Alle inzendingen over leven zonder OR wereld OR haico

anderen te maken hebben communiceren gaat weer als vanouds met ogen stem en lichaamstaal er zijn geen misverstanden in verbinden alles doet onmenselijk zeer er wordt niet gegraaid want delen geeft verantwoordelijkheid aan velen ja ieder draagt zijn steentje maar ook eindelijk zijn talenten bij kunnen wij alsnog een nieuwe wereld…

ik wil een gids in het steeds groter wordend grijze gebied van mijn leven waar vroeger kleuren duidelijk spraken raakten aan schoonheid vergrauwt de wereld snel desinteresse reflecteert matheid in het vitale licht de sprankelende helderheid is langzaamaan verdwenen nu schuifelen mensen langs het koel beton zien niet op of om uit…

er is iets dat me al tijden vreselijk irriteert eerst vaag en onbewust heb het nooit gesust dacht ermee te kunnen leven maar het heeft nu stem gekregen sist indringend venijn spreekt tegen wat goed zou moeten zijn het lijkt luider te worden door rebellerende tonen is tegendraads en opstandig in attaqueren van het gewone…

Iedereen wil het beste, en is op zoek naar een 'perfect' leven. Een leven waar niks mis gaat, maar jammer genoeg, kan niemand dat geven. Wel kunnen we het leven mooier maken. Maak ook een ander daar op attent, want samen kunnen wij het leven fijner maken. Geniet daarom ook, van elk moment.…

de biologica proevend en slurpend het water en de aarde die vreemd voor me, wreed voor me is en de mens. ik tik nog een krantje in elkaar om terug te lezen wat zakt dit vreemde leven steekt dit leven toch raar in elkaar…

het leven heeft ijzeren knuisten de zon speelt en draait een koperen melodie over de aarde waar mens en dier vechten voor hun leven.…

Het doek valt de afgrond nabij wolfijzers overal je gedachten verscheuren je krachten versmachten Alleen de blinde ziet wie je bent Alleen de dove luistert naar je stem Het monster slokt je op maar moeilijk te verteren ben je Deze wereld is je vijand denkt waar is die nu beland en jij geeft hem gelijk Dit blijspel is niks…

ik heb de tegel opgelicht die zicht geeft op een wereld zonder zon het krioelde van leven dat in allerlei vormen zo snel als mogelijk de benen nam vol ontzag heb ik de steen weer terug gelegd zij hebben hun eigen plek die door onwetendheid van mensen vrijwel nooit in het zonnetje wordt gezet…

jij was geen droom ik voelde je hand warm en droog zag je vingers sierlijk en lang zoekend niet bang zij vroegen in openen contact de huid nodigde zacht uit maar jij wilde niet op mijn netvlies verschijnen ik wist de klik van voor eeuwig verbonden lijf en gezicht ongeschonden tot jij verdween in de wereld van hiernaast je…

met ogen dicht maak ik mijn wereld uit geluid boven alles uit vliegt langzaam dalend de techniek naar thuis zacht zoevende motoren passeren vrij dichtbij in een onafgebroken rij een verdwaalde meeuw doorbreekt het kwetterend vogelkoor met valse schreeuw dat even rust na een claxon met wat decibels teveel bij laad en los kreunen…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

Het komt zoals het komt Het gaat zoals het gaat Dit is het leven Dit is waar het staat Dit zijn de feiten Dit is ons zijn We geven toe En voorkomen pijn We zijn allemaal speciaal En doen ons leven Welkom in de wereld Laten we gaan geven…

je raakt terwijl ik door de branding stap jouw voeten in de oceaan zijn slechts een zee met golven en wat wittend schuim van mij vandaan lange benen stappen trots door zand en op de rots je blik voorbij de horizon treft mij in ondergaande zon gedachten dansen rood geboren uit dezelfde schoot je beeld wordt zichtbaar in de schemering…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

waar proef ik dat jij geen artificiële intelligentie bent een ai maar dan zonder eigen naam je rijmt technisch goed je zinsopbouw lijkt menselijk maar toch mis ik het kinderlijke dat speelse dat volwassenen pas durven laten zien als zij het echt ooit aan den lijve beleefd hebben dat laatste stukje onderscheid kan een ai niet…

herstellen zij ogenblikkelijk gingen blaken van geestdrift om spontaan te verschieten van kleur jij hebt als baby en peuter iedere steen en voeg betast en bekeken of daar een van je vingers of zelfs duim in past ondertussen in zielencontact kleine probleempjes gebrabbeld waar jij ook zo af en toe druk mee bezig was ooit is het jouw wereld…

ik heb ze teruggevonden de bewegings- patronen die aan vroegere tijdperken waren gebonden zoals het sluipend gaan laat geen voetstap haar of stukje huid na als duiding van jouw bestaan net als de dekking door schaduw in de open vlakten nabij de bosranden in het spelen met wind en wolken kun je ongezien verder komen dan je ooit…

Vrij leven zonder spijt. Leven zonder verdriet. Waarom nu al niet?…

Rijken leven voor de macht. Consumenten voor de lol. Het heelal blijft even onverschillig. De aarde blijft draaien om haar as. Alles blijft bij het eeuwig oude. Alles blijft nieuw zoals het was. Wordt mensdom ooit menswijs?…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

opsluiten geniet van ons klein zeurderige land er is altijd van alles maar eigenlijk ook weinig aan de hand ik geniet van de natuur van al wat er leeft van dat wat zij straks in de lente weer geeft bloemen die hun kopjes weer opsteken in de wei de terugkerende levenslustige vogeltjes in mei genieten is simpel even stilstaan bij wat het leven…

geschreven dagen verspillen, daar ben ik onderhand heel goed in geworden ondertussen gebeurt er van alles kinderen ontkinderen de aarde draait zijn as rond een boom valt om in de nacht vederlicht gekraak, niemand lag wakker ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij de kreet van een meeuw uit het niets als de schreeuw van de hele wereld…

De monnik naait, naait, trekt, trekt de draad door de stof -- Geen knoop aan het eind.…

De wereld is ziek. Een meisje van vijftien zal nimmer 't leven zien. De wereld is ziek. Want verknipte geesten van moordzuchtige beesten die de wereld ziek maken, namen haar leven. De wereld is zó ziek.…

Ik kan de wereld wel aan maar de wereld mij niet!…

Jij, in je eigen universum. We drijven langzaam naast elkaar. Ik zie je zitten, wat afwezig. Je hand strijkt steeds weer door je haar. Ik pak je hand vast, zie je kijken. Maar je gedachten zijn zo ver. Hoe moet ik jou nu toch bereiken... Je bent nog verder dan een ster. Jij in je eigen universum. We drijven langzaam "uit" elkaar. We zijn…

Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen Ik hoop en hoop--- Dat alles beschermd zal blijven En dat de mens beseft--- Met wat hij allemaal heeft En niet zijn ogen sluit.…

Toch mogen we op Gods liefde vertrouwen In alle omstandigheden van ons leven Wil Hij ons sterkte en bijstand geven Hij is onze rots, op Hem kunnen we bouwen. Hij heeft zelf Zijn leven voor ons gegeven Moest daardoor angst en pijn doorstaan Opdat wij niet verloren zouden gaan Maar eens voor altijd met Hem mogen leven.…

Terwijl hij haar penetreerde, Keek hij haar doordringend aan. 'Wat ben je toch innemend, En ook je lichaam kan veel aan! Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

want door deze wereld, dit leven en alle gebeurtenissen ben ik, ik. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen Gewoon even weg, even weg weg van de realiteit en even alleen, alleen in mijn eigen wereldje.…