Alle inzendingen over kerkhof OR graf OR allerheiligen

Hij liegt en bedriegt zonder blozen, zijn waarheid ligt op het kerkhof…

zie verstoord niemandsland en sterf de duizend doden rust werd hier geacht, want menig troost geboden 't respect bruut verkracht in onherstelbaar aanblik deze doden wreed veracht maakt verdriet dubbeldik op hemelse gang van rouw werd herinnering gezoet zerken nu ontzield en grauw overspoeld door zondvloed welk hart kan dit verkrijgen…

treurende wolken benevelen grijs de zon de dag playbackt de avond ingekerfde stenen rij aan rij uiten gedateerd het verlaten half vergane bloemen rotten boven lijken diep begraven stil knerpt het grind schuifelend de dood aanvaardend.…

De dode blaren stuiven om de zoden, Waar bloemen groeiden eens en donzen klaver, Geboren op een graf en daar gestorven.- Een spade dragend, het gelaat doorkorven Van rimpels, stapt een stille dodengraver, Teken van leven, door de hof der doden.…

Vandaag was ik weer even bij je Even weer heel dicht bij jou. Om te vertellen dat ik je miste en dat ik vaak komen zou. De bloemen waren aan 't verwelken De paden nat, de bomen fris. Toen ik vanmorgen bij je wegging Besefte ik wat liefde is.…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

Ik had een tijdje rondgezworven voor ik haar graf gevonden had, want er wordt toch nog meer gestorven dan je zou denken in zo'n stad.…

27-01-2011 Kerkhof, Ik loop hierlangs de graven, Het is hier heerlijk stil, Hier stelt niemand moeilijke vragen. Hier kan ik dromen van wat ik wil. Op deze plek ben ik alleen, Denk wat wil ik met mijn leven, Waar gaat het leven met mij heen. Waar moet ik weer naar streven.…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…

Tussen kettingen verroest van de jaren liggen verhalen begraven dood heeft hun de mond gesnoerd onder bemoste zerken wordt geen woord nog gehoord Tussen ontblote bomen hangt laat novemberlicht in vergulde scherven.…

Daar leven zij, voorzichtig lopen, tussen Dahlia's en stenen het is er doodstil op een enkele snik na en bezoek tweewekelijks bij de een maandelijks bij de ander of soms helemaal geen.…

de ligusterhaag kort geknipt de populieren op een rij de doden zij aan zij de ijzeren ingangspoort het loodzware hek aan kettingen vastgelegd de brede hoofdingang de oude zerken gerestaureerd Of verlaten en verweerd de kapel gewijd aan Jezus lijden achter een gesloten traliehek zijn bloemen voor het kruis gezet het gazon dor en…

poëzie is op sterven na dood laatste woorden sleept zij omzichtig uit de trouw van haar strofen perst het voedsel naar boven kruimelt letters in verzen meandert langs uitgevreten paden komt tot stilstand op het kerkhof waar nog toekomstdromen werden geschreven in het laatste inlevingsvermogen…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Wij denken allemaal in dit treurige papegaaienland op het kerkhof van Penibel en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en een bioloog aan de haak slaan doorgaan met ontleden van samenhang…

krijsende kraaien schreeuwen boven 't kerkhof ook hun verdriet uit.…

Het was doodstil rond jouw graf er hing een donkere schemering In mij kwam jij die trap weer af met in jouw ogen die glinstering Het was doodstil op je kerkhof geluiden klonken flauw, van ver Samen bereisden we dit doolhof en nu bewoon jij een verre ster Het was doodstil op je rustplek een enkele uil kraste in het bos Ik leun maar even…

In België is een automobilist achter het stuur overleden en daarna het kerkhof van Kalmthout opgereden. ---------------------------------------------- TomTom heeft constant weet van uw locatie, Ook bij de man, die rijdend overleed, En dood en wel nog op het kerkhof reed, TomTom speelt in op elke situatie.…

Die nog net niet Achter de heg Werd weggestopt In de grond voor Ongewijde rechtelozen, Heeft hier in Verkorte vorm Zijn laatste plek gevonden - Niet verwonderlijk, omdat zijn Menselijkheid al tijdens Het leven werd geschonden - Hij heeft hier met zijn Onaanzienlijke lotgenoten Een groepsgraf gevonden Waarin hij samen met…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

Als vogels in een volière twitteren wij erop los voorbij de ruimtelijke barrière in een vrolijke chaos.…

een palmbomenstrand een vlinder op een roosje die blijft zitten een poosje een schilderij van Rembrandt oude kaas op een toastje wakker worden in dromenland een kleurige vogel in de hand het paleis van Doornroosje al die dingen verbleken bij wat jij voor mij betekent dat je er bent, maakt me zo blij ik hou van jou, dat is bekend want…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

vertrouwd waren de letters haar naam een lach op de dag ogen die kleuren beloven rond gouden bergen vol intens verdriet het carpe diem is altijd haar seizoen geweest vol liefde en feest samen hebben we uren vol tranen kunnen sparen voor dagen vol zomer en zon waar het bestaan zich eindeloos koesterde in een…

Een herfstig blad valt biedt haar schoonheid en troost aan een graf zonder naam Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd.…

Wij denken allemaal in dit treurige papengaaienland op het kerkhof van Penibel over de urgentie van het zwijgen noodzaak van de droeve stilte en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en…

stilte in een schrijn een kerkhof rond de toren versgekalkte muur hagelwit omringd door dakpanrood…

Zovelen die hier waren zijn nu al heen gevaren, ze leven in het licht. Zovelen die hier streden of erg hebben geleden, ze leven nu in ’t licht. Zovelen die we liefden misschien ons ook ooit griefden, ze leven nu in ’t licht. Zovelen die hier straalden, die ons van God verhaalden, ze leven nu in ‘t licht. Zovelen die we eren, als…

Soms is het leven zomaar afgelopen Zoals in Nice geschiedde in een kerk Je bent gewoon als koster aan het werk En moet ineens dat met de dood bekopen Er vallen nog meer doden en gewonden De dader is er vast van overtuigd Dat hij als held zal worden toegejuicht Als hij ze snoert die vrijgevochten monden ´t Is bijna Allerzielen, in mineur…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ‘t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…