Alle inzendingen over levensdrang OR groeien OR bloemen

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

Beadem mij met je ziel Zo ik weer leven uit blaas Dat bloemen doen bloeien Waar honing uit zal groeien Het zoete van de dag Zal smaken naar maanden van gelach Laat me dromen in je hoofd Zo ik kan ontkomen Aan een eenzaam hart…

Zie de zon schijnen en de bloemen groeien en is het niet buiten laat het dan gebeuren in je mooie hart.…

ik zaai voel groen en ruik al bloemen ik proef geloof het gaat gebeuren zaaien is beginnen geloven in een wonder ik zoek de grond voor mijn ideeen ik zie ze groeien voor wie passeert en denkt "wat mooi"…

Daar waar de juiste voedingsbodem voor liefde blijkt laat ik de mooiste gewassen, bomen, kruiden en bloemen komen... groeien en bloeien!…

heb je geen bloemen gegeven geknakt in hun bloei jij wilt het leven samen voor groei niet in langzaam verval heb je mijn handen geboden warm hart en een lach zag het ja in je ogen de kus kwam niet onverwacht…

De schoonheid van de natuur zo mooi, zo echt, zo puur Laat zij haar mooiste bloemen bloeien ik zag schitterende dahlia’s groeien Mijn dahlia-tuin schonk mij de mooiste bloemen alsof de natuur mij wilde zoenen mij iets wilde zeggen in al mijn verdriet vergeet in al je zorgen het mooie niet Het mooie in de natuur om je heen is van een schoonheid…

Kan niet meer groeien. Is op sterven na, dood. Kan wel nog vegeteren, maar niet meer bloeien. Laat ons perfectionisten helpen, want ze zijn besmettelijk en ziek. Geef hen de juiste voorbeelden, van hoe je imperfect kunt worden. Laat hen zien wat groeien is. Waarom bloemen bloeien.…

tot de mooiste bloem die in zaad naar een volwassen herfst gaat…

pas als er bloemen zijn is je schoonheid echt ontloken…

ik kus de bloemen op de ramen om hun schoonheid te beamen ik heb de vaas al neergezet tot ze opnieuw gaan bloeien op het glas zullen groeien zal ik ze rangschikken tot en met tot ze ooit zullen vergaan was de reden van hun bestaan schitteren als 'n fragiel boeket…

Klim over bergen vaar over zeeën trek van land tot land kijk naar bloemen kijk naar bomen luister naar vogels geniet van vissen groei met seizoenen mee bezoek de mensen leef in geluk met dromen.…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Probeer en keer de dingen naar een positief gevoel Probeer en leer van dingen Kom zodoende tot je doel…

Daar lag ze, gehuld in witte doeken. Niet wetend hoe groot de wereld is, en wat ze allemaal zou gaan ontdekken. Ze volgde alleen nog maar haar gevoel. Puur en kwetsbaar. Ze huilde en dronk bij haar moeder. Ze zocht de warmte bij haar ouders. Zo jong en kwetsbaar, maar oneindig mooi. Twee maanden oud, en nog een lange weg te gaan. Daar…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

Kiem in volle grond Zuchtend naar het licht Zon en regen bedauwen het land Levenssappen stromen door het jonge blad Sterk in streven Bloeiend naar omhoog Stormen woeden Even knakt het riet Lijdzaam vol vertrouwen Trotserend deze slag Als een boom Geplant aan de bron Zijn takken reiken tot in de hemel…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

uit de wonden van een gesnoeide roos komt geen bloed het heeft een andere naam die ik nog vinden moet…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

Wat is een kiem vroeg ze tussen twee happen door ze las een krantenkop en dacht dat iemand erin was gesmoord.…

Onder sneeuw en ijs verborgen ligt de kiem voor de kracht van morgen in het voorjaar zal alles weer groeien opnieuw zal het mijn ogen boeien Zo komen gaande het leven verborgen talenten in zicht de warmte zal de groei weer geven vensters open, op weg naar het licht…

verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren Zal nooit eigenwijs Niets aan willen nemen Mijn neus ophalen Of mij van je af gaan keren Het is een wens Mijn grote wens Om te kunnen groeien…