Alle inzendingen over liefde OR onbegrip

Ze kunnen lieflijk kijken, als ons hart vol liefde is. Verstart, als ze angst zien. Schitteren, wanneer er een complimentje volgt. De pretlichtjes verraden een addertje van ondeugendheid. Onbeweeglijk blijven staan, als er gevaar dreigt. Opstandig bij onbegrip. Nat bij verdriet. Strak gespannen in sombere tijden.…

De liefde grijpen. Mijn angsten verdrijven. De grond onder mijn voeten voelen, maar dit alles was er niet meer. Weggevoerd langs onbekende wegen, waar ik met een kompas niet kon komen. Gesluierd in een zwart gat, begraven onder onbegrip. Het stof verstikte mij, de adem werd mij ontzegt. Ik trok aan de noodrem.…

ik ben jouw beeld aan het houwen uit de ruwe rots die jij eens was zag de branding waar de golven aan je vraten het strand waar jij in onbegrip en stilte bent verzand ik weet je wispelturig vurig als je door mijn handen gaat ik moest je splijten om naar de aders in je hart te kunnen kijken ik beitel je tot vrouw polijs met liefde…

ik mis je in het opgaan van de zon je schaduwt alle uren die nu langer lijken te gaan duren de week verliest zijn dagen omdat niemand naar hun naam komt vragen, zonder jou is doordeweeks maar grauw je woont in stilte neemt geen woord meer op laat je warmte langzaam wurgen door de winter van de strop muren schuren onbegrip liefde…

Weet iemand me te vertellen, of ik alleen ben in mijn vuur, te vragen om een aai, een compliment een arm over mijn schouder, of vraag ik teveel loop met mijn hoofd tegen een muur Van onbegrip?…

Het doet pijn, er is onbegrip haar geuren om me heen Ik ben niet weggegaan zij is bij zichzelf gebleven ik toonde geen begrip Mezelf betrappen als een ballon met een touwtje, dat danst in de lucht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

het onbegrip, het misverstand, het veel te klein vergeven, de winter die niet wijken wil, de broosheid van het leven; maar dwarsdoor de zwachtels die het leven vaak omvangen blijft toch soms even hier en nu iets van verrrijzen hangen Want 't licht is sterker dan de dood; en liefde kleurt weer rozerood.…

Daar fluistert de wind heel zacht Waar onbegrip droeft en neersabelt in harde woorden daar zwijgt slechts de stilte in het goud Zachte stroom van liefde kabbelt in duizenden waterdruppels als regen op dorre bodem Dorstig drinkt moeder Aarde kwistig ontkiemen zaadjes en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren Groene struiken wuivende…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

Voorbij de grens van begrijpen is er de lijn van onbegrip, een ondoorzichtige lijn, die geen begin noch einde laat zien, of heb jij dat lijntje soms wel gezien?…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

in enkelvoudig onbegrip schrijf ik mijn laatste brief omzeil daarin de laatste klip “waarom heb ik niet lief?”…

Vreugde en verdriet een lach en een traan oorlog en vrede liefde en haat alles is er voldoende en in overvloed te horen, te lezen te voelen onbegrip of juist warmte negeren of een luisterend oor een reikende hand of een afwijzend gebaar leven en dood allemaal zo dicht bij elkaar donker en licht groeten of voorbij lopen wist…

kansloos is in een hand die steun geeft waar warmte en liefde leeft…

Dan zullen er geen problemen meer zijn Geen onbegrip en geen moeilijke vragen Geen zorgen en niets zal er zijn te klagen Dan zijn we verlost van verdriet en pijn.…

Leer ons liefde geven, maar laat ons niet met lege handen gaan. Laat ons niet langer hopeloos alleen, maar leer ons toch op eigen benen staan. Verdom ons....niet!…

het regent woorden heel veel woorden stuk voor stuk vang ik ze om je beter te doorgronden hoe ik ook tracht het grotere geheel te zien jongleer ik tevergeefs en verdrink langzaam in onbegrip…

Steeds weer die verbazing het niet begrijpen vraagtekens onbegrip Waar ben je gebleven? je bent niet dood maar toch ik herken je niet meer jij leeft maar bent weg Ongrijpbaar ben je verworden tot iets voor mij niets en dat raakt…

Tussen de deuren Van ons begrip Zit het slot van onbegrip vast Zullen we samen Een nieuwe sleutel maken Om de deuren naar tolerantie Te openen En elkaar beter te begrijpen…

Ik woon nog samen in hetzelfde huis waar onbegrip heerst er is geen plaats meer voor liefde er resten nog kilte en spijt de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven. Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis?…

En mocht morgen de kloof van afstand en zwijgen ons weer scheiden, onbegrip en onmacht ons weer op ons eigen eilandje laten lijden; dan roepen we als brug de liefde van vannacht weer terug.…

Gevestigde waarden zo fnuikend desastreus Revolte en onbegrip troef of funest Duizenden vragen onbeantwoord....…

ik streelde je het voelde als een nieuwe koffer en verre landen maar je woorden waren niet meer aan mij besteed exotische klanken vrolijk klinkend onbegrip uitgekozen maar ongeschikt ik hoor slechts het geluid dat erachter schuilt…

ik zag hoe de dichter zijn droom wilde vangen in heldere woorden hoe hij worstelde met een gebrek aan zinnen hoe zijn pen schipbreuk leed op klippen van onbegrip hoe hij zijn heil zocht en uiteindelijk vond in een aforisme…

Tegen muren springt mijn diepste ik en voelt mijn brein de kou van onbegrip in holle ruimte van het verre wezen mijn handen klampen aan wanden van ijs geen houvast voor mijn voeten slechts daar beneden vind ik het paradijs.…

Dat Trump de wereld wil gaan herindelen Stuit bij het Deense volk op onbegrip. Ik heb voor Donald Trump een gouden tip Voor als hij eens een spelletje wil spelen. Waarbij ik hem in mijn gedachten zie Als speler van het spel Monopoly.…

Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Lieve Heer ik zit heel stil en houd mijn ogen stijf gesloten mijn handjes vouwen kan ik niet want zoals U vast wel ziet heb ik mijn rechter duim gestoten Lieve Heer, U ziet het meest dat wist m'n ma mij uit te leggen dus misschien kunt U mij zeggen wanneer ik toch zo stout ben geweest Mijn hartje heeft zoveel verdriet ik weet wel...,…