Alle inzendingen over leeg OR leven OR bloem

wat evenwicht soms op handbreedte van geluk zo zit ze hier te dromen terwijl de tijd verstrijkt de bloemen staan te sterven de rest al langer dood dus wacht ze maar op leven…

vol liefde in je handen leg…

hoe mag ik je noemen wanneer ik zie hoe de bloemen in mijn tuin openlijk je diepe zelf voor mij openbaren waaiend op speelse zomerwinden je wondere werkelijkheid dragen zwoel geurend je passie voor leven uitstrooien leg je naam op mijn lippen zodat ik je als hemelsbrede koestering kan prevelen midden de wereld die ik liefheb ik noem…

Wat je niet hebt geweten, mijn straten waren leeg, geen bloemen op het graf, de dauw die vroor, oor aan een zijde, en olieverf mijn geweten wiste met vele bloemen zo scheen de zon, in het woud mijner dommen op linnen doek mijn streken, nooit geweten, dat je het wist…

In de verte doemt het zwart met wat schuchter gedonder en een enkele flits Kletterend vormen de eerste druppels zich tot een stralend geheel dat mij hoop geeft Ik zag jou Zojuist was de aarde nog leeg Mensloos zonder leven Er klopte geen hart geen bloem stond geen vogel vloog geen kleuren of geuren Alleen de regen En ik zag jou…

Als terreur ver weg is, kun je blijven zitten -- op je stokpaardje.…

ga ik de planten water geven tuinieren is mijn lust en mijn leven vandaag kom ik er echter niet aan toe ik ga naar het kerkhof met mijn moe op het graf van mijn opa leg ik dan de mooiste bloemen voor die lieve man.…

Ik leg mijn lichaam neer in't gras en snuif de geur van blozendrode bloemen Ik leg mijn lichaam neer in't zand en luister naar de kracht van de zachtrode aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte…

Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt, Bij bijtjes zoemen en mugge-dans, En wind van bloemen me een wilde krans. Leg zacht die krans op mijn haren neer, En ga weer Leven .... en ween niet meer.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Gekwelde bloemen die nog even in kwalijk water overgeven; verwarde kip wier lege tenen in de lucht van toen verstenen... vreselijk is het woord 'stilleven'. ------------------------------- uit: 'Manke vliegen'…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

leg je neer, liefste op het marmeren bed laten we de bewogen tijd bezweren laten we reizen reizen op papier we verlaten de aarde planten bomen in tuinen van traag tikkende stilte het tijdperk van het woord is voorbij leg je neer, liefste we bedekken je bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de grijze regen de aarde…

je stoel is leeg gisteren ligt in kruimels op tafel bloemen liegen lente bloeien uit voorbij je kraakt in de vloer zucht bij het sluiten van gordijnen laat jezelf verdwijnen als ik je nodig heb je leest vragen in mijn ogen ziet het onvermogen om met jou te leven ik kan je niet meer geven je hebt vandaag mijn beeld gebroken…

Stuurloos in de lome hitte, de zomer voelt als een warme jas, maar leeg, leeg, gedachten vlinderen, het beeld van ons zitje in onze mooie tuin rimpelt onherkenbaar op de windloze vlag. Leven was ooit zonder kompas mooi, zonnewarmte ook in de winter, bloemen juichten vogels zongen in jouw spoor.…

een donkere trap en daar draven huzaren door het panorama in een rijtuigje met grenadiers en jagers muziek door het bos ik - zei de mus : schoot hem een pijl uit mijn boog - hij weigerde mij onthoofde graven van egmont en horne zijn onuitwisbaar hollandse graven van over de zuiderzee teruggedreven…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

Ik koop bloemen om haar te overstemmen, hoor de stilte, hoor de stilte van de man die de rozen schikt. De stilte als je weg bent, ik mijn code ingeef, kijk hoe handen van een ander mijn gebaar wikkelen in de stilte van de banktransactie. De stilte als je weg bent en ik thuis een lege vaas, die doofstom staat, water geef, en bloemen.…

Er zijn enkele dingen in dit leven die steeds weer mensen gelukkig maken: kinderen, bloemen en zonneschijn. Ik weet het wel: niet steeds is alles fijn, maar kinderen, bloemen en zonneschijn maken dit korte leven toch tot een festijn. Kinderen, bloemen en zonneschijn, ze maken dat, ondanks de pijn, het leven toch nog goed kan zijn.…

Een plek die leeg en stil is. Een plek waar ik bloemen neerzet, als hulde aan jou. Want jouw plek is niet leeg, kil of koud. Naast de bloemen een kaars. Als symbool van jouw licht dat in mij blijft schijnen.…

jou vergeten in witte bloemen vullen lege dromen de dag verloren in witte wolken van verdorven donkere nachten lachte jij blijf nog even wachten tot ik mij terugvind in jou in mij…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

Aan het begin van een lange reis Langs zilveren oevers, over glooiende velden Zijn bloemen uit honing gehouwen Om te leven met zachte hand, nog niet tegen elke prijs Aan het eind van moezijn, van opgeklommen jaren Van verwilderd bederf en doorvlochten angsten Blijven lege tafels en stoelen over Die in ultiem samenzijn stof vergaren In de…

Ja leg mij maar neer in het wit fluweel, strooi bloemen op mijn kussen, laat er zachte muziek zijn, intussen komen veel mensen langs mij om te zeggen dat ze van mij houden.…

(mama) nu ik vastklamp aan gewone dingen rusteloos de was van links naar rechts in vouwen leg besef ik, dat er waardes lekken tussen alles wat ik heb geleerd mijn stem zegt dat er oude bloemen achter nieuwe knoppen sterven, maar gevoel weet dat de tussenfases meer nog in het leven staan ik moet je laten gaan mama, ik moet je…