Alle inzendingen over luchtig

Muggen dansen elegant licht en luchtig, ijlend dorsten naar de pirouetten verre dromen beestenbloed de lokroep van lavendel beest flaneert heupwiegend bruine ogen zoekend naar in ravijnendiepe schaduw kijkt de afgrond terug in haar de gele rozen huilen…

lucht als dak door groen omringd lawaai naar de achtergrond kringloop universum luchtig plafond onverwachte groene omhelzing door plotselinge stilte verrast bezinning hemel wolken drijven groene bomen omarmen houten brug over water zelfbespiegeling…

ik ben mijn leven niet zeker sommige woorden zijn dat wel zijn het de stromende woorden de luchtige of zij die uit de lucht vallen? de woorden achter de woorden de zwierige of de de valstrik-woorden van fluweel? zijn het de denkbeeldige woorden de lichtvoetige of die van spervuur en metaal?…

een luchtige wolk meen echt dat hij mij uitlacht of ben ik het zelf * *soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie?…

De winter begraven de lente voelt luchtig en zwanger van zaad. Zon van opluchting maakt een wereld van verschil het spiedend oog waakt.…

Jij geeft me alle smaken van het leven Mijn luchtigheid, opgewektheid, onbezorgdheid, frisheid, lichtheid en losheid. Overal waar ik ben, kijk ik naar je uit. Jij zit bij mij aan het roer. Jij bent mijn verlangen in mijn hart. O laat me toch lang van je genieten. Laat me nog lang je maatje zijn.…

in de gouden kooi van liefde hangt de droom zo mooi getralied met vrijheid van ontsnappen stappen is met een fantoom nooit verschoont realiteit een vluchtig en luchtig parlez moi d'amour jij bent the golden girl waar ik mee ga toujours…

Even herkent hij de stem van zijn moeder in het stemgeluid van de jonge stewardess nu hij onderweg is in een luchtig zweven en hij aarzelt niet, hij spreekt haar aan mag ik twee liter melk uit uw boezem geen zorgen meer over mijn bestaan plotseling struikelt hij over woorden onderweg naar het toilet hoog in de lucht nu hij de toekomst weet…

is houdt hij zijn hoge post eenvoudig is zijn plaats nabij het grote licht hij weet zich groots en kent zijn bron ontdaan valt er een traan maar luchtig als de nevel is geniet hij van ‘t bestaan…

Met mijn luchtig schip van Resten en afval van gisteren Overschrijd ik grenzen Hou gedreven halt bij Gedenkwaardige kastelen Ik neem haar bij de mouw en Wijs haar de kunstige taferelen Maar in mijn nonchalant ongeduld Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht ‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze Terwijl ze mij in de haren strijkt.…

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

Jij die zo luchtig was, je bent bekleed, bekleed met gezag, je schrijfsels, je spreeksel hebben je ver gebracht, tot de zoveelste macht, je lopen een ritus je spraakkunst ruis ze hebben je ver gebracht, ver van huis, de uitoefening van je lach is onbedaarlijk in orde, je bent vanzelfsprekend geworden. -------------------------- uit…

kamerbreed leg ik je neer rol je gewillig uit precies op maat lekker strak als perzikhuid voel je zacht aan masseer je donzig vlak zuig vol verlangen over je heen golven verdwijnen daar lig je dan warm te stralen kamerbreed Uit Luchtig, Lucky mei 2007…

bij jou vormt de tijd zich in luchtige gebaren stolt tot huid van een ballon kiest het luchtruim brengt onrust tot bedaren jij zit nog graag op schoot laat je strelen over het gelaat tot elke storm zich laat verklaren in de kalmte van jouw gezicht zich ontspant in avondlicht…

luchtige slagen storten neer op warmteverlangend vandaag onvermoeibaar en gestaag vormen plassen rivieren ondanks dijken van verweer flitsen tekenen het licht omarmd door aanzwellend gedonder opgesloten zon verdwijnt zelfs zonder ooit met daglicht te hebben gespeeld verlaat de strijd zonder gezicht…

denkend dekkend en ontdekkend in een wereld van de gekke slingert vertwijfeld vertrouwen zich een houdbare gatenkaas uit zelfbehoud verstouwt het brein golven van mentaal geweld als gelikt te slikken mediabrokken verzacht het gatenbrandende zuur luchtig naar een neerwaarts uur door uitkomsten te jokken klokken wetens afgesteld…

in spin, de bocht gaat in en spring draai het touw stevig rond dubbele zwiep voeten veren licht als veders van de grond uit spuit, de bocht gaat uit rennen, draaien, keren dubbele zwiep en luchtig passeren touw als arcadeboog in voorjaarsvlucht gezien met mijn eksteroog…

In fotoboeken zit de jeugd verstopt zacht en bewegelijk het beeld stout, arrogant en lief en zoet Men kijkt en schept een verhaal dat klopt allang niet meer vanwege falend geheugen, ouderdom, tijdsbesef Nog even luchtig kunnen zijn op een zondag waar geen eind aan komt alles ingepakt om weg te gaan…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

Een maanstorm nadert buiten Weldra verrassen zwarte wolken Tranen zullen storten met tuiten Het vogelbed luncht in donsveren Luchtige winden waaien snel weg Herinneringen gaan denatureren Een haastige weerspiegeling Van dromerige blauwe lijnen Vertelt me maar een ding: Kus me…

Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden En zelfs de kat staart me mistroostig aan Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand En zó versla ik elke dissonant!…

rokjesdag, o rokjesdag dolle dag in Lente vrouwen willen in rokjes met hun witte benen op zo'n dag zijn ze licht-zinnig winterkleren in de kast zie het luchtig, lachend lopen gezichten naar de zOn gekeerd vandaag een mooie rokjesdag met vrolijk, zwierig deinen .…

Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Je was als een vogel, als een vogel in de lucht, luchtig achterna gezeten, nog net niet op de vlucht. Wind speelde met je veren, maakte het vliegen zwaar, het spoor volledig bijster, en je zag nooit gevaar.…

Loodzwaar gemoed wordt door liefde langzaam luchtig leven lichtvoetig Hoge horizon lost op in wijde vlakte vleugellam verliest van vederlicht Eindelijk boven je zelf uit stijgen in plaats van almaar rond te fladderen Lief vlieg mee naar hoge sferen nooit meer dalen wegens hoogtevrees…

De ondergaande zon veegt schaduwen weg penseelt in roze draperieën een luchtig aquarel Traag baant zij haar weg langs aardse curve duister verslaapt zich in rood koperen gloed Aan gene zijde ontsluit zij vurig Morpheus’ armen doorbreekt met zilverwit de barricades van illusie…

Zo open en vatbaar, als een veer in de wind Zo luchtig en blij, het eeuwige kind Kan hier niet lang blijven Ga je mee naar het licht? Ik huppel, ik fladder, ik vlieg, vang me Ik ontglip je als een zeepbel helder kleurend in de zon, laat me vliegen, vliegensvlug, misschien zie je me nog,misschien niet Dans met mij, lach met mij, geniet…

Als een frisse was in een achtertuin die hangt te drogen in een zomerse bries, Als een fietser onderweg naar morgen altijd de wind in de rug bepakt met valies Als een kraanvogel statig zwevend op de thermiek van tak naar boom Als kinderen die spelen groen als gras, als raderen draaien gesmeerd om hun as Als kleur dat kleurt, luchtig als…

nog één halve bal centraal in de boom de duizend facetten weerkaatsen gezicht zonder schroom vroeger getuigd ieder een kleur in groen met een geur nu rest nog de mijne de anderen gevallen verscherfd in de tijd ik plaats met een luchtig gebaar maar in duizend facetten spat ook mijn droom op de vloer uit elkaar…

Je ziet dat bijna niet meer iemand die zich verspreekt en daarna alles ontzegt alleen een luizige sorry tegenwoordig is alles in is schrijven een vensterbank in demi weerklank op het scherm semi inblazing op ‘s anders gedachte luchtig als een blad papier dat doorloopt over tafel door het raam tot in de horizon over de rand dot com Helsinki…