elke boom die in ons groeit…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Geen laatste woorden meer te zeggen, het einde is hier, niks meer uit te leggen. Alleen herinneringen blijven, en die zijn met een pen niet te beschrijven. De weg gaat verder, en de paden uit elkaar, de stilte blijft over, het is klaar.…

Ver weg hier vandaan waar iedereen gelukkig is daar ben jij heengegaan mij achterlatend in de duisternis het verdriet zal altijd blijven woorden worden klein en zacht zo zal ik zwijgen met mooie herinneringen in mijn hart…

in het oerwoud van de woorden? eenvoud in het vergeten zijn onbereikbare gave een verre herinnering.…

De cadans van de woorden vergeet-mij-niet zijn vergezeld van tranen van verdriet. Beelden worden scherp en klaar Zo veel mooie herinneringen 't is echt waar Ik zal je nog vaak ontmoeten Voor jou zijn al mijn lieve groeten.…

Warm zijn je ogen een herinnering die overblijft en de tijd tekent met vragende woorden. Die je naam weer laten klinken met de stem die hoort bij het moment dat ik bewaar in de echo die je dankbaar achterliet.…

in vergeten onuitgesproken woorden ben ik bang voor de waarheid het is tijd, lief tijd om te gaan herinner mijn naam streel mijn rug als ik bang ben hou me vast als ik ga heb me lief als ik weg ben…

Gevleugelde mooie woorden als stemmingsbeeld een herinnering die ik onbewust levend wil houden. Misschien nog als pijn om jou te voelen.…

De woorden zacht uitgesproken in een dromerige melodie. Ons sprookje maar de herinnering is geen vergeten illusie.…

In zwarte geslotenheid van eenzaamheid in een verlaten schuur schrijf je terug naar vroegere jaren een woord, een letter een brief, een kaft, een boek een foto, een herinnering een glimlach op dit late uur.…

van jou houden was geweldig in feite zoveel meer dan dat het was prachtiger en grootser dan woorden zeggen kunnen van jou houden was geweldig zelfs als ik terugdenk nu is dat de mooiste herinnering die jij mij hebt gegeven…

Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken. Alsof gordijnen steeds sluiten en spiegelbeelden verzinken waar ik ben en waar ik nieuwe woorden zoek.…