Alle inzendingen over kwijtgeraakt

Mens die zichzelf in de jaren Was kwijtgeraakt, niet meer wist Wie of waar hij was, En goede zorg kreeg die hem hielp Om weer dichter bij zichzelf te komen, Blijft weerloos achter nu de zorg Die voor hem noodzakelijk is Wordt wegbezuinigd omdat ieder mens Weer gewoon voor zichzelf moet zorgen; En nu ook de muziek die hem ten diepste…

Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen. Hogere wezens dan de mensen wijzen ons wijs de weg, ook al verwart het leven ons dikwijls en bijt het verdriet als zoutzuur in onze harten.…

en fouten wegpraten als ik volwassen ben de beste oplossing is gewoon geen contact meer ze moeten niet in mijn buurt komen want terechtwijzingen duld ik niet ik zal ze straffen, waar en hoe ik kan mijn kinderen laat ik ze niet meer zien adreswijzigingen geef ik niet door voor mij hebben ze afgedaan ja en gelukkig ben ik de fotoboeken ook kwijtgeraakt…

voor een moment niet helemaal zoals ik ben soms ben ik eventjes mezelf kwijt Soms zoek ik toevlucht in alcohol in drugs, en seks en ik geniet van elk moment Soms weet ik niet meer wat ik moet doen omdat ik niet ben zoals ik dacht dat ik was Soms kijk ik in de spiegel en huil ik om wie ik ben geworden en om wie ik daarvoor ben kwijtgeraakt…

Het gebeurt eindelijk in een droom muziek schildert zich in aardse tonen je dwaalt langs gespannen snaren een oude gitaar ligt in jouw handen afscheidslied klinkt in de nacht gevoelig breekbaar zoals liefde sombere gedachten overmeesteren ons rivieren vervoeren verlangen wij zijn onze stemmingen niet kwijtgeraakt volgen steeds…

Ik leef mee met iedereen die dit heeft meegemaakt En deze lijdensweg nog steeds moet ondergaan Familie, vrienden, en zelfs kinderen is kwijtgeraakt Hoe zal het verder gaan met hun bestaan? Misschien gaan ook zij er morgen aan... Dit zou  niet, en nooit meer mogen gebeuren!…

Tweehonderdduizend euro uit een koffer Het observatieteam lette niet op En zo ontstond een financiële strop Dat geld is nu voor altijd undercover Bij Apeldoorn...misschien nog te herstellen? Je weet het nooit...ik zou maar even bellen!…

Mijn handen ben ik kwijtgeraakt en hersenen zijn ver te zoeken. Bij een volgende keer denk ik dat ik voor een crematie ga.…

neemt met zich mee zaadjes naar de diepe zee Tuintje in het kinderhoofd is door winden uitgedoofd tuintje anders aangelegd kromme takken lijken recht Door wind en tijd geaaid sluit je deuren als het waait de onbevangen kindergeest is er niet , maar wel geweest Ogen kijken niet meer recht want je tuintje is verlegd onschuld ben je kwijtgeraakt…

dromende dagen getinte mensen die met lichte ogen steeds weer meer van hetzelfde vragen nog niet wetend dat dit intiem gebeuren een dagje strand mogelijk als enige herinnering de vakantiesferen als laatste uitbundig zullen gaan kleuren ook in dit seizoen sneuvelen records in een vrijwel onbeheersbare natuur zijn wij de balans kwijtgeraakt…

Prins Constantijn heeft veel te hard gescheurd. Hij, Willem Alexander, Johan Friso (jawel, de broertjes rijden alle drie zo) zijn elk ooit aangehouden of bekeurd. Zo'n prins achter het stuur brengt niet veel goeds: Vervoer ze liever in de gouden koets.…

Ik heb je zolang niet gezien Je ziet er nog steeds goed uit En je straalt ook bovendien Laat me kijken naar je lach En je ondeugende gezicht Je loopje is nog steeds hetzelfde Zwarte haren glanzend in het licht Je praatjes zijn niet veranderd Nog steeds grappig en bijdehand Je charme ben je niet kwijtgeraakt Maar in je ogen zitten korrels…

komen dat ik het helemaal niet meer weet En ik nog wel met je verder wil gaan of dat ik je liever voorgoed vergeet Hoe heeft het zover kunnen komen ik ben langzaam ondergesneeuwd Nog maar een schim van wie ik was wordt door je woede overschreeuwd Hoe heeft het zover kunnen komen dat ik dit alles heb laten gebeuren Mezelf langzaam ben kwijtgeraakt…

tong snijdt – alles wat eetbaar is geproefd en vernietigend verwerkt tot een hof van herinneringen met paden liefde naar perken vriendschap en bedden ondeugd staken boosheid, vijvers verdriet en een stinkende composthoop van mislukkingen en verlepte idealen het klinkt ordelijker dan de doolhof die het is, het web waarin ik de weg ben kwijtgeraakt…

Drie: Lieve klusjesman vindt bij kringloop sleutel om boren van mijn boormachien te wisselen, kwijtgeraakt in mijn volle schuur Kwam hem brengen aan de deur Vier: kaarsen die 'k gekocht, maar niet vinden kon. Lagen in buurvrouw 's auto, ze bracht ze aan de deur.…

de man is kennelijk het zicht kwijtgeraakt een bouwvakker moet administreren deze heeft wel wat anders aan zijn hoofd hij moet de bouw beheren !…

Hier lijkt zelfs de Boeddhist nog de weg kwijtgeraakt. Ook hij wacht het af of er geld wordt geboden. ---------------------------------------------- Uit: 'Op de ruïnes van een rijk', 2008…

mij in de buurt komen want op- of aanmerkingen duld ik echt niet meer ik zal ze straffen met alles wat ik verzinnen kan mijn kinderen laat ik ze bijvoorbeeld nooit meer zien adreswijzigingen geef ik eenvoudig niet meer door ze hebben voor mij voor altijd afgedaan geluk bij een ongeluk, dat zal je altijd zien de fotoboeken ben ik ook al kwijtgeraakt…

Gevlucht voor mijn gevoel Weggerend voor mijn leven Een weg gezocht in het doolhof vol struikelblokken en dichte deuren De trein gepakt en alles achter mij gelaten Mijn ogen opengeslagen en nooit meer dicht gedaan Gekropen uit een diep dal Een zwart dal met maar één uitweg Mijn leven zit opgesloten en de sleutel ben ik kwijtgeraakt…

Tot spoeden richting Kampen Ik ben voor je gezwicht Met mijn beperkt verstand Voor je weidse vergezicht Tot diep in Gelderland De rotsvaste zekerheid Van verzetten en geloven Wijst de tijd ten spijt Nog immer stijl naar boven Heldere Zondagmorgen Slechts gedeeltelijk ontwaakt Ben ik geheel zonder zorgen Alle bescherming kwijtgeraakt…

is het nu met jou ik heb je echt zolang niet gezien Je ziet er nog steeds goed uit ietsje pietsje ouder misschien Laat me eens kijken naar je lach en je leuke ondeugende gezicht De mimiek is nog steeds dezelfde je ogen geven een prettig licht Je praatjes zijn nog niet veranderd nog steeds grappig en zo bijdehand Je charme ben je niet kwijtgeraakt…

De kinderen op school of in de klas Die mij voor 'dikzak' plachten uit te maken Omspannen thans -haast uit de aard der zaken- Een omvang waar ík twee keer haast in pas Maar men valt af wie nog pleegt af te vallen Men roept nu 'Gratenpakhuis' met z'n allen…

als een rups kroop ik traag voort door pijn dag en nacht gestoord kronkelde me in allerlei bochten heb me zo door het leven gevochten steeds verder ben ik weg gegleden tot er niets meer was in het heden ik was mijzelf volledig kwijtgeraakt heb door uitputting de strijd gestaakt mijn oude huid die past me niet meer juist daarom doet het overal…

ja wij de een praat dit ja jij ja shit stoer zijn zij zo wij zijn slaven jij een kado tje ja juh de hip de hippie de jippie de dichters die verder kijken j en k ik ben jullie blijkbaar nooit kwijtgeraakt blijkbaar hebben jullie mij waar gemaakt de hup de hip de flow de dip de schulden de terugbetaling de kleur de vraag de woorden…

In 't maanlicht licht een boot op in het schuim der golven donkere schimmen angstige migranten uit handen van de smokkelaars hun leven op het spel drijvend boven 't peilloos diep der Middellandse Zee "Rustig blijven," klinkt het, "wij zijn hier om u te helpen wij brengen jullie safe and sound aan land..." ...liet toen in het…

Je wist dat ik mijzelf was kwijtgeraakt, zo her en der, zo door het meest afschuwelijke, ach, ik ken geen andere dichter die zo beminnelijk de diepste ellende wegblaast als een allerliefste draak! Waar ik geen bruggen meer kon vinden, daar lanceerde jij een postmoderne speedboot.…

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder, ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt, maar met de jaren word je mij vertrouwder, hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt. Het ene jaar stond je in onze serre, een ander jaar naast het bureau, van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen, dan duik je even onder mijn plumeau.…

Struinend tussen de puinhopen zoek ik naar gebroken stukken uit mijn leven scherven van geluk en verdriet liggen verspreid en uiteen gekraakt deze puzzel moet worden opgelost om mijn verleden opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken…