Alle inzendingen over kind OR god OR angst

Dit Kind geboren in de nacht heeft ons weer hoop en vreugd gebracht; het heeft Gods liefde toegezegd en werd in ’t kribje neergelegd. Het werd in ’t kribje neergelegd en werd voor ons van Heer tot knecht. God die ons zozeer heeft bemind, Hij kwam tot ons in dit klein Kind.…

Zo leerde hij: twijfel slaat toe als liefde overangst wordt. 3 Zo wordt hij ouder zo wordt hij angst en excuses en zo is ook zijn deur een moeder van altijd gesloten O god, zie het kind: zijn liefde is water, loopt weg door zijn vingers hoe langer al harder en harder hoe meer hij een vuist maakt.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

ik zie de angst in jouw ogen, m'n kind iedere ochtend weer de angst voor lawaai, geluiden, chaos m'n kind iedere ochtend weer stel ik je gerust en zeg dat het wel beteren gaat ook al weet ik dat de wereld niet veranderen zal drukke wereld, reik haar toch de hand jouw wereld m'n kind, is wat anders, maar toch zo…

De rechtvaardige volgde Gods gezant die fel verlicht stond op de heuvelrug. Angst beroofde de vrouw van haar verstand: het is niet te laat, je kunt nog terug naar Sodoms muren van jouw kindergrond, naar waar jij zong en eens gelukkig was, naar open vensters in de ochtendstond, waar jij je kinderen ooit de les las.…

Met één helder oog keek zij zuiver in mijn ziel, dus God is een kind...…

leven die God zijn door jou…

De Christen roept: God De Moslim: Allah God is groot, Allah is groot 'T is Zijn, Hun wil, Zijn, Hun wens En daar ligt mijn inziens de crux!! Want Hij: God, Allah doen doorgaans niet de boodschappen Dat doen zij, de moeders doorgaans met de kinderen aan hun zij!!!…

Vader geeft zijn kind het allerbeste Op geestelijk en materieel gebied En bouwt om hem heen een veste En behoedt hem voor verdriet. God, mogen we onze vader noemen Hij die ook van zijn kinderen houdt Op Hem mogen we ons beroemen Hij is er voor ons aller behoudt.…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Soldaten doodden allen die ze hinderen, uit naam van Allah, uit naam van God. Ze doodden de ouderen, de kinderen. Kom op jongens, schiet iedereen kapot. En de wereld kijkt huiverend toe, de wereld is het geweld zo moe; Maar wie van ons houdt het tegen? Wie van ons durft het te overwegen?…

In een stralend Licht Werd het Kind geboren Vrede kreeg een gezicht Daar wilde men bij horen Het Kind bracht verlossing In plaats van onzekerheid Angst werd weggenomen Er kwam saamhorigheid Vandaag leeft het Kind Nog steeds in ons hart Het brengt steeds vrede In tijden van grote smart…

Soms verdwaalt de mens ziet geen uitweg uit het web raakt in paniek op het strand verdwaald een kind dat later lacht om zijn angst…

een kind met grijze haren zweet oude angsten poriën vol van vroeger lopen over het verleden plakt weer als nieuw…

De tijd kreunt als een kind in zijn slaap, hoest droog en kortademig. God verhoort geen gebeden meer, ik bid, maar God luistert niet meer. De tijd is een gebed zonder eind, met rondhuppelende ivoren olifantjes door mijn kamer, trompetterend van vreugde. De tijd liet ze los. Melktandjes van mijn kind slingeren door de ruimte.…

Het kind kon je niet zeggen dat het bang was een pakketje angst genageld aan de grond Het kon je niet zeggen dat elke dag duister was jij altijd harder kon lopen en het kind te pakken nam Het kind kon je niet zeggen dat je gezicht zo wit was je vreemde groene ogen had dat je altijd mij hebben moest Toen je zelf vader was woonden…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Een brute kermis van verwarrende emoties draaiend als een donkere gedachtemolen in het beschadigde hoofd van het misbruikte kind is de kleine speelhut nu een zwarte holle leegte scherpe geur van verschroeide geweerlopen ontlasting, urine, door angst losgelaten in duister ontsnappen, de duivel naast de dood draait het kind nu de kast weer…

Angst voor een gesprek of verkeerd verbonden? God wist wie had gebeld. Hij knikte en zei lankmoedig met een stem als van volmaakte receptioniste: ‘Hij heeft ten minste gebeld.’ *voor Rutger Kopland…

Jouw god aanbidden in plaats van vreemde goden, jouw diepste wezen. Jouw diepste wezen is liefde voor elk ander zoals voor jezelf. De angst voor de dood, voor oorlogen en rampen, de schreeuw om liefde. Pure versmelting met goddelijke kosmos, de lieve ander. Niemand heeft groter liefde dan die opgaat in ander, elk ander.…

, niet wisten waar het mos groeide waar kinderen liederen zongen tot God die ze niet kenden waarin ze wel geloofden…

God gaf het ons, God nam het ons, Gods name zij geprezen; ‘t was wel bij ons, ‘t ging weg van ons, ‘t was beter in de Hemel; daar blijft het ons, daar wacht het ons, daar zien wij ‘t eenmaal weder!…

Nu nog steeds na al die jaren vraag ik aan god,was dit een straf? Dat jij mijn kind ,dood werd geboren en was de strafmaat naar behoren? Voor mijn zonden ooit beleden ergens in een ver verleden. Heb jij kleintje nu geen graf waarbij ik je kan gedenken. Enkel nog in mijn gebeden jij geeft vaak wrede geschenken.…

Gods kind had blokken in zijn boezelaar, Waarmee het in de wolken had gespeeld. Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld, Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar In passen moesten, keurig ingedeeld. Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar.…

Als een vader zorgt U voor mij U blijft mij omringen, elke dag Zolang ik op aarde leven mag Blijft U, lieve God, mij nabij. Dank U Vader, dat ik dat mag weten Dat U mij nooit zult verlaten U houdt mij altijd in de gaten Al ben ik U soms wel eens vergeten.…

Families zo groot, ouders vruchtbaar als Gods aarde. Ik heb het zien gebeuren dat dochters lossloegen en jong vastgeprikt werden. Een matras, op een landje langs een watertje, aan de hoge boezem. Prikkie jij bent hem! Kinderen hadden ze al vroeg. Jong verboden, jong gedaan.…

God heeft gezegd: “Ik ben hun Vader Vertouw daar op!” Wanneer je kind zijn grenzen zoekt Lijkt dat vaak bij U vandaan tegaan; je voelt je machteloos, omdat wat je zegt niet landt en wat je bedoelt niet overkomt.…

Ik heb God niet meer nodig ik kan nu op eigen benen staan ik ga niet meer naar de kerk ik wil geen godsdienstoefeningen meer als ik het nu nog niet weet Ik ga nog intenser buiten mijzelf leven ik wil praktijk en geen theorie meer ik wil dat wel in de persoon van Jezus ik had graag gezien dat hij een zus had omdat ik ook de vrouw zo lief heb…