Alle inzendingen over kerkklokken OR huwelijk OR verbijten

een witte wereld die ons warm verwachtte je lachte toen ik zei, ik kom nam alle risico's, was blij gordijnen sneeuwden en je opende vrieskou je huis een warme kerst ik was zo graag bij jou we zetten uren stil in samen met elkaar toch klepelde de kerkklok zijn openlijk misbaar de stilte luisterde terwijl wij gaven we telden onbewust…

Als ik aan het luiden van de kerkklok hoorde dat het tijd was om op te staan dan keek ik altijd eerst naar buiten door mijn kleine zolderraam Als ik dan de ranke toren zag machtig hoog boven de daken dan wist ik dat het goed was en dat er niets veranderd was het was gewoon een nieuwe dag.…

Verbijt elke dag stil mijn verdriet, Hopend dat niemand het ziet.…

Tranen van verdriet Om een liefdeloos huwelijk Omdat jij bleef verlangen naar Die ene…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past gewoon niet bij elkaar!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

jij en ik samen op de bank geen meter van elkaar maar onbereikbaar voor elkaar gescheiden door mijn huwelijk…

in zijn scherpte proeft vruchtvlees verbitterd van strijd liefde en lusten te combineren met zware verantwoordelijkheid tot in zijn vezels de perfectionist doordrongen van hetgeen hij voorschrijft en verbijt als onverteerbare pillen onder de bogen waar hij verblijft verzuurt weldaad in streven hij raakt het zoete in zich kwijt…

sloop alle muren om je heen laat de zon weer in je hart geen plaats voor tranen of geween een blij gevoel, een nieuwe start laat me nu toch niet alleen neem me nog eens stevig vast laat me voelen dat je leeft kom naar buiten,uit die kast reik me toch jouw hand laat me terug in je leven komen ik neem je mee naar een wit strand vol muziek…

De dame stapt uit de huwelijksboot voor hij op de klippen loopt; vijf mooie huwelijken verdrijven nu haar winter…

Daarom doe ik het goed en verbijt steeds de pijn. Alleen als ik je hier ontmoet, kan het echte liefde zijn.…

ik zeg niets, verbijt me niet dat Jupiler geen goede keuze is maar het tijdstip! ik zeg niets, bemoei me niet, berust, schrijf een gedicht, wat doet het ertoe?…

Je was mijn eerste keus, Dat weet je heus Maar dat verdomde blik, Je verdwijnt weer, en ik slik De zovele verwijten, Hoelang moet ik mijn tranen verbijten? Voordat je ziet, dat dit de oorzaak is van ons verdriet. Ik hoop dat voor jou de zon mag schijnen, wanneer de drang naar verdoving voorgoet zal verdwijnen.…

De kerkklok vertoont zich weer Cirkels en een klik Twee wijzers in één groef Richting oneindigheid Laat tijd zich niet vangen In een ogenblik Wie beluistert echo’s Als een kerkklok twaalf maal slaat? Hoe vroeg is het nu laat?…

EENZAAMHEID Eenzaamheid woekert in haar als de wortels van een eik onder het asfalt die vertakken naar overal haar eenzaamheid is als de schubben van een vis hard en ongrijpbaar ze wil vluchten en zich van het gevoel ontdoen maar als leeuwenklauwen heeft het zich in haar vastgeklampt ze bijt en wil verbijten tranen…

De eerste sneeuwvlok Valt op het asfalt Van de straat Terwijl de kerkklok Slaat, kleurt De wereld wit Een kievit hipt En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale Akkerland In de koude Avondlucht Richt de maan Zich op De arrestant Het stond In de ochtendkrant Naast Het weerbericht…

Het huwelijk moet een monster bestrijden het monster van de dagelijkse sleur wil je je daarvan bevrijden sleur dan het monster door de achterdeur.…

Wat moest een generaal uit Soeren vlak voor zijn huwelijk bij de hoeren? Hij hield daar, volgens zijn militie, een generale repetitie.…

een helden epos op papier hoe schrijf ik dat op een a vier het draait om macht klein tegen groot het rijk van geld en arm als de goot toch zal de underdog geprezen worden voor slagvaardigheid als de ander zich in het stof verbijt in dit gedicht is magistraal de wonder inkt waarmee het vers gloedvol drie d zal worden uitgeprint…

met zachte weemoed betasten we de lagen waaruit we bestaan het hart laat zich vaker raken dan het hoofd we ademen overgave het strijkend licht maakt onze jaarringen voor even zichtbaar in liefde verder leven geen tranen te verbijten in het woud van genade…

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

De jonge Man deelt zo de weelde van Het vaderlijk genoegen, dat Het huwelijk hem toebedeelde In een dagelijks zwoegen.…

als huwelijken pas na twintig jaar hokken werden gesloten zouden er veel minder vaak echtscheidingen voorkomen…

Ik vind het fijn dat jij de kracht vind in en van de Here Jezus Christus ik respecteer dat geheel ik zelf vind de kracht in mezelf in wie ik was, ben en wordt ik respecteer mijn geheel ik koester het ook in werk en in de samenleving ik werk er elke dag mee…

Sterk moet je zijn, altijd moedig wezen, niet jezelf laten kennen, schouders eronder, tranen verbijten, prop in je keel, die hinderlijk dwarszit proberen weg te slikken..... Wanneer je ten onrechte aangevallen wordt en de ánder zit zó verschrikkelijk fout, récht dan je rug, draai je om en dénk alleen om jezélf.....…