Alle inzendingen over juwelen OR luchtkastelen

de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie en liefde de extravagantie bepaalt van jouw exclusieve juwelen…

Of jij je meldt als Mustapha of Fredje Voor een pretje, een verzetje, een gebedje Een kroketje of een fijn patatje metje Dat doe je hier voortaan dus zonder petje Je warmt je maar aan al je klatergoud Maar nondeju – dat is wel erg koud!…

In een muziekdocument zou door middel van runentekens de vindplaats verstopt zijn van een lading goud en diamanten van Adolf Hitler, om de terreurgroep Werwulf te financieren. De daartoe gebruikte code heeft men echter nog niet weten te breken. Het krijgsgeweld in Wereldoorlog Twee Werd deels door Adolf Hitler en trawanten Gefinancierd met goud…

Stationair zwevend boven in haar gevat struweel, het waterblad struikgewas, een juweel. Besteelt gesteeld kies waterlelies. Geen geld voor een miljonair, neen koningsgoud, de honinginhoud. Geen krater in kies, last van cariës en toch vertoningsbehoud, van een vleugelslag door een bloem waarin de sleutel slag.…

met handgebaren niets wat langer bestaat dan luchtkastelen maakt me dan eindelijk tot zijn vrouw met gefluisterde woorden brengt hij me naar ongekende oorden…

met handgebaren niets dat langer bestaat dan luchtkastelen maakt me dan eindelijk tot zijn vrouw met gefluisterde woorden brengt hij me naar ongekende oorden…

er razen letters van stroop tot snelcement langs en door mij heen soms snak ik naar een boterham soms naar een eerste steen luchtkastelen van klatergoud een wild woud van alleen mijn zinnen en oud opnieuw beginnen.…

Succesvol, artistiek en commercieel, Helaas blijkt deze zaal een luchtkasteel…

Ze was verliefd tot ver over haar oren die lieve meid van net aan dertien jaar Hij zei haar: Jij bent voor mij geboren het is echt waar hoor, geloof mij maar Hij schonk haar liefde en ook juwelen daar hij beweerde dat zij ’t liefste was Hij bouwde haar schone luchtkastelen wijl het meisje al vast zat in ’t moeras Hij kwam plotseling in moeilijkheden…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…

De stengel vierkantig, de bloemkroon wit, Het zijn de juwelen die de plant bezit, een welriekend boeket. Lig je in dit beddestro, Werkt het zeker op je libido.…

Weer een ster erbij In mijn hemelgalerij Nog even en jullie zijn een kroon Van ieder dierbaar persoon Een juweel van de nacht In mijn hart zit jullie kracht Herinneringen in mijn hoofd Zullen nooit worden gedoofd.…

Er is weer helderheid van witblauwe luchten wolken als luchtkastelen tere bloesems gekoesterd door de zon terugkerend leven een palet van zachte tinten bij zonsondergang over een vergroenende wereld verhoogt verre vogelmuziek op de achtergrond de feeststemming…

Als een sluier hangt de nevel trots over de maagdelijke grond niet van plan op te geven wat de gretige wolk op aarde vond Droevig, neerslachtig geeft de aarde haar bezit al haar prachtige juwelen opgeslokt in oneindig wit…

De bomen glanzen oranje en geel, insekten blauwe juwelen. Een trage beek overwoekerd met winde koestert diepgroen water en rode karpers. De hemel indigo, de zon violet. Andalucía de regenboog.…

Er zijn juwelen die jullie delen durf ze strelen. Als toekomstprijs beloof ik Godenspijs.…

Als zwierige zandkorrels in dwarrelende winden drijven we doelloos rond en kunnen elkaar niet vinden We wonen in luchtkastelen vol opgeblazen dromen tollend aan de hemel langs de toppen van de bomen Jezus verbleef drie dagen lang in het ’t Vaderhuis met open ramen Zijn wijsheid ving het stuifzand op en kneedde alles samen Bijééngebald…

Grillige sporen van luchtkastelen op weg naar een verre bestemming. Vaak blijf ik kijken hoe ze zich langzaam vertekenen. Het worden flarden. Dan sterven ze geluidloos, en is het weer als in het begin. Leeg.…

Warrelt verdord het spreken rond, kruipt in ons luchtkasteel een kilte na de toorn Gods…

het waren geen luchtkastelen daar waar dolende ridders hun zwaarden nog streelden met bloed aan de handen en knapen bogen nog spanden hun leven verpandden aan de trillende snaar zij verspeelden de slag voor zovelen ja ik staar naar de zielen die dolen omdat zij werden bevolen te schieten op lucht de vijand zat ondergronds in…

Als een juweel van onschatbare waarde heb ik je gelegd in de schoot van moeder aarde Als een schaapje klein en teer ben je nu veilig in de kudde van de heer.…

Elke hoop die ik koester is als een juweel door jou verlicht...…

Een appelbloesem is een juweel van een ding om naar te kijken ik ken een appelboom die staat zo scheef er hangen zoveel appelen aan die wordt zo gestut doet zijn rug niet zeer valt die niet een keer zag je maar eens al die appelen hangen o wat waren toch je ogen groot…

je schreef bijna speels gedachten in woorden maar wikte en woog vijlde en polijstte een briljante settingsboog heb je juwelen zien glinsteren met zonnetjes in ieder facet het licht kwam van binnen glansrijk in poëzie neergezet…

Lees die laatste zin 'Onmin is onzin' Ruzie dus zinloos. Laat ons als volwassen mensen, groot zijn in de daden die wij dagelijks (moeten) verrichten Laten wij klein zijn in het grote en daarentegen groots in het kleine Laat ons communiceren bovendien, minstens zo belangrijk dus; respecteren (Verzoening)…

Hij graaft graaft met beide handen Geen schep noch schop voor handen Mijn goede raad zou hier en nu ......verzanden Hij graaft zich kuil en kanalen dijk en wering Langzamerhand bouwt hij zijn kasteel Met toren en kanteel hij slotbewoner.…

knoopt jezelf helemaal vast Het verleden is weer meester in je kop Elke minuut dieper in het slop Alles voelt als een loden last Jouw beweging creëert een luchtstroom Zelfs jouw kleine lieve zucht blaast door mijn donkere hoofd zuiverende lucht Het moordende geweer wordt een virtuele pen die mijn gedachten ontvouwt en weer de prachtigste luchtkastelen…

ik heb de verte in je blik gezien geen melk en honing of koning in zijn luchtkasteel wel drama dat ik met je deel de gouden zee in golven van serene rust een blauwe hemel tart het geel van zand, het strand waar jij mij zwakker kust het bloedend rood van een geschelpte roos doornen krassen dromen als tatoeages in je huid…

Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar verbleekt de zwaluw in de tijd zwemt in deeltjes regenbogen purper kortdurend haar toevalligheid kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen zinnen melken herinneringen zomaar alsuit het niets kan schaduw ruisend zijn?…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…