Alle inzendingen over maneschijn

Een jarenlange liefde die mag zijn Van broekzak, hoed en rand, haver tot gort Waar je spitsvondig, kalm en wijs in wordt Met rozengeur, zonne- en maneschijn Een goed beveiligd, warm privé domein Waar helemaal niets aan mankeert of schort Een jarenlange liefde die mag zijn Die voedsel is, verjongend medicijn Er is genoeg en je komt niets tekort…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien. En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de…

bonkt en mijn kater ronkt in zijn trage droom over zachte handen die loom het strelen nooit verleren dan pluk ik rode kussen van je mond die ik beroeren wil en nooit vergeten dan ben ik de chocolade-kers die van je lippen snoept en die de eros toch zo dwingend roept om teder vast te houden bij rozegeur en maneschijn…

Een konijn zit in de maneschijn naar de lucht te staren Daar trekken de wolken traag voorbij en dat gaat zo al zeven jaren Soms dreigt het brave dier zichzelf in het wolkenspel te verliezen Maar omdat dit dagelijks anders is durft hij niet te kiezen Toch hoopt hij dat binnenkort hij dit alles kan vergeten Omdat hij zeven jaren lang genoeg…

Een zonnestraal piept door het gordijn Verbant kordaat de maneschijn Leven ontwaakt in ochtendsluimering En verdrijft de nachtelijke schemering Bladeren zuchtend onder ochtenddauw Verlangend naar het hemelsblauw Stilte wordt verruild voor prachtige duetten Die de vogels samen proberen neer te zetten De dag reikt zich aan, nog mijmerend in…

Zij laten zich niet in hun spel hinderen en gaan pas huiswaarts in de maneschijn.…

Vergeet je heemtuin niet, onderga de vergankelijkheid in alles wat er is, versta de schoonheid in elk segment van wat je vergeten bent, verteer de wisselwerking die een omhelzing biedt, eet uit de hand van de betrekkelijkheid in het licht van rozengeur en maneschijn.…

Mijn dromenland ligt ver van hier bestaat uit liefde en maneschijn en tuinen vol roos of violier wat zou ik graag daar zijn. Maar midden in een stille nacht komt eindelijk die droom aan ’t licht en als ik dan al wakend wacht schrijf ik hem midden op de dag ------------- als een gedicht.…

van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten vol van bazen populierenloos onder het gekrijs van meeuw die enkele met duizend vleugels en allemans veren klinkt in hun oorstraal - het werkt vast bij maneschijn…

verhogen Je stem klimt als die van een cherubijn In talrijke klanken en akkoorden Je lach is als sprankelend zoete wijn Voor je passie heb ik geen woorden Je geurt naar rozen en violen Naar bloemperken in de zon Waar vlinders vliegen in kapriolen Ik wilde dat ik daarbij wezen kon En steeds gaan mijn gedachten Naar een nacht vol sterren en maneschijn…

het is nog vroeg als de nacht eindigt en de uil van het donkere licht voor mij uit zweeft naar de blauwe fontein waar druppels schitteren in vlagen van de stervende maneschijn door knarsende kiezelstenen schuifel ik naar de bank gelegen aan het pad langs de waterpartij hier zet ik mij neder en zie de dag traag ontvouwen met…

Niets is rozengeur en maneschijn niet alles is warm en knus soms is het leven groots, soms klein ik vind alles maar een zware klus. Zon en maan ik neem ze beiden het is nu eenmaal zo gesteld, eentje minder dat kan niet leiden want dan ben ik uitgeteld.…

in amoureuze avonturen erotomaanse escapades zeusiaanse zevenmijlen zeven zeeën tegelijk Lavendelhoning vlinderende geurenspreidende odeuren eennachtijs festijn van lotus flora's mysterieuze geuren Godennectar ambrozijn hemelklank van libido amor liefdes schijnbeweging zoetgevooisd als cupido Verwacht van mij geen rozengeur en maneschijn…

je wilde lief nog liever zijn geur en kleur verdansen in de morgen de nachten bijgelicht door maneschijn ik bijt met rammelende tanden in je gammele teksten spuug gal over verzonnen zin en braak emoties kotsend uit ik hikte van je troep verdomde je clichés te slikken stikken zul je in je eigen drek want wat jij schrijft is gek gelepeld…

Feeëriek nimfenvolk dat klatert in zonneschijn, danst in maneschijn. Hoe heerlijk het leven, geurend naar jasmijn zo spontaan, met vrijheid verankerd. Kalme golven, onbevangen van tijd, het eeuwig eb en vloed met betoverde toekomst, eeuwig zonnespel zonder thuiskomst: vrolijke dans, een speeltijd voor altijd.…

tweepersoons tombe geeuwde rammelend een eenzaam skelet klaagde steen en been en bromde waar ze bleef al die jaren, de slet Als ze niet gauw komt gaat hij afnokken een skelet heeft recht op een verzet gaat hij met zijn buurvrouw hokken die haar deur op een kier heeft gezet Ze rammelen samen prachtige duetten dromen over botten bleken in maneschijn…

En heel achter aan de verste rand, Gloeiend als een pas begonnen brand, Maneschijn op donkre kerkhofkruisen. In een stoet van grijze wolkenvlokken Trekt de maan naar 't Zuiden, naar de zee: Al wat jong is, voelt zich aangetrokken: Vissermeisjes waden langzaam mee: Voeten scheemren onder donkere rokken En weerspieglen in de blanke ree!…

mijn steunpilaar en klankbord mijn zon en maneschijn. mijn wijn die aldoor beter wordt, van 't liefdeslied 't refrein. mijn droomprinses, mijn toverfee, mijn sprookjeswens die lukt. mijn haven aan de wereldzee, de bron van mijn geluk. met jou zijn er geen grenzen de hemel komt nabij.…

Geheel zorgeloos kan niemand zijn Ieder mens heeft wel problemen Die je de vreugde soms ontnemen Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Graag zou ik zonder zorgen zijn Zoals het vroeger was als kind Dat elke dag opnieuw begint Onbevangen zonder verdriet of pijn.…

Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd. Bemind van al wat roert in kruid en lucht en water... En in die weelde droegt ge uw koningstaf, uw ziel, het beeld van God, de Schepper van uw rijk, zo vroom en heerlik dat ge een bloem in 's Heeren handen wierd! Antwerpen 1908…

Wees welkom februari Wees welkom nieuwer licht Vaarwel voor januari Die deur gaat lekker dicht De nieuwe maand komt binnen De kortste van het jaar Tijd om ons te bezinnen Het piekeren is klaar Tijd voor een nieuwe lente Voor zon en regenboog Betaald is alle rente Na regen wordt het droog Na regen komen rozen Na rozen maneschijn…

om je uren vast te kunnen houden, je te koesteren in de maneschijn... Maar tevergeefs, kan er niet omheen, het is laat, je moet helaas weer gaan, lijkt de nacht steeds langer dan voorheen, weer een nacht, op eigen benen staan...…

Geheel zorgeloos kan niemand zijn Ieder mens heeft wel problemen Die je de vreugde soms ontnemen Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Graag zou ik zonder zorgen zijn Zoals het vroeger was als kind Dat elke dag opnieuw begint Zonder zorgen, verdriet of pijn.…

voorjaarszon laat ze blijven voor wat ze zijn denk nog slechts aan hoe alles begon je me mij koesterend Valentijn noemde stond ik niet altijd voor je klaar heb ik niet alles voor je gedaan stond je ooit voor een gesloten deur wanneer kon je niet liefdevol van mij op aan mooi weer speel je, maar voor mij is het nacht zonder sterrenpracht en maneschijn…

Het leven was niet altijd fijn er waren ruzies, keer op keer geen rozengeur en maneschijn maar toch, wanneer zie ik je weer? Je ging weg, je had het wel gezien je wilde het niet meer het is nu sinds een maand of tien zag ik je nog maar één keer!…

De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de open ramen luwt de lindengeur, Zo loom en zoetjes als bemind getreur, Dat men vertroetelt om niet te genezen.…

Je hebt mijn hart Jij moet het zijn Ik zal je weer zien staan Morgenavond in de maneschijn Als je de deur weer voor me opent En me opnieuw binnenlaat Samen op de bank liggend Je arm om me heen slaat Knus tegen elkaar aan liggen Genietend met een glas wijn Je hebt mijn hart Je bent mijn zonneschijn Je hebt mijn hart Jij moet het zijn…

een dievennacht met hier en daar een pilelamp waarvan de batterij gans plat wie weet hoeveel eeuwen al hij strompelt, mompelt 'k ben strontzat terwijl hij traag de sleutel past zonder hulp van maneschijn en mist en nog eens gist waar toch dat gat verdomme!…

Mijn reis gaat door uitgestrekte velden, nachtelijke wijdte zonder maneschijn. Vragend duister doet zich dreigend gelden. Slechts een klein, eenzaam sterrenbeeld glanst rein om onvatbare tijding te melden: de hemelse bloem spreekt, zal altijd zijn.…

Mijn reis gaat door uitgestrekte velden, nachtelijke wijdte zonder maneschijn. Vragend duister doet zich dreigend gelden. Slechts een klein, eenzaam sterrenbeeld glanst rein om onvatbare tijding te melden: de hemelse bloem spreekt, zal altijd zijn.…