Alle inzendingen over kosmografie OR kraan OR hemel

Voor mijn buren NATUURLIJK GELUKKIG Zo mijn ziel verlangt naar roerselen Zo verlangt mijn lichaam naar water 70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen Door het drinkwater uit de kraan Ik zie geen verschil met de natuur Onze binnentuin smacht naar water Wie de kraan daarvoor open draait De slang over de schutting gooit…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Rorate, open u hemel, voor ons diepe verlangen.…

ik rozen op de deining van onze afscheidskus dan zal het gekrijs van de meeuw de parel nimmer breken Ook als mijn eenzaamheid jouw schaduw speelt in hemels licht…

Als in de lieve lente De bloemen 't veld versieren, Dan pluk ik rozenknopjes, Viooltjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen. Dan zal ik kransjes vlechten, En dragen die ter ere Van God, die mij het leven En bloempjes heeft geschonken. Dan zinge ik: Hemelkoning! Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Sonnet Vonkende God, of geest van Godes naaste neven Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft, Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft, Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven; Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven, Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft, Zo lang tot op mijn hart haar…

'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt, Bij bijtjes zoemen en mugge-dans, En wind van bloemen me een wilde krans. Leg zacht die krans op mijn haren neer, En ga weer Leven .... en ween niet meer.…

de kou laat zich buiten reeds scherper voelen al schijnt de winterzon mild tegen het raam wij steken op de krans een tweede kaarsje aan ons verlangen naar het kind blijft maar groeien wij beginnen de weken en dagen af- te- tellen zoals de maagd die haar kindje blij verwacht zal het komen in de morgen, dag, of in de nacht komt straks een engel…

Zij droeg paarse bloemen als een krans hun namen werden op een dag verschanst in het nieuwe morgenlicht diep begraven… mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…

Het leven gaat door met de tijd als zekerheid tot de hemelpoort.…

Met stil verlangen staart hij naar de hemel en krijgt dan vertrouwen.…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De hemel boven al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

De kraan gaat dicht en de wereld gaat open vertwijfelde benen dragen hun lot De wereld waarin dat lot werd begrepen die zit weer voor enige uren op slot…

In Groningen gaat alles kalmpjes aan En maakt men zich om niets of niemand druk, Al ging daar laatst de waterleiding stuk En kwam er nergens water uit de kraan. En dus was er ook vele weken later Nog altijd in de Euroborg geen water.…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

Haagse Zamboni's zakken door het ijs, dweilen met de kraan open verstrooide woorden wrijven meer zout in wonden van gladde praatjes een kabinet gevallen door zand in eigen ogen…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

Het Britse nieuws gaat enkel over stromen Het water valt de platte landen aan Maar komt nog voor geen druppel uit de kraan Een contradictio om van te dromen De universiteit kan dat waarderen Daar kan zo'n Oxford-Brit op promoveren…

Met voor Stefs kop een aantal dikke borden Is een belofte makkelijk gedaan: “De NAM sluit straks in Groningen de kraan, Er zal niet nog meer gas gewonnen worden.” De farizeeër van het kabinet Heeft Groningen nu voor het blok gezet.…

Ik koop geen kerstboom en geen dennentakken, Ik hang geen krans of kerstklok in de hal, Ik leg geen kerstkind in een houten stal En ook zal ik geen kerstkalkoen gaan bakken. Vanwege het enorme brandgevaar Vier ik gewoon geen kerstfeest meer dit jaar.…

ze staan daar maar een aantal oude kranen die nooit meer zullen hijsen terzijde geschoven ongeordend in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van het leven en in blessuretijd nog mogen blijven…

Nu men de moslimwoning aan gaat passen, een schuifdeurscheiding tussen vrouw en man, met ook een extra kraan als `t effen kan, om na gebruik van het toilet de kont wassen. Dit is beslist verrijking van culturen, met deze schoon gewassen halalburen.…