Alle inzendingen over jassen

er is een kind geboren, wij staan rond de wieg iemand snikt en iemand fluistert wat lief wij zijn oude mannen en onze baarden hangen laag wij dragen zware jassen en honger in de maag dan geurt het gebakken brood en stappen wij de kamer uit wij nemen plaats rond de kachel en praten voluit lepeltjes en kopjes rinkelen en er valt suiker in…

voor Amanda Malinka het is mooi, zegt ze om naar anderen te luisteren terwijl iemand tegen het leven leunt en zwarte jassen slamt alsof woorden begaanbaar zijn tijdens het sterven het is mooi, antwoord ik en kijk naar haar smalle schaduw, zachtmoedig in de deuropening ze weet het zelf niet hoe het licht over haar heen valt en uiteenspat…

Vanmiddag ruimde 'k je kast op, je bloemensjaals, harige hoeden, blauw, en dunne jurken, jassen en ‘k vroeg me af of er dagen komen dat je ze zult kunnen dragen. Nee! Niet die van in de kist! Je laatste kleinkind moet gezien. En wij, zijn wij klaar zonder jou te zijn? En vader, weduwnaar?…

ze springen in het rond dansen vier dimensies hun ogen dragen vuur blikken vragen om attenties ze roepen zwoel willen met je praten ze weten wat je voelt houden alles in de gaten hun jassen zijn van duister daaronder zijn ze bloot ze voeden zich met vlammen want zonder gaan ze dood ze zingen rond het pentagram de hymnen van verloren…

waarmee zij zichzelf ontzien, niemand vergeet te drinken, er staat een buitenwacht voor de deur, het is een vreemdeling zeker, een rillend lijf een klepperend kunstgebit, de muziek is bijna geruisloos maar draaglijk de vloer lijkt geveegd, de lucht ruikt naar ingehouden adem men mist elkaar, bijna vergeetachtig, op een bult wachten hun jassen…

ze springen in het rond dansen vier dimensies hun ogen dragen vuur blikken vragen om attenties ze roepen zwoel willen met je praten weten wat je voelt houden alles in de gaten hun jassen zijn van duister daaronder zijn ze bloot ze voeden zich met vlammen zonder warmte gaan ze dood ze zingen rond het pentagram de hymnen…

Victorie doet je drinken met de goden, maar eerst nog razendsnel de piepers jassen, de ramen lappen, bed verschonen, wassen, in twaalf punt negen bak je zeven broden De afwas wordt gedaan in elf punt acht, dan stofzuigen en dan het stoepje vegen, die plee die kan er ook weer even tegen, intussen nog twee kindjes grootgebracht De snelste…

de avond is gevallen lopend door de straten lichtjes achter de ramen uit het café zucht muziek hol zijn de voetstappen sla mijn arm om je heen je kijkt me even aan een snelle kus volgt de deur slaat open licht wordt aan gedaan hang de jassen op en fluister een glas drinken door kaarslicht reeds aan jij zittend op de sofa reik ik…

De regen borrelt in de afvoergoten het houdt niet op het gaat maar door het stroomt het boert het sist het gorgelt lispelt en treiter-plaagt de oren het sopt en zuigt tot op het bot in gangen hangen klamme jassen bedompte geuren te verspeiden niet te vermijden spruitjeslucht nat Nederland drijft op het grondsop graspollengroen op vette…

Er lopen massa's mensen door de straten Gehuld in jassen, handschoenen en sjaals Ze spreken allen een soort koeterwaals En houden alle lichtjes in de gaten Ze drinken glühwein, raken uitgelaten Het licht verbroedert zelfs het Vlaams en Waals Het stedelijks en het provinciaals Het roept een kerstbestand uit voor soldaten De bomen zijn verlicht…

Ik had de taal in beide handen sprak niet over bemantelen en naar vraagtekens werd nooit gezocht toentertijd hadden jassen geen knopen meer een touw werd gestrikt en strak getrokken, ruimte was er in overvloed, daar wel oude aardappels, vervoerd op gammel ijzer gaven doffe hongerogen weer heel even een zachte glans van gevuld zijn ik…

In de verduisterde kamer zitten schaduwen schuw bijeen als donkere jassen over onzichtbare lichamen verveeld spelen ze klavier en zo en een snaartje harp uit een ver verleden zijn ze gekomen nog immer rimpelloos alleen de bliksem doet ze verbleken of voor even verdwijnen ze mengen de donder met souplesse in hun slanke opus een klaroenstoot…

wanneer ik weer eens over akkers stap door brede voren ga, zo diep bevroren de kraaien zie daar op de torenkap hun jassen zwart, ze lijken hier te horen en winter weer zijn glazen offers schenkt aan sloot en vaart waar reigers onverdroten ondanks ’t stille wit van dood die wenkt nog zweven tussen hoop en niet geschoten besef ik, deze streek…

Uithuizig staarden we naar het raam verder dan de barst in de ruit kwamen we niet de schouders als kapstok voor onze dichtgeknoopte jassen de schuld van de tochtdeur hielden we onszelf voor want die klemde zullen we nog een ommetje doen zei jij toen je zag dat je benen overhoop lagen met die van mij en dat op de bank die ons vroeger…

In de catacomben onder de Vlissingse boulevard komen 's zondags mensen bij elkaar gehuld in lange jassen Wat doen ze daar benee Wat zit er in hun tassen? De groep gaat in strak zwart beboeid richting waterlijn Zou die ene zonder pak hun offer of juist hun hogepriester zijn?…

warme lucht met feestelijke geuren luidruchtig bruist het leven door een open raam gordijnen die in felle kleuren zachtjes meebewegen maar op de natte straat verschuifelt zat publiek ogen steeds ontwijkend voortdurend langs gezichten strijkend leeg en zonder lach handen in de zak niet beschikbaar voor een menselijk contact hun jassen…

Soms zit je moeder, heel alleen, op een bankje op de tegels en de man, die badmeneer, schreeuwt minder luid en soms, als 't vriest, hangt je juf de jassen over de verwarming. Iedere maandag half negen bad. ------------------------------------- uit: 'Vogeltjes op je hoofd' (1980)…

Witte jassen naast het bed. Uit of thuis wordt het leven medisch verantwoord voortgezet. De moderne mens van iedere leeftijd hoeft zijn ziekte niet in eenzaamheid te dragen. Gezien de gezondheidszorg die de mens weer zonder angst naar de gezondheid wenst te dragen.…

lak bij iedereen op springen staat de dame met het onberispelijke kapsel haar lipstick is te fel en net ernaast het meisje met de neusbel en de navelpiercing heeft een braaf gereformeerd gezicht dat ze niet wil mijn eigen hoofd prijkt veel te mager en te bleek boven de bontkraag van mijn nieuwe winterjack alleen wat witte jassen…

Dan trekken ze met hun zware laarzen de lege weitassen en de leren jassen losjes pratend de bossen en weiden in. De zenuwachtige honden nog rillerig op hun poten stoeien voor hen uit. Al spoedig zijn ze verzwonden in de oktobermist. Van dan af hoor ik geregeld de schoten echoën. Ze verscheuren de stilte van de straat.…

Jassen staan bol, we waaien bijna weg, we hebben lol DE ZEE-Vacantie, Rockanje, Met jou en je broertje nog even naar het strand, vliegen met Papa, blote voeten in het zand. DE ZEE-Waar jij zoveel van houdt, Zon, Wind, Regen of koud.…

De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken en in deze verbale dramatiek schildert een onhoorbaar voertuig zijn helwitte strepen op de blauwe zijde van de februarihorizon.…

op onthutste bedden je bezorgd belichten en zich liefdevol onfermen dan pas daal je in het kussen neer en geeft je over aan hernieuwde dromen in de vroege ochtend hoopvol wetend dat het leven er nog is en de dood misplaatste schertsen met je maakte met die gedachte kom je al die weken dan gelaten door de brigade van de witte jassen…

iedereen aan het ontbijten slaat hij houdt de hele dag de kleine en de grote wijzer aan de praat, hij houdt de straat tot het schemeren gaat in de gaten, als een jas passen hem de gang en de wanden als een spijker hangt aan hem het huis hij is de man die 's nachts de vuilniszakken leegt de lepels in de la legt, de grote en de kleine jassen…

Zes leden van de plaatselijke fanfare zie ik in het bleke maanlicht staan, er is geen wind, maar 't is flink koud, ze dragen mutsen, hebben dikke jassen aan. Sneeuw dwarrelt om hen heen, ze spelen Stille Nacht.…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

geestdrift klinkt door in zijn stem zijn voeten praten mee hollend naar huis uit school snel naar de WC broodtrommel open ruime kap gesneden van het nog warme wittebrood dik beboterd bal onder de arm half zes thuis nauwelijks meer gehoord twee vriendjes haasten zich evenzeer naar het sportveld partijtje kiezen tree voor tree truien en jassen…

Hier hangen alle jassen. Voor het winter is, voor als ze passen. Hier is de kamer met de bank, waarop ik laat en moe Afghanistan nog zie op de tv of iemand die een eind weg praat met aandachtsgeil op camera gericht gezicht. De deuren.…

het lijkt verdomme wel of ik ben opgegroeid tussen witte jassen; altijd pogingen een wankel evenwicht te verruimen of bezig lege bladzijden te vullen met opgeraakte gedachten het moet geen obsessie worden geen ontworteling van maangewassen dan liever op pad met dode paarden die niets zeggen terwijl de levenden op ontknaping van gemis wachten…

We trekken oude jassen uit, lange tijd leken die ongeschonden de nieuwste zijn nog niet uitgevonden.…