Alle inzendingen over huid OR zacht OR verlangen

vlassend naar het verlossende bericht als echo die in de lucht blijft hangen tikken klokken langer door het licht van verlengde dagen in verlangen een zachte streling over de huid voelt als voorbode van wat komen gaat reeds gedempt in wegstervend geluid is de winterdag die op ’t punt staat zich te hullen in het avondgebeuren met de zon…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

vertelt zoveel ze warmt zich aan mijn hand voelt hoe liefde passie wordt hoe zacht verlangen strandt in heftig vlagen raken borsten aan de vleug, willen in het tegenspel bewegen kwetsbaarheid wordt geven in ongekende overgaaf jij de meester, ik de slaaf?…

Zilt verlangen wakker worden met zijn geur op haar huid zijn naam in haar ogen gestild haar vuur gekuste lippen…

het was niet de eerste blik die overweldigend was het vonkte meteen waar geladen deeltjes mij raakten en hun energie een miraculeus zachte landing maakten mijn huid veranderde in een eindeloos verlangen naar meer waarbij de intensiteit warmte kleurde naar rood wij zij gaan lopen op blote voeten in het gras waarbij wind…

Hoe ruik jij, hoe zacht veert jouw huid, kust jouw mond mijn hart op jouw tong? Is er nog vaste grond waarop ik veilig ben, anders dan onder jouw voeten?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Fluweel zachte huid als een kleurrijk gefladder zing je de ochtend.…

warme zomerochtend een laken ontrolt mijn naakte lijf trots sta ik op, nog een beetje stijf door het open raam waait zacht de warme wind zoekt gevoelig mijn huid…

niet alleen ik zie het aan je ogen ik voel het om je heen en als je laag na laag onthult en open voor mij staat word jij, ben jij mijn prooi, een soepel beest dat gromt en kronkelt in de grond vol lust, zich dieper graaft ik dans hooghartig, neem je mee en breng je naar de rand ogen vol spiegels weerkaatsen je fluistert onder je huid…

met open ogen kijk ik naar hem die de wereld in een ander perspectief zette hij betaalde de prijs onze daden brachten hem in wankeling maar hij overwon in verbijstering in verzalving van gekerfde huid het geheim van liefde gekanteld in zijn lichaam in een tafereel van bloedend geluk…

Jouw handen op m'n huid die mij zachtjes strelen en als een piano bespelen teder, dan weer luid met hoge en lage toon dan besef ik het was slechts een droom een droom maar wel wonderschoon…

ik legde je in het afscheid en in het begin vouwde je lijf samen dicht tegen mij aan de warmte deed mij nachten en dagen overslaan nimmer zou ik jou in mijn dromen laten gaan ik geloofde dat de zon mij wakker kraaide en mijn liefde voor jou zacht spinde in mijn heide stille huis werd ik het meisje van zestien en al het innerlijke…

Onze zegen en buit, is het nut en niet de kleur van de huid!…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Zonder huid slechts bijeengebonden door een strak gesponnen dun vlies terwijl daar buiten de winter van de lente verliest ik hoor het zachte zingen van de putter een kalm en lief geschutter O raak me niet raak me niet aan alles raakt me zonder huid zelfs het geluid van een onschuldige roodgewangde zachte putter…

mijn vingers dansen zacht over je huid voelen het geluid van diep intens verlangen ik stuur ze niet maar lees de melodie in ogen die begrijpen die ik nooit meer kan ontwijken omdat ze onze toekomst zien nog is vandaag de dag dat we genieten gisteren is voorbij in wat de anderen voor ons lieten dat ging niet tussen jou en mij zachtjes…

Zacht kneed jij liefde in mijn huid, je boetseert mij – goddelijk zo mooi.…

Milde kers in bloei Zachte huid van lotusbloem Na de kalme storm…

Wachten duurt zo lang Lang voor ik je weer zie Zie je graag Graag in mijn dromen Dromen en fantasie Fantasie over je lijf Lijf dat ik streel Streel met mijn vingers Vingers beroeren mijn huid Huid die gloeit Gloeit van verlangen Verlangen om jou te voelen Voelen in een innige kus Kus waarin we omarmen Omarmen waarop we nu…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

Mijn huid fluistert dezelfde woorden die jouw lippen spreken als het verlangen uit haar schaduw treedt en teder de liefde aan zich bindt.…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

Je had het zacht gezet, ons vuur, te zeulend. Het was muziek geweest zo, lang geleden, toch van alle tijden. Het lukt je wel om mij te mijden nu en sinds het smeulen van ons vinnig licht ken ik jouw stilste lijden.…

Aaibaar zijn de woorden hoe voelbaar is de taal nooit zullen letters sterven elk graf heeft haar verhaal doden zullen herrijzen stenen worden verplaatst donderend klinkt het dag wanneer men is uitgeraast de kiezels zullen knarsen het pad begaanbaar gemaakt sterke eiken verstouwen op dat wat is geraakt al zullen bladeren…

Zachte vingertoppen raken oprecht vertrouwen terwijl tederheid gedachten kust ogen tonen woordloos in zichtbare rust vriendschappelijk optimisme terwijl geheimzinnigheid de koestering van dromen glimlacht blozen wangen samenzijn de stilte maakt zichtbaar in rustig gebaar wat zuiver is nog steeds fluisterend waaien voetstappen…