Alle inzendingen over jeugdherinnering OR angst OR natuurramp

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

blijf gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat…

Ijstransparantie van sculpturen glas deed alsof het glas niet gebroken was, een treurig lied vol jeugdherinnering, zoals een ijsculptuur romantisch zeggen wil, met grote lichtblauwe onschuldbloemen. Een kindsheid, kind zijn is soms niet echt, schaakblind aanleverd, diep ongerecht.…

(Tennisbal) Sneeuw in de jaren zeventig Mijn geheugen Ook het korte-termijn hiervan Dat net als het lange- goed functioneert Als nieuwe tennisbal; on- geschonden…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Het staat er nog het huis waar moeder mij na negen maanden dragen heeft gebaard en waar ik in een bedstee sliep m'n broer m'n zus en ik totdat we wisten wat een meisje was. Hij staat er nog de plee waar veertien buren hun behoefte deden. Waar het op warme dagen stonk. Het huis waar vader werd gemeden omdat hij werkloos was en dronk en af…

als een vogel, Met vertrouwde bewegingen Op weg naar de wolken De zon, ver weg Speelt met de schaduw En knipoogt omlaag Een vrolijke lach Vanaf de schommel Die steeds hoger gaat Maar dan… Een scheurend touw Gevolgd door een klap Verbreekt de rust De wolken onbereikbaar Naast het hoofd op het gras Kleurt de wereld rood De angst…

Het eerste dode dier dat ik vond als kind was een verkreukelde vlinder - onder een steen. Een pakje liet ik altijd ongeopend tot mijn moeder na dagen van waanzin het papier eraf griste en me het cadeau toesmeet. Ik heb lief en sla dood met dezelfde warme ziel - op mijn rug staan vele ongeldige namen - gezegd en weggeschreven door…

mijn pen lijkt vaker, misschien wel liever terug te willen schrijven dan vooruit vloeit vandaag naar een luie bocht in de Oude Maas waar een kleine jongen met zijn vader zit te vissen terwijl de tijd rond de vertrouwde stek tussen de koeien in het gras weer net zo traag als toen verloopt ja, waar het simpel geluk van ooit nog…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

Een kamer hol en leeg klokslag als donder nergens meer die haastige stap slechts geluid van stille leegte. Herinneringen zonder beweging dof en grijs uren die blijven staan in ritme van seconden dagen zonder keer. Datum aan de muur op een prentkaart staat aangegeven waar wij elkaar vonden. Kamer hol en leeg. Klokslag, als…

Ik doe een dagje Sluis Mooie jeugdherinneringen Herkenning Het blije kind in mij De speelgoedwinkel Waar ik die mooie beer kreeg Hoe gelukkig kun je als kind je voelen Omringd met zoveel liefde De hemel te rijk Dan slaat de realiteit toe Jullie zijn er niet meer Jullie zijn er echt niet meer Het kind in mij kijkt verloren…

Voel zoete pijn van weemoed van vervlogen tijd van jeugdherinneringen maar ben ook vele kwijt. Zie nog hoe we met elkaar rond de kachel zaten aan de grote tafel kaartten gedopte pinda's aten. Hinkelen en touwtje springen piano spelen, vele uren knikkeren en kaatseballen ruitje tikken bij de buren.…

ik ben het lied dat de vogel zingt ik ben de maan die het getij bedwingt ik ben het groen dat deze aarde verfraait ik ben de zon waar de aarde om draait ik ben de wind die de bladeren wegveegt ik ben instinct dat iedereen beweegt ik ben het vuur dat de aarde vruchtbaarheid zal geven ik ben de lucht die het lichaam doet leven ik ben een natuurramp…

Haïti is zwaar getroffen door een enorme ramp Wat een bizarre start bij het begin van het jaar Het is niet te omvatten, het is onvoorstelbaar Zo’n droevige, alles verwoestende natuurramp.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Heel veel water schoont en zuivert van het kwaad wat in de boeken staat is als een leugen water schoont en zuivert wast onfrisheid van ’t gelaat maar zie de mens hoe zij daar staat met vuil gezicht gewond tot in haar ziel zij haat dat zij nog steeds bestaat zij bidt haar god dat hij ook haar verlaat zij bidt haar god om water…

Jankend aan verre kusten de zee zelf de dood in haar armen de kracht van destructie alom boezemt angst in metershoge zeeën boezemen angst in onverwacht in een verlegen gebaar zich terugtrekkend voor de aanval ze jankt de zee haar zoute tranen over duizend doden in veelvoud die ze afgeeft aan de stranden nadien verlicht door…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

De wereldbol is lek, net als de bal Die door mijn buurman ooit is ingepikt En daarna onherstelbaar lek geprikt, Maar toch is het geen identiek geval: Want als de wereld straks is leeggelopen Kun je niet bij Bart Smit een nieuwe kopen.…

mensen op de vlucht overal verdriet en angst en de wereld huilt schreiend kind op straat pop tegen zich aan geklemd ze is mamma kwijt oorlog dichterbij wakker geschudde landen bedreigde vrijheid…

Pakken jeugdherinneringen bedolven Onder een ijzige en podiumvaste zon. Achter aangestaarde glasramen, Als foto’s van toen, vloeiden tranen, Jaren van levenstoneel achter de rug, Herenigd in dezelfde kerk van toen. Schrijdende voetstappen kraken de kern: Flitsen van veel samen beleefde jeugd, Het nu eeuwig missen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…