Alle inzendingen over koopzucht OR materialisme OR (schrale) troost

"Op het juiste uur geoogst, de dood kan overstijgen, een reis intens beleefd, en is geen schrale troost, waarin dicht en daad herleeft."…

Ze kocht een nieuwe winterjas en laarzen en een mooie das en even leek het of de pijn er met het geld vandoor was…

drie schrale regels zowaar vangt daar die vrijer honderd pegels voor…

En in het juiste uur geoogst, de dood kan laten overstijgen, een bewuste reis intens beleefd, en is geen schrale troost,waarin de dicht naar daad herleeft."…

troost achter Maar de horizon spreekt dat tegen zoals het contrast tussen de zon en de regen…

troost van een beate fan Echte spijt en rouw maken ook de man…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

en kukel en ik kraai Wij maken van beroep lawaai Zo maak ik hopen en ik graaf En ik hinnik, spring en draaf Ik ben nachtegaal en zing Zo heeft iedereen zijn ding Ik rook, dus ik ben Ik headbang, dus ik ben ook gek, dat je zo kunt ontaarden Maar ach, laat een ieder in z'n waarde Je hebt er ook die zijn er voor de gezelligheid Als troost…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

spiegeltje, spiegeltje aan de wand zeg me nu eens eerlijk wat is er aan de hand wanneer ik in jou kijk verschiet ik mij een bult dan voel ik ontevredenheid en dat is weer jouw schuld jouw glas wordt mat en schraal je toont me wat ik niet verdien mijn hoofd wordt lichtjes kaal en dat zijn dingen… die ik zeker niet wil zien!…

Is de schotel ook wat schraal, Is de brand wat bijster krap, Zijn de kleertjes al wat oud: Liefde houdt de plunje knap. Liefde saust het sober maal, Liefde warmt nog meer dan hout, — Liefde draagt malkanders kruis.... Liefde vind-je niet, dan thuis!…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

Russen drijven op machismo, Chinezen op materialisme. Is dit echt zo verrassend, Of historisch determinisme? Het botst in het Westen, De Krim verdween. Een conflict tot op het bot, Azië gaat er mee heen.…

rosanne huppelt om mij heen en vult de hof het hoofd het hart met prille vragen zij wil als thomas weten onverhuld wie hij is die nooit meer op komt dagen een worm begint weer opgewekt te knagen: mijn wenteltrappen monden niet in licht, mijn vensters zijn al jarenlang beslagen mijn summa heeft een vederlicht gewicht een schrale troost: ook…

Dure mevrouwen liepen langs de fraaie, misschien wel fraaiste winkels van de stad. De airdale terrier liet zich even aaien. Een zuiderwind kwam zacht de hoek om waaien of daar zojuist een bruid gelopen had. ----------------------------------- uit: 'De Veltmanverzameling', 1996.…

Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode. Ze blokkeert de oprit heel stil op haar zij. Het lokale verkeer rijdt er snel aan voorbij. Da’s in de commune hier blijkbaar de code. Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode, Zo keurig gekleed volgens plaats’lijke mode. Maar het grauwe gezicht doet de ogen snel wijken. Men loopt om haar heen…

Waarom doen wij wat we doen volgen wij zonder vragen Waarom pikken we alles al jarenlang, alle dagen Wanneer gaan de ogen open en vinden we onszelf terug En keren het materialisme eindelijk echt de rug Wanneer kennen we weer de buren ongeacht geloof en kleur Wanneer genieten we weer van de natuur van de pracht, kleur en geur Wanneer…

Verzinkend in het slijk der aarde rest me slechts wroeten en geknabbel. Een spitsmuis die gangen graaft in de spitstechnologische machine, een vuiltje met andere woorden. Geen vuiltje aan de lucht?! Enkel een zonsondergang doch niet meer voor mij: ik zou mijn vingers verbranden. Schichtig vluchten mijn gedachten als een rat. Vetgemest…

een herderinnetje met haar hond in de nog schrale zon met één oog op de schapen en eentje op ons laat ze zich niet vermurwen en zo hoort het ook want de kudde is haar alles…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…

nog midden in mijn bloementuin vol lentegroei en zomerbloei sprokkel ik de vruchten van mijn bestaan bij elkaar opkomend groen verdroogde in een schrale wind tot zorgenkind een zomer die niet warmen wilde betrokken luchten die het hart verkilden ik las de aren van het veld heb als volwassene geoogst in geld de herfstmand…

nog iets onbekends vergeten voor het te laat is en het beton reeds gegoten vragen naar het uur waarop tijdens welke of de kamer dan nog verlicht is door kunstlicht of een schuwe zon het veld betreden en plat gras achterlaten soortenrijk maar schrale grond waarvoor weinig bewijs is daarmee instemmen lichtjes gebogen gadeslaan…

Bollend schraal is het koren kalend rijp het fruit kersen zijn niet te pruimen afgemat het veld uitgeblust de bongerd geprefabriceerde natuur!…

De tijd ontbreekt in ons haastig bestaan geen tijd voor elkaar, geen tijd voor vrinden de rust die je zoekt is moeilijk te vinden materialisme staat bovenaan toch komt bij iedereen op een bepaald moment het besef van dit jachtig gedoe een ziekte, een sterfgeval of dreigement en je vraagt je af waar hollen we naar toe?…

Decennia van groeizame grond drooggelegd in de ouderdom van verlepte lagen, liggen daar seniel in stille berusting braak en bochtig hun schrale resten…

Is het voor mij straks toch nog feest zal hij er dit keer wel aan denken Om mij vannacht iets moois te schenken Want Valentijn is schraal geweest Geen aardigheidje doet wel pijn Maar meer nog het vergeten zijn…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…