Alle inzendingen over klok OR tijd

De tijd heeft me ingehaald ook al had de klok geen wijzers meer zelfs geen klanken die ooit nog klonken geen klepel die slingerde de tijd heeft me ingehaald ook al liep ze niet zelfs ik bleef stilstaan in hopeloos verdriet nu staan we beide stil is tijd niet belangrijk meer de wereld draait toch door.…

adem schuurt uit het duister dat zich ingehouden had een kat legt zich ten volle ruste geen mens, niets voelt zich aangetrokken op dit tijdstip nu, als de klokken de tijd doden…

omdat de tijd maar niet op schoot gaf ik de wijzer een tik dat heb ik geweten de klok sloeg meteen terug wist meteen weer hoe laat het was foto:Martien Montanus…

Eerst was ik de klok kwijt nu de snel tikkende tijd mijn waarheid is seconden vlugger dat is waarom ik gedachten mijd hij hing toch op een zichtbare plek toen was er nog tijd voor een vaste stek alles verplaatst zich in mijn leven eigenlijk moet ik er de brui aan geven maar ho, ga eens even terug in de tijd denk aan de wereld die constant…

Grabbelend, grijpend naar de ruimte tussen ons in blijf jij in jezelf en daar, ik in mij en hier en verloopt de tijd tikkend traag. Loom is de oeroude klok. Zij geeft niet om jou niet om mij het doet haar geen moer. Ze kijkt de leegte van de tijd tussen ons voorbij.…

als de hartslag tikt de tijd weg onder huid en leden kleurloze leegheid dient zich aan als opgewonden klokken zich ontdoen van al hun veren er is niemand die kan weten hoe laat het werkelijk is onderhuids of buitenshuis of waar dan ook alleen de tijd die zal het leren…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Als ik je maar eerst zo kan zien, vriezend als winterweer: blond haar dat wit wordt op den duur, ooit sneeuw. En daarna: van je handen rimpelig verval en herfstigheid zacht aan mij rakend. Wij zullen elkaar vaak herhalen in fotoboeken en vergeelde video’s Maar volgt tomeloos en geil een zomer, waarin je heet over mij heenvalt, terwijl…

nog naar de starren Lyriek bij ‘t ontwaken is uit de tijd Wij hebben immers fruitontbijt En voor wie wil een one-night-stand Zodat je tot niets verplicht meer bent Zoals de klok thuis tikt Tikt jouw hartslag in mijn oor Nog een kwartier denk ik verschrikt Dan moet ik er al weer vandoor Jouw alarmtoon schreeuwt verstikt Tot ik hem zachtjes…

Mag ik jouw klok zijn? Gewoon in je kamer staan met mijn rug tegen de muur. En wil je het weten dan zeg ik het juiste uur. Ook al sta ik daar stil, ik zal voor altijd lopen, want door jouw liefde aan mij gezonden, blijf ik voorgoed opgewonden.…

het zijn de zielige zielenpoten die altijd zeiken en alsmaar door blijven gaan met zielig huilen en zuigen deze wereld leeg van het lieve liefste woord alleen geschreven woorden niks waard staar richting de muur van gestorven poëzie gelikt gif en sterf zachtjes langzaam aan vergeten doet men nooit haat is altijd voltooit verleden zinsontleding…

De klok die tikt zijn leven weg, dat doet hij nu al jaren, hij weet dat hij veel tikken heeft, dus waarom zal hij sparen. Zijn slinger slingert heen en weer, hij is erg opgewonden, dus slingert hij maar lekker door, de tijd heel alle wonden. Toch heeft hij een scenario voor alle aardse mensen.…

Ik zet mijn stem op tegen de kale muren hoe lang zal het nog duren voordat ik door hen word opgevreten schreeuwend schop ik tegen de stenen ik leg mijn ziel voor hen bloot in de verte hoor ik hoe een klok de uren al heeft gedood.…

De klok tikt dof en ratelt zacht : "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan Niets, buiten hoop...…

En in de vrêege ziel van elkendeen, Waar klokkentonen beeldenvormen krijgen, Smelt al hun denken met 't geklep ineen… Ons klokke luidt het eendelijk geweld, Dat wroet in ons en nimmer bovenwelt, Maar ommeworstelt in ons effen zwijgen. ------------------------------------------------------------- uit:…

Een vissersvrouw uit Arnemuiden Die wilde op reis naar het zuiden Net buiten de kom Keerde zij alweer om Want ze hoorde de klok niet meer luiden…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Het hoort de klokken van de stilte luiden.…

Het is toch een wonder, dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar, en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden. Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op naar de zwarte wijzers daarboven? Aardappels koken, gebraad in de oven.…

We zijn het nieuwe jaar binnengereden De eerste maand is voor een kwart al klaar De winterkoning is nog steeds niet daar De lentekoningin zal gauw aantreden Nog twee maanden tot zomertijd te gaan Ik laat één klok dat uur vooruit maar staan…

gaat dan sneller voorbij Er is zomaar een uur voorbij Het is bijna tijd om te eten Ze heeft niet veel zin in eten Ze doet een maaltijd in de magnetron Het is een uitkomst, zo’n magnetron ’s Avonds kijkt ze weer naar de klok Ze kijkt naar de wijzers van de klok De tijd gaat nog steeds langzaam voorbij Maar toch is er weer een dag voorbij…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

zodra de dag welterusten zegt de maan haar oor te luisteren legt, de klok zijn wijzers op elkaar hecht, de nachtwaker vermoeid zijn rug recht is 't tijd…

je zette de klok vooruit boog de tijd krom en deed hem als een stropdas om en seconden druppelden als water tussen je vingers langzaam weg.…

Het is tijd, tijd om de stap te nemen. De tikkende klok in mijn lichaam geeft Zo vast en zeker weer dat het leeft, Zo goed om dit keer op keer te vernemen. De tijd dringt wel, want door het toenemend gevoel bekort, Niet langer nog te dralen, Het voedsel neder te laten dalen, Het is mijn maag die knort.…

ik hoor het tikken van de tijd klok in het stopcontact tandjes ratelen rustig en constant, de tandjes van de tijd beslissen over licht en luid over koffie en brood over leven en tijdelijke dood gewone dingen van alledag waar je niet bij stil kunt staan omdat dat van de tijd niet mag de tandjes knagen door…

Zomertijd oh zomertijd, een uur verschil, zet nu alvast al mijn klokken stil, want zomertijd, ik ben altijd wel een paar uur kwijt, met het " op tijd zetten " van mijn klokken, maar verder, hoor je mij niet mokken! Want als geen ander weet ik volgend jaar: is de zomertijd qua uur verschil weer daar!…

Geen tijd!…