Alle inzendingen over leven OR ziel OR zoet

Vergeef me, moeder, indien ik u griefde, Uitbundig blaakte 't leven toen in mij, In hoger schoonheid werd mijn ziel eerst vrij; Wat hare wijsheid mij in 't harte giet, Hoor ik ook wellen in uw innig lied, De oerbron van 't leven-in-schoonheid, de liefde.…

dan breekt de dag de nacht alsof het nooit te donker is geweest verwarmt de zon gevallen sterren nieuwe maan ontdooien langzaam koude zielen smaken zilte tranen zoet…

Zolang de Hoogste macht Mij kracht Naar lijf en ziel blijft gunnen, Is 't mij niet enkel goed, Maar zoet Te doen wat Zij doet kunnen. Dit zij, min leven lang, De dank Aan die 't mij gaf en rekte, En, zeegnend, t'allertijd De vlijt Aanvuurde, die hij wekte.…

lentelied als het gras mij groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

laat ik je onbezonnen in het nieuwe herleven tonen de vruchten des levens zich opmerkelijk zoet en zullen warmende woorden herwonnen worden Onze zielen lichten op aan de monding van ons bestaan…

Dan zou ons zijn een zoet verkeer van leed, Zeer innig, als van zielen, nu ontdaan Van trots en ijdelheid en klein belang; - En elk van ons zou 't zijn of naast hem schreed Zijn eigen ziel, op 't eind geheel verstaan, Naakt en een glorie, van éénzelfde rang.…

in het verhaal dat verdwaalt niet ophoudt ondanks het zout op mijn wang vergeten wij de jaloezie is de passie alsof niemand er toe doet kus je zoet overal maar vooral mijn ziel als ik voor je kniel vallend als een engel…

Volg mij niet, als het hart, in duister Sombre beelden kweekt; Eng'len dalen dan vol luister, Brengen mij met zoet gefluister, Wat mijn ziel ontbreekt. Laat mij eenzaam zijn in 't leven Eenzaam met mijn smart; En als vreugde u mag omzweven Zij alleen de rust gegeven Aan 't gebroken hart.…

Mijn ziel danst door het leven, over het gras, over de sterren, ik dans door het heelal. Ik ben de koningin van het leven, niets wat mij klein krijgen zal.…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

Stilaan gaan de harde dingen weerom wijken en komt het tere licht en groen eraan; de zoete klanken in de zomereiken, ze doen de harten andere wegen gaan. Zo graag wil ik met open handen leven, maar 'k sluit ze telkens weer om wat kwaad geld; wat is het toch dat onze ziel doet beven alsof de beste dingen zijn geteld?…

Hoe vreemd kan het leven in haar plotse wending zijn, net wanneer ik dacht aan mijn laatste verhaallijn. Een leven zonder vervulling van mijn innerlijke ziel, mijn hunkeren naar éénheid wat mij meermaals tegenviel. Jou al even in mijn bestaan toch bleef de muziek stil, tot nu in mooie akkoorden die samensmelten heel pril.…

O Heer, ik ken die zaalge zondares; Het was mijn ziel, die wenend voor U bukte, Die met haar liefde Uw minnend hart verrukte, De nardus gietend uit albasten fles. Ze ontwond in drift de slingerende tres Der haren die haar teedre schouders smukte. Slavin, die kussen op Uw voeten drukte, Was ze aller zondaars zoete meesteres.…

in zijn stem hoor ik leven, bloed aarde, de melancholie de openbaring van een ziel soms zo zacht zoet dan weer aangescherpt, wel mild, verstild zo het was, zo het nog moet ook de vader van gedachten althans waarop ik zal wachten die diepte en klank heb ik altijd gewild besnaard op hout met rondingen een klankkleur met mondingen naar een…

vleugel trilt het schors tekent groen afzonderlijke gezichten bereiken de grond waar boomverlatende takken zoeken naar werkelijkheid de dwaas de romanticus ontrouw verliest zich in brandend verlangen de ander bidt tot één G in een onvruchtbaar gebied wassen zij zich handen tot de snelstromende rivier tot sneeuw bevroren smaakt zo zoet…

Hoe zoet was de druk van uw hand! Hoe zoet was de kus van uw mond, Toen ge, d’arm om mijn schouder gestrengeld, Mijn zuchten met kussen gemengeld, Mijns harten verlangen verstondt. Lief meisje! Hoe zoet was de kus van uw mond!…

Ik ken een vrouw die continu zweeft En met hart en ziel haar liefde geeft Ik ken een vrouw zoet is haar lach Sprankelend mooi verkikkert elke dag Ik ken een vrouw warm vlinderzacht Kriebels vol liefde de dag en de nacht Ik ken een vrouw die dromen maakt Zal delen met hem die haar diep raakt Ik ken een vrouw ze streelt zijn hand…

ik ben Herman als ronde oliebol wil ik graag sucade en krentjes door mijn deeg plus een scheut bier voor wat losbolligheid mijn platte nichtje Susan appelflap zegt dat zij frisser is van beet poedersuiker bedekt ons als zoet familietrekje…

Wie 'In de Here' is gaat naar de hetero-hemel wie 'van de heren' zijn naar de homo-hel en voor foute vrouwen hebben we nog een heidens 'hemels' eilandje! --------------------------------------------------- De christelijke fundamentalisten in Nederland weten wel raad met onze zeer lang bevochten en uiteindelijk verworven "gelijkwaardigheid…

Alles ruikt naar chocola de pepermunt is voor na achten die mevrouw van nummer 112 steekt een stukje puur tussen haar kunsttanden, haar lippen donkerbruin zelfs de donshaartjes op haar bovenlip kleven zoetgeurend aan elkaar als ware het een gel die een breekbaar gezicht bij elkaar houdt Ze likt haar lippen, de mondhoeken krullen alles…

Mijn suikerbeestje heeft me weer zo lief De tijd dat wij voortdurend heibel zochten Elkaar de hele dag de tent uit vochten Is nu voorbij, ik ben haar hartendief Zij hakt mij niet meer en publique in mootjes Ik bak met haar alleen nog zoete broodjes.…

Ik ben op weg dwaal en draal op twijg, op bloem Op weg door blauwe luchten op m'n vleugels: zon Het dwalen en dralen nooit echt moe Voldaan na elk bezoek aan een bloem het zoet te proeven.…

De herinnering aan jou streelt nog immer zacht mijn huid Krult mijn lippen in een glimlach Warm en hemels zoet proeft nog je stem…

haar grote absorberende ogen vlogen over de straat als bijen zoekend naar de honingraat om het zoete te bewaren in gedachten om het bittere in het hart te verzachten maar bij het afscheid waren er kieren die een glimp lieten zien van gewezen leven en bestaande dood.…

Zoete gedachtenis, Beheers wat er goeds in mijn leven is!…

Zoete gedachtenis, beheers wat er goeds in mijn leven is!…

o zoete mijn, je smaakt altijd naar marsepein... stroop, siroop en toetjes mengelmoes met honingsmaak of suikerige goedjes maar... sinds je zo vaak bij buurvrouw snaait verdraaid veel naar haar zoetjes…