Alle inzendingen over linden

Liefje midden op het Damrak voor een massa in een linde wippen we als hazenwinde wij samen op een brede tak Repetitie traag en half zacht om die mensen te animeren zal ik je kant en klaar garneren met boter voor de Keizersgracht Waar we bij eenden gesnater vet gaan klikken boven water tot ik jou drop in vies zwart nat Om te kijken…

Kon u uw eigen jas niet vinden hebt u een andere uitgezocht herkende u de halte bij de bocht of telde u opnieuw de linden?…

weer te dromen dichtbij het licht rond de oude linden de tierige aarde vinden zo nabij blozen met de slingerrozen rond de open poort in het zomerhuis wonen waar het zorgeloze kind uit een bloeiend hart liedjes schommelt van fijnbesnaarde tonen blijvend dromen dichtbij het water rond de kring van druppels de spiegeling op het…

stappen waren licht heel doelgericht ik danste tussen lach en ogen kuste je rode lippen fel we gingen door de hel van ons erotische vermogens je putte me niet uit bracht steeds vers fruit in eindeloze stromen bleven we godzalig komen jij was het sprookje uit mijn meest intieme dromen nog zijn mijn sporen niet te vinden tussen de linden…

" De sterren houden wacht, De wind strijkt door de linden heen, Die fluistren in de nacht; Er zijn getuigen bij uw eed In 't rustige avonduur, En wat geen mens bekend is, weet De zwijgende natuur!…

na één nacht pronken de jonge linden vol lentegroen om zich heen. amper is het halfvasten en het geel van de paasbloemen verdween. half april overal geuren de meiklokjes en lokken bijen en mensen in bosjes bijeen. merels en meesjes azen hun jongen, schapen lammeren aan de lopende band.…

Stilheid die de dorst zal stillen linde bloesem etst het leven in een terugkerende odyssee op de koele huid van een zwerfsteen gegrift, alle ervaringen als gift met pieken en dalen een evenwicht met licht betaald, op dichters graf, waaruit gedrevenheid ademt, als toegift .…

de blonde Goudriaan vooraan, de schele Kast, die jongen van Peen ruggelings tegen het Periodiek Systeem, de mooie zware Wieke van der Linden naast de leraar die zij beminde, de kleine Vink, de dorre Krol, magere Kossen, Kooiman de hater, Spoelstra de schaker, Johnnie de meid, Rie die zo lachen kon, edoch later nog zoveel heeft geschreid —…

Ergens bedolven onder stof van gestold verlangen achter echo’s van psalmen en gezangen in de laatste kelder van het hof naast het hakhout uit oude linden hoop ik het terug te vinden Een eeuwige schemer pakt kil mijn hand verpakt het pad in gedoofde kolen en nauwelijks tastbaar ligt verscholen het bruine sieraad uit het verre land Ik breek…

Linden, kinderen in een onverstaanbaar nieuwe taal, herkenning van een uitzicht bij het raam; en binnen trekt het pleisterwerk zijn eigen krijtkring in een oud lokaal. De schim van lang verloren leven kan iemand in de armen nemen, maar niet het waaiend lichtland in zijn hoofd. O paradijselijk vergeten op gewone dagen, zij geloofd.…

En toch, hoe afgedwaald ook in dat land, waarin de hele wereld is te vinden, soms stuit ik op een smal en effen strand, of op een stad met grachten en met linden, of op een vaart met vissers langs de kant, en dan ben ik, als ieder, mild vanbinnen. --------------------------------------- uit: 'Tot zover voorlopig', 1959.…

Zijpelregen, Zonder zegen, Langs de wegen Neergezegen, Ruis in ’t harte Van de zwarte Linden langs de laan. Regenvlegen Die, als narren, Komen sarren, Ruist nu vege In het lege Van mijn hart, Moederstille smart. Filterregen, zijpel zacht In mijn hart uw klamme klacht Mei 1914…

Bij de geknotte linden is doorzichtig -stralend met lichtrode vruchten, geel en groen blad, sneeuw op zijn takken - de meikersenboom verschenen, roomwit bloesemend, takkenwringend spiegelend door het raam in de koudblauwe tegels. ---------------------- uit: 'Tirade', 1994.…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

de sneeuwbes trost nog parelwit naast de linde die mijn pad verkleurt zo dwingend geurt in stervend geel naar bladgroen-dagen mijn adem wolkt nu dampend wit in bittere kou die 't denken kleurt en zo gelaten speurt naar grijs en grauw uit vergeten dagen de sneeuwbes bruist zo parelwit naast de slapers die in 't fletse licht van…

ik ga de gouden blaren leef het loslippig loof zie de doden staren vanaf hun stenen alkoof zullen we vandaag de vaders vinden tussen tinten van de tijd die herfst heet, tussen linden en platanen, langs lanen eeuwigheid en moeders die we minden broze briesjes blazen of woeste waaiewinden lijk droeve oude dwazen ik stap het stille sterven…

Languit op het grasperk Jij en ik Sprietjes grasgroen in je neus Hoog boven ons Filtert het jonge lover van de oude linde, ragfijn Streepjes zonnegoud op je wang Stralend Zoals je naast me ligt Nog steeds, na al die jaren En ginds Geduldig traag sluipend, dagenlang al Sluipend traag Geduldige kater vol krolsheid Je kijkt me aan, één ogenblik…

En dit is de liefste herinnering: hoe op het plein, een honinglied van linden, vanuit de schaduw over witte straten je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden sloegen de gele zijde van je kleed tegen je ranke lichaam, en je ogen waren van heimwee raadselig verwijd. Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen.…

ik roep de vogels mijn lief vol nijver en egard zoeken ze een heem in de gaard welluidend, of verwonderlijk stil vertoeven ze er vol appetijt toch zo broos, in kwetsbaarheid zoals ook wij mijn lief twisten met de tegenwind tuimelen, rondgaan in het labyrint als de nacht het donker legt over de takken van de linden zal de uil er zijn…

Voorbijgangers wandelen met ingehouden pas, schroom van bewegen, de angst een al gesloten tijd te overtreden onder de grote linden of ze door lichte avondwind worden gedragen, de hakken door een betoverend tikken beslagen.…

Opa, heeft hen nooit gezien: mijn kleinkinderen en hij wilde er wel tien. Het zijn drie meisjes Daar zorg ik soms voor En elke dag,dat ik er ben kom ik genietend door Je beleeft alle kleine dingen de uitspraken en wat ze verzinnen. Hun leven is met mij verweven Er valt dikwijls zoveel te beleven. We delen liefde,zorg Genieten…

Dus ook nu ging ik weer naar die plek bij die oudere linde vernieuwde de tekst gutste een hart en geef je dit als part.…

De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De stille symbolen van hen die vielen tillen ons over de tijd terug. Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof.…

De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De stille symbolen van hen die vielen tillen ons over de tijd terug. Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof.…

De linden, eiken, vlierstruiken, waken bij de strobedekte, langgerekte donkere hoeven om het plein.…

dit is wat een schilder zou zien: de gebleekte graskant, kastanjes en linden, het warme maar heengaande licht van de avond en tegen de haag op de andere oever een loper, en zijn gedachten, hoe schilder je die en boven het water de meeuwen en tussen het licht- en donkerder groen de plecht van een jacht, het schuiven der dingen, de richtingen…

De wind zit in de Gele linde Wat te vertellen, - Kijk! die kastanje: Daarvan kan je De blâre' al tellen! 0! o! daar begint Die woelige wind Ze te vergaren - - Goud! goud! is het ooft. Over mijn hoofd Rollen de blâren! --------------------------------------------------- run: gemalen schors van eik gebruikt als o.a. strooisel…

Een God die eens de wereld heeft geschapen De vele christelijke zekerheden Een luisterende God naar de gebeden die zorgt voor ons, zodat we rustig slapen Dan heb ik nog een vraagje, dominee… Is God niets meer dan zomaar een idee?…

Tijdelijk was ik mijzelf voor ik opkrabbelde afklopte en het recept op de stoep schreef met kleurkrijt en zweven kon, gekwetst als ik was, zwemmen en vliegen door de laan met haar dubbele rijen linden, trottoirs ontworteld, met haar funeste oranje lantaarns. -------------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

Het zingen, ’t Springen, ’t Fluiten, ‘t Tuiten En ‘t zwieren, Gieren, Dat In de Linde Leefde Zweefde, Was nu stil en zat Te luist'ren; ’t Fluist'ren Van de blaên ging zacht;- O Goên, Zo schoon Een zang! Haar dwang Heeft mij verkracht.…