Alle inzendingen over ijspegel, OR vuursteen, OR oerknal

het gaat mij allemaal veel te snel, aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie…

Bewust of niet van de waarde van het leven terug naar de oerknal...…

Waar Nederland ophoudt en Bourgondië begint en bronsgroen hout zachte heuvelruggen tint, waar de Geul zich schuurde door het mergelmassief en men bokkeriejers hellevuurde om hun vermeende brandbrief, waar Neanderthalers vuurstenen houwden en vroege feodalers het betere bier brouwden, daar kerfde ik haar naam in de gele mergelrots…

waar Nederland ophoudt en Bourgondië begint en bronsgroen hout zachte heuvelruggen tint waar de Geul zich schuurde door het mergelmassief en men bokkeriejers hellevuurde om hun vermeende brandbrief waar Neanderthalers vuurstenen houwden en vroege feodalers het betere bier brouwden daar kerfde ik haar naam in de gele mergelrots en gaf eeuwige…

het begin hadden we al gevonden een ander woord is er niet na de oerknal gaat alles traag een eeuw is niets in de geologie traag maar gestaag, er is geen pauze in de wedstrijd, geen thee in de rust, ook geen peptalk het einde is nog onbetreden we handhaven ons bestaan volharden in adem…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

een aardse taak trok je beslist niet aan het liefst was je in de lucht gebleven ontmoeten is zo zwaar dat botsen van de blikken 't beklemmen, het verstikken alleen wanneer mijn handen hoger reiken dan waar 'k, wanhopig zoekend, jou vermoed als mijn vermoeide ogen hoger kijken dan in de richting van jou vlees jou bloed je zocht de…

had ik jou al niet gevraagd om de hemel gewoon hemel te laten zijn en jouw messcherpe blikken te wenden naar de spiegel, waar jij al lang geleden niet meer zichtbaar in bent jij vertraagde zelfs het verdwijnen van de winter toen in mei de zomer ging bloeien, maar ondertussen likte jij wel aan de ijspegels in mijn hand die ik te duur had…

stil sluipend in de winternacht tekent ze ijsbloemen op de ruiten wervelende wind blaast zilvervlokken in het rond tikt ze warme oogleden zachtjes dicht glazen kristallen weerkaatsten het fonkelende licht van de maan in schijnende ijspegels langs haar oren de lach op haar bleke gezicht lijkt vastgevroren…

de trommelaars kondigen een opstand aan de menigte vervaagt bij het licht van de toortsen hoog in de inktzwarte lucht suizen steen en ijzer het koor in het witgekalkte kerkje zingt Houd Moed wij zullen jullie niet verlaten winterwolven blaffen over de sneeuwvlakten aan breekbare ijspegels klemmen we ons vast…

stop, hier vliegen geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de caleidoscoop van een fossiele oer-natuur herschikken de scherven in het zielebeeld van mozaïek…

je kwam ze tegen in een club of een bar in regen plukken van stukken en nooit echt bekend nu gaat het beter de oerknal sust de boel een beetje was ik maar een vlinder zo een die vliegt van steen tot steen maar m`n naam was vergeten en de regen knipte plukken haar uit dit plan was je maar een vlinder zo een die alles…

heur haar opgestoken haar schort altijd even schoon liefde in de tuin even eveline in de kringen van kratten haar jeugd gevangen paralellen schieten pijlen uit de oerknal naar de eeuwigheid weer een depressie uit de lucht vallen zegening en mobilisatie na sterre maanden de premature geboorte van begeerte…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Wij leven hier dankzij de eerste knal, Maar naar men vreest zorgt onze wetenschap In Zwitserland nu voor de laatste klap En dan is het gedaan met het heelal. Het kan dus zijn dat u dit niet meer leest, Maar dan zijn wij er allemaal geweest.…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

als je mij wilt vinden zoek me waar bulderen van wind en golven spreken overstemt op de tast in de nacht in de schaduw achter mij langs een zijweg van het leven waar land in water overgaat ergens op het wereldrond op een grens van eind naar nieuw begin als je me gevonden hebt breek mijn handen open zie de vuurstenen ik ketste ze, rook…

het vuurstenen kiezeltje rolde verbaasd over de grijze tegels hobbelde nog even viel stil in de goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al…

Jij kwam 's nachts laat thuis hard huilend en dronken omarmde mij huilde tranen met tuiten mijn schouders nat ik heb iets verkeerds gedaan het spijt me zo ik zal het nooit meer doen echt waar want ik hou alleen van jou kotsend van weerzin hing ik in de wc vanaf dat moment brak mijn laatste stukje af en kreeg er eindelijk die vuursteen…

Er woedt een hemel in mij zo goed wil het doen en laten er woedt een hel in mij kan als een oerknal uit de hoek komen Maar er zit vooral een heelal in mij nog meer oneindig dan het oneindige met sterrenstelsel en planeten vooral het goede, het meest goede te dienen Na mijn dood vestig ik mij op Pluto dat dan gekoloniseerd is door Holland…

ik doodde de tijd speelde met zon maan en sterren dag en nacht om de eeuwigheid wij pokerden met lichtsnelheid het heelal werd de inzet god onze scheids wij hebben de bank laten springen zwarte gaten gaven oerknal en schepping weer prijs wij wonnen het aards paradijs…

Verwarmen van nu af aan overal in Zeeluinen de vuurstenen de kabouter- huizen; een sprookjes wereld amicaal.…

De Oerknal of het heel gevoelig in vrede ontslapen en weer opgaan in de natuur. Is er iemand die daarbij kan helpen. Zeg het me alstublieft maar. Als ik dood moet help me dan Uw stoute Anna…

alsof de aarde zich deelt naar alle verten, lente nog luider klinkt dan de oerknal ogen vertellen: ik ben jouw geheel in de ruimte van twee gezichten nemen wij het zwijgen aan elkaars hand mee, nog verward door de kleur van de ochtend de ongestoorde woorden tot aan onze voeten totdat een van ons vraagt: was het gisteren of vandaag…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook heb ikzelf mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed gaan een relatie aan, maar zwijgen in de loop van een fossiele natuur herschikt het DNA zich labyrint…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…