Alle inzendingen over huisje OR liefde OR gezin

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Kerst 2020 Zit hier Alleen in Mijn huisje Boompje versierd En ik vraag me af Hoe zou het zijn Mezelf Te zijn En samen Te zijn…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Chabotjes speelden als gezin voor schrijver En hoopten op een enthousiast publiek Al kregen ze op voorhand best kritiek Ze kraaiden feestelijk na al hun ijver Voor dit gezin zelf was het vast een feest Iets anders dus voor wie hun boekje leest…

Knibbel, knabbel , knuisje Kom je straks in m’n huisje Flip, flap, flop Kom je achter m’n laptop Les, las, loos Kijken we naar ‘Boos’ Pricht, precht, pracht Gaan we op seksenjacht Binden, banden, bonden Ik voel me al zo opgewonden Blijf je nog even in m’n huisje Ik wil zo graag in je kruisje…

Was liefde een seconde, zou jij altijd bestaan. Was houden van 1 kilo, dan woog ik vast een ton. Gemis een zonnestraaltje, dan was jij als de zon. Mijn lieve vrouw en dochter, gemis als daaglijks leed. Maar als we er voor knokken, is straks ons gezin compleet.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik had je willen bouwen van het harde hout met balken die wat dragen konden in steen die het blauw van staal omsloot maar mijn handen beefden even ik zag dezelfde architecturale fouten die ik in mijn hoofd vergeten wou spiegelde me in de vensters van je huis waar ik mijn eigen dromen ontmoette die ik ooit verloor maar een open deur…

grieperig, rillend, koortsig lig ik op de bank, ongewild geketend aan huis, terwijl ik ongeduldig wacht op verbetering doch wetend dat ik niet alleen ben voor de eerste keer Voorheen moest ik het alleen overwinnen ik heb nu een stiefdochter die haar zinnen op mijn verzorging zet; ondanks mijn verweer ze smeert een boterham voor haar en mij…

het geluid van haar liefde als het gerinkel van een ketting hield haar vrijelijk gevangen aan de attenties van haar man warm in zijn woorden was hij de krul in haar rechtlijnig leven inspiratie en bezieling van wel twintig nieuwe getuigen hij praatte met haar met iedereen met doorslaande argumenten al was zij de enige die niet hoefde…

Ik geniet weer van het heden van de mensen om me heen want zoveel liefde, zoveel warmte heeft gewoon niet iedereen. Gisteren was gisteren, wat telt dat is vandaag ik weet niet of ik ooit nog antwoord wil op een niet meer belangrijke vraag.…

het was makkelijk, zij voedde de kinderen op zij was gastvrouw voor de cliënten zij lag ´s nachts wakker en wachtte, wachtte zij zorgde voor de harmonie in het gezin zij benadrukte de liefde onderling zij zorgde en gaf ons haar toewijding zij was er altijd en cijferde zichzelf weg wat een geluk, ik kan dit schrijven in jouw aanwezigheid…

we kneedden jou uit liefde, mengden zweet met huid en haar, onze tongen verstrengeld zogen je dit leven in. we willen je beloven: gedrie-en zijn wij 1 en samen zijn we god…

Het norm-gezin, als hoeksteen ooit geijkt, heeft moedig met zijn vorm en kleur getoverd: het homo-koppel heeft een plaats veroverd en solomoeders doen het goed, zo blijkt. ’t Is duidelijk dat deze trend ons leert dat inhoud – liefdevolle zorg – primeert.…

je komt met handen wit kleurt in overwegen hebt zoveel gegeven in een tijd die je niet eigen was gewoon op voorhand van goed leven ging jij voor alles in gezin en met de kinderen beleven jouw belang was even zwart op het behang en spreekt met wit in een langdurig niet begrijpen blijven was steeds meer vergrijzen je slankevingerhand…

Druk met huisje boompje beestjes. Alles weten ze zwijgend van elkaar. Nooit overwegen ze vreemde wegen. De liefde hebben ze verleerd, maar andermans relatie boeit ze. Zelf te laf om uit elkaar te gaan. Als minnaars uitgeprocedeerd.…

Bij het huisje waar mijn moeder woonde, ligt een groot deel van mijn hart verborgen, met zoveel blijdschap, zoveel vreugd. Mijn kind zijn zonder zorgen. Ik zie in mijn gedachten, het vrouwtje met haar schort. Hoe ze de kippen voerde, zo lang geleden... en toch zo kort. De vlier met grote witte schermen, viooltjes in wel duizendvoud.…

Ik weet er op een Hollands plein een aardig huiske klein en rein, van rode tichelsteentjes gebouwd en vast wel een paar eeuwen oud. Puntgeveltje, met trapkens vier, vijf, zes, met houten luifel en hoog bordes, half verscholen in loverpracht, spiegelt het zich in de stille gracht ; en als er een zonnestraal over zinkt, al wat er aan is schittert…

een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het niet zo nauw zo…

, genegenheid Voor dit gezin dat het onze genoemd wordt ´t Is goed, ´t is goed zoals we ´t doen, zo, Liefde gevoeld tot in het diepst van mijn ziel, En die mijn verstand vele malen te boven gaat…

Een slak die zelf z'n huisje droeg Vierde zijn verjaardag in de kroeg. En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

dit is de realiteit van een gezin dat is gestrand een man, een vrouw en kind zijn afgegleden in een onherstelbare kloof…

kunnen beleven een rustplaats voor de schimmige wegen van zijn nachtelijk autobedrijf dat er volgens de autoriteit helemaal niet mag zijn en nu gemangeld wordt door recht en criminelen in deze heksenketel overleeft zelfs chaos waarbij het ene gat het andere dicht en rust een zeldzame aangelegenheid is die het kleine libanese gezin…

tafel uitschuiftafel oorverdovende piepscharnieren aanschuifstoelen uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen aanzetten, aanzitten terwijl de tafel nog nakreunde kruimige aardappels en smakeloze groente je kreeg het niet weg maar toch moest je bord leeg alleen op woensdag en zondag was er jus…

liefde woont, daar kom ik altijd thuis…

Als een lichtende ster aan de hemel zo was zij in ons gezin de spil waar alles om draaide kinderen rondom haar en zij er middenin Onze ster, nu aan de hemel verlies in groot gezin vandaag was haar verjaardag mijn moeder, mijn vriendin leeft verder in gedachten is nu herinnering...…

In Friesland is us Atsje overleden, Meervoudig schaats- en wereldkampioen, Die net als eerder Fanny Blankers-Koen Na(ast) haar gezin haar tijd aan sport besteedde. Topsporters met daarbij nog een gezin, Twee vrouwen met de status van heldin.…

Ik zit met mijn gezin op de Lofoten. Nou ja gezin is wel een heel groot woord. We zijn slechts met zijn tweeën. Ongestoord genieten van de zee en vissersboten. Is er dan niets waarvan je misschien baalt. Eén ding: de stokvis wordt hier duur betaald.…