Alle inzendingen over iris

Japanse Iris, Waterlelie Mooie groene houten brug Van die oude Claude Monet Die zoveel meer kon dan schilderen Ruim honderd jaar terug Ik ben daar bij zijn huis geweest En zijn tuin in Giverny Om zijn liefde daar te voelen Die ontsproten uit zijn geest Zijn vuur nog nimmer doet bekoelen Het geeft mij kracht Om te aanschouwen Hoezeer…

de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendlicht Op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik wil het puntje op de i zijn in elke nieuwe zin de iris…

Iris Mulej, een voormalige Miss Universe-deelneemster, werd door de wetenschappers van het betreffende programma getest en zij bleek een IQ van 156 te hebben (Bron: Fok.nl)....…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

Nergens meer veilig, want kijk: ook volwassenen -- kunnen erg huilen!…

In het kamp verdwijnt de werkelijkheid tussen -- droom en welzijnswerk.…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

Kinderen worden in vorm gelikt door aandacht -- Door liefde. Of haat.…

Je hoeft nergens heen, er is een Weg, je wandelt -- Dat is het leven.…

de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendzicht op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond tussen sproeten die verdwalen ik wil het puntje op de i zijn in elke nieuwe zin de iris…

Daar zitten ze hand in hand op dat bankje onder de bomen Blozende gezichten naar elkaar gekeerd onder het geelkoper van het verkleurend bladerdak Haar spiegelbeeld en dat van het bos ziet ze in zijn iris.…

Ieder detail van jasmijn, iris, bergamot en patchoeli balanceert mijn dag waardoor ik dromerig bedwelm met de levendige verleiding van castoreum en indringende accent van mandarijn en karamel.…

- Als Virgo prima vera laat verschijnen en Flora verzenmaker wordt in kleur als een versificator pastorale komt Veritas tevoorschijn in de verzen Dan schuilt zijn eigen waarheid in poëmen ex libris, als het wezen van zijn taal en met hem spreekt ook Echo's stem boekdelen aan deze zijde van de hemelboog Als Iris in fictivistan hem…

Diep ademhalen: ruimte, kalmte, soms vreugde -- De echte nectar.…

Dagelijks leef ik mijn eeuwige leven in -- voorbijgaande tijd.…

Ze lijken vertrouwd, maar huwelijksrelaties -- zijn een mysterie.…

Het is laat, bedtijd, rondom de lamp walmt een wolk -- van witte motten.…

De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen.…

Mijn ogen hebben iris noch pupil. Dus kijk ik maar naar binnen, wil al wat buiten voorvalt binnen horen. Van wat ik waarneem ligt rondom mijn mond een lach bevroren, die daar maar vriezen blijft. Ontdooi me, tooi me met een hoed van bloemen en lange stengels in m'n lijf.…

Stoot je dartele vuist in mijn navel Gun me een duik in de ronde meren van de iris Met schichten doorsneden. Koperglans of de doffe gloed van brons?…

Ik schrijf over dat eindeloze blauw, over het oplichten van de einder als het weerlicht zoals toen die middag jouw iris in mijn blik geweerlicht heeft... Maar alles schiet tekort, noem het onschrift, en noem het nutteloze zomaarwoorden, dichtertje, misschien kan alleen de muziek er iets mee in accoorden en een melodie.…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen.…

Was alles zo mooi als de schittering van jouw iris. Jouw kleurrijk bestaan duidt aan rond jouw pupil. Het inzicht wat jij kan uitstralen van ziel tot ziel. Maar de verbinding ziet tevergeefs het verschil. Het verbaal excentriek bulderen als een waterval. Is het herkenbare aan een verfrissend nieuw leven.…

Als ik er niet meer ben deel me dan uit als brood onder de levenden en weet... tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn…

Toen ik werd geboren was het hoog seizoen voorbij maar op de zolder lag het graan in korrels bij elkaar zo weet ik dat het ooit bestond het koren. Wat van papavers overbleef werd gloed bij avond, vroeg ging ik houden van rood nog eer ik wist dat deze kleur zou kleven aan mij zoals ze kleeft aan vuur en dood. Want allen zijn gegaan…

Sneeuw die niet wil komen 't is alsof 't geen feest mag zijn toch zag ik twee witte poezen in hun wollebolle pracht 't leken echte siamezen witter kon niet zachter mocht niet wie de poezen wil genezen van hun wollebolle pijn kan de wolken overlezen ergens heb ik nog een bezem ja... misschien valt sneeuw vannacht...…

Hoe hij zich ingroef. Hoe hij dan lag te luisteren tot de zon de nevel doorboorde met licht. Hoe het dan spatte uit duizend geweren, hoe de vogels verbloedden in het klaprozenrood. Papavers. Een veld vol papavers. Zoveel schrijnende wonden. Zoveel gloeiende ogen. Zoveel aarde ontwricht. Nooit sprak mijn vader van dood. Jaren later…

De monnik naait, naait, trekt, trekt de draad door de stof -- Geen knoop aan het eind.…

(bij 'Daphne' van Iris Le Rütte) Apollo was nog nooit zo verliefd geweest, want deze keer had hij het zwaar te pakken, de wonderschone nimf Daphne had zijn hart gestolen, gepaaid, gelaafd, verlaten. Toch wilde ze liever onberoerd blijven.…