Alle inzendingen over mijmeren OR herkennen

Creatieve dingen Ontstaan vaak tijdens mijmeringen. Als je je gedachten laat gaan Ontstaan er vaak spontaan Oplossende oplossingen. Je verstand op nul Is heus geen flauwekul.…

alle mensen hebben dromen de een van geld of een ander van een stukje brood van succes een beetje vriendschap van de zon of een kopje rijst want de wereld is nog lang geen paradijs voor alle mensen aan de overkant mensen sterven alle dagen met nog duizend vragen diep in hun gemoed want een rechteloze heeft ook mensenbloed…

Mijmeringen Over mijmerdingen. Proberen filosoferen Over denken, denken. Dagdromen, Dag dromen!…

Ik tel de rimpels in het water en laat de tijd weer spreken over het ritme van het lied over de sporen in het zand over het samen lopen hand in hand. Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle…

leeg blijft kiezen onbespeelde noten het hazenpad vouwen mysterieuze dagen zichzelf om tot een weelde aan schoonheid waardoor hij nogmaals zin aan het leven geeft al zwervend door gedachten waaruit geen ontsnappen meer mogelijk blijkt mijmer ik kringen in de vijver mijmer ik…

Uit handen geregen tussen dromende vingers gegleden: verdwenen kinderstemmen, ergens toegedekt zonder spoor, zonder zerk, zonder treuren alleen stilte begrenst Door reuzelende bladeren dievelings Over het mos geslopen En gestopt door droge dennennaalden. Lege bossen, die mijn zoeken staken vluchten doen naar stadsgewoel waar huizenrijen…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…

De dageraad geeft haar symfonische welzijn in violet pak. De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

't Wordt stil - en als een stille droom Komt de avond om mij heen, - En zachtjes ga ik dromend aan De weefstoel van 't verleên. En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde…

terwijl ik je jonge jaren drink en steeds verder in mijn verleden zink terwijl ik niet meer niet langer meer terwijl het leven me verried en nog meer en nog langer en helemaal niet en later weer en altijd maar weer opnieuw het trachten naar terwijl ik op een bank aan het water en angst me in zijn armen sloot en weer vrede met mezelf…

Herinneringen zijn als wolken, zachtjes drijvend langs de horizon. In rossige tinten kleurend, bij de ondergaande zon, wachtend op de nacht. Als stille wateren door de wind in beroering gebracht. Gestalten treden nader, spreken en maken gebaren. Dat is waaraan ik ze herken. Mijn moeder met haar schort, haar vinger geheven. Ik ben immers…

Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot mijmerend over geruisloos ontsnappen, over een milde, voortijdige dood. Geen gezeur meer, geen tandpijn, geen vervelende lieden of duistere gedachten die mijn hoofd doen blijven zieden.…

Kijk daar een dor blad dat over het voetpad trekt daar dwarrel ik dan…

Ik lig tevreden in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen. Ik sluit mijn ogen, ik blijf wachten tot jij komt, om alles te verzachten. Maar jij laat me wachten en dromen. Dus blijf ik liggen in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen.…

De overheid was 'blind voor mens en recht' Daardoor viel veel ellende te betreuren Toch kan het morgen net zo goed gebeuren We zijn aan onze achterdocht gehecht De draagkracht blijft voor vullen van de zakken Zolang er armen zijn om aan te pakken…

ik liet je gaan zomaar alleen je liet begaan wist niet waarheen geen woorden meer alleen maar spijt mijn kop doet zeer een hart dat lijdt ik voel je nog maar zie je nooit een koude oorlog een zon die dooit waarom nog klagen ik ben berooid in rare dagen mijn geluk verklooid!…

als ik wachten moet een mijmerend station onder mijn voeten bedachte levenswegen in gedroomde richtingen…

Enkel het mijmeren rest over wat mooi was maar kort boordevol hartstocht heel even en toch voor altijd.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

Authenticiteit, Iets van jezelf herkennen, In iemand anders.…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

Niet meer het weten herkennen in het doel van het streven van wat het leven ook mag bieden Stilstaan en de dromen vereeuwigen in het gruis van vertrapte idealen Spoken jagen achter het toneel op het ritme van de akoestiek Het applaus ontwijken om geen gezichten te herkennen die ik niet kan onthouden…

Je moet de waarheid herkennen in de leugen -- anders werkt ze niet.…

Ze zijn gewichtig, mannen, nee, geen jongens meer -- in te herkennen.…

Stilletjes mijmeren eindelijk rust in huis! Dat is nu iets wat ik altijd al wou Wist ik het merk van die lippendienstweigeraar kocht ik het snel als cadeau voor mijn vrouw…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…