Alle inzendingen over kou OR geloven OR verdwalen

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop.…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

zo kan de kou er nóg beter bij…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Het koude front beheerst steeds meer het aanzicht. Het geeft de zon haar glans. Bevroren landschap. Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

De kou ligt dik over de wereld als stof alsof er al heel lang niemand meer is en ik ben vergeten of over het hoofd gezien achtergelaten alsof ik niet meegenomen kon worden Niemand met wie ik kan delen wat ik voel, de kou sinds jij weg bent, de kou sinds ik alleen thuis ben Niemand om aan te vertellen dat ik jou, mijn liefste liefste…

Hoe moeilijk kan het zijn om de verzen van je hart te lezen en te verdwalen in de tuin der lusten Er was slechts één zomer zonder zwaluw waarin ik blauwbekte van de kou Je kwam onkruid wieden, zei je, maar een dag werd een jaar, een leven lang van omploegen en opnieuw zaad verwaaien Tussen sterrenstof en nog te ontdekken zonnestelsels…

we dwaalden gleden langzaam van de wereld af verloren stukjes bewustzijn er vielen gaten in de trap die we omhoog gingen waar de stappen zich vertilden aan ons gewicht het niet helderder werd in de toch steeds ijlere lucht een vochtige kou begon ons parten te spelen want zonder richting verdwalen in een niet aardse omgeving…

je laat me dan niet staan in de kou. je blijft altijd maar hopen, dat hij je ooit nog zou geloven. een ander heeft zijn hart gestolen, toen je dat hoorde was je teleurgesteld. je bent nu in je eigen hart verscholen. maar je blijft proberen tot je bent uitgeteld. ooit zal hij te weten komen, dat jij van hem hield,maar nu in je dromen.…

en muggen dansen rood boven een stille sloot alleen wuift nog een laastste groet het asfalt schijnt de sporen kou van verre tegemoet…

Het moeten Van mezelf Zit me In de weg Waardoor Ik verdwaal Waardoor Ik er Vaak niet Kan zijn Toch nu Ik me dat Bewust ben Verdwaal Ik minder En Kan ik Er meer zijn…

het was de man met de donkere ogen waar jij voor viel hij sprak en zong over liefde en geloven raakte jou tot diep in je ziel zijn innemende lach nam je mee naar verre bossen en golvende zee in zijn verhalen kon je verdwalen maar zonder enige angst ging je mee bij het vlammende vuur speelde hij zacht het warm verlangen van het…

verdwaal in mijn gedachten ze zijn aan jou gewijd door onderhuidse krachten verloor ik alle tijd verdwaal in mijn vertrekken de deur staat op een kier ontzie de zere plekken ‘k bewaarde ze steeds hier verdwaal in al mijn woorden ze zijn aan je besteed omdat ze jou niet stoorden wat het bij and’ren wel deed verdwaal in mijn gedachten…

Wachten met de echo van de kou die alles beroert en laat antwoorden in dezelfde eenzaamheid. Wachten wat ik kan vinden en geloven mag als ik elke gedachte bevries en de tijd die mijn schaduwen volgt laat slapen.…

de storm Om nooit meer te verdwalen De borg voor het gevang Die ik zelf niet kon betalen Het geweten van mijn daden De leugen naast de list God mag weten hoe Ik heb je zo vaak zo gemist…

de dag nog kleur te geven daarna kwam grijs en grauw in de kou van hagelstenen nam de zomer snel de benen…

geest wil amper geloven in klok en in tijd zo onderste boven wat wakend verglijdt ik ben niet bevreesd voor de nacht maar ik gaap en dagdroom wie leest mijn gedachten in slaap…

Ik ken verken verhaal verdwaal Herken herhaal verhaal verdwaal Verbind verminkt verloor verstoor Even geen gehoor…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

wanneer een klare maan en glinsterende sterren mij een winterse morgen verraden dan weiger ik in te slapen tot ik zie hoe weerbarstige kou zich vastzet op bomen die ijzig wit lijken open te dromen in een volmaakt ogenblik wolkjes kan ademen die magie kortstondig verstrengeld met de dageraad…

Als pauwenveren zonder kleur fijn getakt tegen de grijsblauwe winterlucht als trouwe wachters op de lente. Glinsterend in het dunne zonlicht als zilveren kristallen spelend op de donkere diepte golvend naar de overkant. bijtend, ijl, knisperen in regenboogstralen, Winter.…