2520 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Pijngrens
hartenkreet
4.0 met 58 stemmen 1.324 Hoeveel kan een mens verdragen
over grenzen van de pijn
zonder antwoord op de vragen
van het onbewuste zijn
Sterker worden, alsmaar sterker
tegen beter weten in
diep gevangen in de kerker
van een leven zonder zin
Lucht mijn ziel op binnenplaatsen
van ravijnen in je hart
weet mijn zwakte te weerkaatsen
op de bodem van je smart…
Rozen....
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 1.970 Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw,
om haar daarmee te zeggen
hetgeen niet uit valt te leggen.
Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…
Als rózen verwelken.
hartenkreet
3.0 met 40 stemmen 5.804 Rozen verwelken, schepen vergaan,
maar onze liefde blijft áltijd
bestaan.
FLAUWEKUL.
Als rozen niét verwelken, dan zou
dat úniek zijn.
Als schépen niet vergaan, zou er
geen "verloop" zijn.
Dat liefde niet "voor altijd" is,
hoeft niet te worden uitgelegd.
Daarmee is álles in dit rijmpje
toch écht wel weerlegd?!…
rozen
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.550 Als bloedkoraal zo rood
Druppels
Als tranen op de blaadjes
Glijden langzaam omlaag
Zacht op moeder aarde
Zonnestralen
Op moeder aarde
Zullen deze druppels van tranen
Verzachten en verdampen
Dan bloeien deze rozen
Als bloedkoraal zo rood
En wijken de blaadjes
En leggen hun hartjes bloot…
rozen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 530 Mijn rozenboog,
bijna twee meter hoog,
met het dode hout op zijn lijf,
snakt naar de nieuwe bloemen,
want hij weet met het ongemak
geen blijf.
Hij tuurt naar de zon,
tussen de wolken,
zoekt naar warmte,
maar het zijn regendruppels,
die de lucht bevolken.…
Rode Rozen
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.976 Ooit
Droomde ik
Van een bloem
Verlegen in mijn handen geduwd
Nu
Nog snel voor het vertrek
een kus van mijn lief
mijn lief
En een heel boeket
Rode rozen, rode rozen
Met een fluister in mijn oor
Ik houd van je.
Ik houd van je.…
Rozen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 953 Dat kleine meisje,
helemaal vooraan,
met die rozen in haar handen,
is zij wellicht de dochter?
Nu staan ze eindelijk stil,
bij het open graf,
en prevelen hun gebeden.
Het meisje stapt naar voren,
dapper, sterk en vastberaden,
en ze legt, liefdevol,
haar rozen op de kist.…
jonge rozen
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.624 in de schaduw
van je wimpers
rust je blik op mij
vroege vlinders
boven onze hoofden
door de pergola heen
giet een blauwe hemel
de dag in repen
een teder spel
van zon en schaduw
valt uit onze handen
op de grond uiteen
langs okergele zuilen
nippen jonge rozen
met gave lippen
aan het prille licht…
november
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 505 nu uit de tuin
de rozen verdwenen zijn
kale stelen en doornen grijnzen
boven het bladertapijt
alles ruikt naar vergankelijkheid
zoals vochtig mos
veert onder je voet
en moddergrijs glijdt
trekt de tijd
zich in zichzelf terug
schijnt maanlicht warmer
dan de naakte winterzon…
Toon Hermans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 393 En vierentwintig rozen
wie mens is
weent daarbij
dat is
Valerius de Saedeleer
in de sneeuw
met uitzicht
op een boerderij…
Rozen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.587 Vlij hier u neder, zalig dwalensmoe,
Dat ik mijn tuin zijn bloemenpraal ontsteel
En op uw hoofd mijn rozen reegnen doe.…
rozengeur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 2.211 aan de hand die rozen schenkt
hangt altijd
wat rozengeur…
oktobermaand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 378 de foto van het roze lint
dat vastgestikt
nog net de tepel zichtbaar laat
schokt diep
volmaakte borst
nu wel verminkt
maar waar, dacht ik,
wanneer er niets meer is
hecht je in hemelsnaam
dan nog het lint…
tussen rozen en zoete geur
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 332 een koude wind waait langs mijn hart
dat onbeschermd, wat hulpeloos
zich openstelt
een vlaag van venijn splijt de warmte
die liefde heet, rukt de onschuld
uit haar voegen
tussen rozen en zoete geur
kleurt als belofte, zacht een woord
van waarheid
de blauwe lucht belooft warmte
verlicht mijn hart en heelt…
De koning van
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Ik krijg unieke rozen
zeg ik dit jaar
ik knipte ze kort in maart
ach dacht ik
was het maar waar…
Eclat
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 Meer dan een eclat
een onomwonden wonder
een bed van rozen…
Dit is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 105 Dit is oktober
stokrozelaars
die het nog wagen
rozen te dragen
als waren het
trofeeën
fris gesculpteerd
waar dauw aan kleeft…
Rozen.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 219 Ze plukte de laatste rozen in haar tuin
de innerlijke schoonheid van de bladeren
raakten haar wezen.
Toch...
door het plukken van de rozen
gebeurde het,
dat licht, kleur, liefde en geur van die late rozen haar meer bewust maakte,
van leven zoals die ene late roos.…
Voor D en E
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 377 Raak elkaars hart
Schilder het in de mooiste kleuren
Niet in wit en niet in zwart
Blijf groeien en bloeien
Als rozen
Die geuren
Leef, geniet en
Laat elkaar
Altijd blozen…
Bisclavaret
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 166 Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen
Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen.
Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk
.... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…
Gevallen rozenblaadjes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 100 Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker
ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op,
ik kocht een bosje rozen, want tja
daar was het mensje en ik, gewoon dol op.
En zo staan de rozen, prachtig te zijn
komen mooi uit, een beetje zonneschijn
dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…
In ijskoud confronteren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 528 ik kloosterde
dacht vrij te zijn
maar stilte kluistert
alle woorden en
ketent me aan eenzaamheid
sandaalde in een
koude pij door de
kerkers van mijn geest
kende heg noch steg
ik was er nooit geweest
heb me ontbloot
de reiniging gedaan
in ijskoud confronteren
misschien word ik een beter mens
eens moet ik het proberen…
onvermogen
gedicht
3.0 met 96 stemmen 20.356 in de spelonken
van mijn geest
in duisternis gehuld
tussen de stronken
van mijn vrees
ligt mijn verloren schuld
in de kerkers
van mijn verlangen
in ware droefenis
tussen zwak en sterk
gevangen
ligt mijn vergiffenis
in de plooien
van mijn geweten
in vreemde vorm verbogen
tussen ziel en zaligheid
vergeten
ligt mijn onvermogen…
Ik ben een mijnenveld...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 329 regelmatig,
dat ik flip
Maar zo ben ik, ik kan
niet anders zijn
Mijn emoties zijn een
terugkerend refrein
Ik ben een mijnenveld,
een emokip
Ik ken de hoogste toppen,
maar ook de diepste dip
Maar zo ben ik, ik kan
niet anders zijn
Wie me verkeerd raakt,
raakt een mijn
Ik ben een mijnenveld,
een emokip
Mijn gevoelens zitten
steeds op de wip…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
ontspoord
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 343 over de dood en zijn dans
de bruid en haar sluier
de kerkers van het denken
achter deuren van angst
pijn van schreeuwend paars
in samengeperste vuisten
langs tollende muren
dwalend in gapende echoes
de trein vertrekt vandaag van spoor acht
schreeuwende uren
zwart vochtig en stil
cipier geworden beeld…
KOOLZAAD.
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 511 Hoe dom van mij
Miss Brassica te willen kerkeren
in acht letters.
NOOIT, NOOIT OF TE NOOIT
ZEG IK NOG KOOLZAAD
tegen zo'n ongekende schoonheid.…
eens zul je het vinden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 eens
wanneer je zult besluiten
je ogen te bedekken
en op reis te gaan
door binnenwerelden
onverstoorbaar dalen
in ravijnen en kerkers of
zwevend - duizelingwekkend hoog
door majesteitelijke luchten
dan
wanneer je ernaar uitkijkt
zul je het vinden
het allerkleinste
bijna onzichtbaar
pluk die dag
en draag hem uit
voed hem…
Onpeilbare diepten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 70 langs uitgesleten paden
lopen eeuwenoude zielen
in vermoeide rijen
verdwijnen in het duister
van het donkerste zwart
in het holst van de nacht
diep onder de grond
liggen de verborgen geheimen
van leven en dood
de echo van de geest
schreeuwt om verlossing
uit de kerker van wanhoop
smekende handen
reiken naar het onbereikbare
genezende…