Alle inzendingen over lijken OR x-factor OR beurs

Ik denk: zo zal het later misschien zijn: Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen, En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen, En deze eenzaamheid is als een wijn Die men aan zieken schenkt om te versterken. En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken. En als…

Wat in een tijdperk maakt een dichter? Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet Dat hij verwierf, afgeeft, en boet.…

Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer Door een groot ademen, dat met zijn vlagen Van ijle blankte langs ons henenstrijkt, En even staat en langzaam witter wordt, En dat een bal en een geschitter wordt En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt. De tuinen…

Wat in een tijdperk maakt een dichter? Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, Dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet dat hij verwierf, afgeeft, en boet. ------------------------------------------------------ slicht - effen…

Hoe zult gij hier kunnen rusten? Al de onnut gespaarde lusten Stromen nog met zacht geruis Door uw ongerepte leden, Die nu met hun heerlijkheden Zijn besloten in dees kluis. Altijd hebt gij u onthouden Aan onmachtigen; ach, de oude Koning, die gij bijstand bood, Had geen kracht meer in zijn lenden Om op jeugds reeds lang ontwende Wijs…

Een uitje, voor de laatste keer met mij Gezellig naar een beurs gewijd aan scheiden Dan klinkt, met zo'n belofte in 't verschiet De meubelboulevard zo slecht nog niet…

Bij een val Of een sprong… Wie zal het zeggen En komt het er op aan? In elk geval Was het gevolg: Bewegingen verlamd En de ogen dood. Zijn wereld is Gedragen worden. Transport Binnen nauwe grenzen: Muren van één kamer Eén huis. Nat groen gras En water van een spuitend fontein In zijn wereld brengen. Of nu vandaag bijvoorbeeld De…

De bommenwerpers dalen. Hoor ze grommen. Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: '…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

zittend op het balkonnetje prikken de keien muren mijn hoofd lek de wind neemt mijn leven mee o algarve…

als sluitstuk van het leven gleed je in de dood stil kroop ik even in je hart je nam me mee naar de ondergaande zon de nieuwe dag zal de stad bedekken met nevel hoog gezeten zullen wij licht verstrooien…

De wereld gaat en gaat, als lang na dezen Mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen Wij werden voor ons komen niet gemist, Na ons vertrek zal het niet anders wezen. Uit: Rubaiyat…

na het aftrekken kwam de man tot de slotsom dat hij veel liever ter vermenigvuldiging de sponde wilde delen…

vergeef de zondaar die je aanstaart vanuit een ver verleden een ontmoeting als messteken in hart en buik draait het leven zijn rondjes vallen diep..... verstild de scherven in de tijd…

wie is dat de grote onbekende de handtekening van iemand die niet schrijft of leest of iemand die het heeft geprobeerd maar er nu is geweest of iemand die wat hij schreef nu bekijkt als pure ellende en het daarom door heeft gestreept het teken drie maal als dat ter bescherming tegen gevaar en het dreigend onheil van een stad het klinkt…

Het zal nog jaren duren voor straten, pleinen, boulevards weer geplaveid zijn. En wij, in licht katoen en zijden kleren, weet je nog zeg ik steeds vergeefs weet je nog? Flirtend flanerend glanzend bloot onder licht wapperende kimono's gebloemd camparirood? ------------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

'Dicht nog een sonnet' sprak de Maximale Factor. 'Maar ik heb ruim tweehonderd verzen op de site gezet...' Was hij blind of zag ik helder? 'Tabee, over het peerd getilde vrind.'…

elke bloem een gedachte van vriendschap en verbinding om jou op te beuren nu elke dag zo zwaar is je lijf je in de steek laat denken wij aan jou we weten van jouw moed nu je dit pad moet gaan tot je levenseinde elke bloem een gedachte van vriendschap en verbinding om jou op te beuren…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

Gelukkig beuren optimisten hen dan op.…

“Pleur op!” Mark Rutte weet waar hij voor kiest Die woorden zijn voor mij niet zo’n probleem Maar wel dat onze Kamer zo extreem Veel tijd neemt om te vitten; dat is triest De leiders schijnen steeds al hun geschillen Prompt op een hoger plan te willen tillen…

Van de wind zal ik je weerhouden Als een windscherm op het strand Tegen de zon zal ik je beschermen Als factor 15 zonnebrand Bij kou zal ik je verwarmen Als de zon het zachte zand Maar het liefst ben ik gewoon bij je Jij en ik, hand in hand…

Die moet nog in première Maar het epicentrum ‘kerst’ is altijd groter In één ding is dit feest niet te verslaan De factor ‘elkaar naar het leven staan’…

De werkers op de werkvloer Verdienen de kapitalen Die ze aan de aandeelhouder Via de beurs uitbetalen. De beursvloer Is ook maar een werkvloer.…

Of heeft de Beurs die naam Gebaard, De Beurs, die ’t geld met zorg bewaart? Zo blijf de Zedigheid bevolen: Want schepen brieven, geld en goed, En Beursgeloof is eb en vloed. De Beurs wordt om haar geld bestolen: En wat ’s een geldeloze Beurs? Een koopmans gasthuis vol getreurs. De Beurs heeft ook haar Martelaren.…

De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.…

toendertijd was mijn sterven ver ongekend het eeuwige schaduwrijk verlangen zocht enkel de mooiste ster ik was onderweg naar gelukzaligheid kom dan toch x ik rekke mijne tonge tot vele ellen lang met zoet zal ik haar bestuiven wees niet bang, kus mij toch immer; mateloos en ongedwongen x het is ook zo spoedig binnenkort…

X…

De euro lijkt goud elke keer, gebeurt het weer mijn beurs sneller leeg…