Alle inzendingen over mijn muze

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

Je bent mijn muze en liefde voor altijd.…

Met een schone lei zonder turbulentie reist mijn geest onbevangen in vrijheid zij blijft mijn muze die mij muzikaal begeleidt. De heldere klanken raken wonder deeltjes om zo in harmonie te leven zonder limieten haar noten laat mijn hart in ritme genieten.…

Die vrolijk speelt met haar gouden haren Haar gezicht onschuldig als van een kind Haar taille slank als berkenbomen Haar handen blank en glad als elpenbeen Ogen om steeds van te dromen Om haar bekoring kan niemand heen Geen mens zal haar ooit kunnen behouden Al is ze ook niemand ontrouw Er waren zoveel die op haar steun bouwden Maar een muze…

lonkend prikkelt zij de zinnen zodat de pakkans wordt vergroot, voor hen die haar als muze minnen legt zij haar kleed af, geeft zich bloot. met haar schoonheden ontsluierd waarop de klankmaat is gericht, denk je met voldoening even: hoe graag had ik dit schoons gedicht.…

mijn woorden stel ik niet meer bloot aan deze naamloze wereld ik verslaap nu de poëzie ruggelings in mijn gedachten muze bladert niet meer met plezier het zucht in het versmeltende licht in vormen van geheim gekwetst in oude levenskrachten treft het argeloos mijn hart het sterft als onkruid en in paarse winden zal zij verdwijnen…

Komt u maar hier zijn de koopjes letters kosten slechts tien cent per stuk mevrouw maar sla ruim in mits u de waarde van het woord herkent verzamel zinnen die de dichter hier per bundel achterliet verrijk uzelf pak nu uw kans bezit de muze voor een prikkie ook al is ze tweedehands…

De geuren van de blonde rook dwalen rond als je commentaar op commentaar geeft hoor je er vanzelfsprekend ooit ook bij windkliekjes beschrijven droeve keutels langzaam verder verwijdert van de muze die uit zichzelf nooit hoerig blijft geestigheid moet terug in de melkfles zodra zwellinkjes zich met ironie verrijken.…

Mijn muze, in stilte neuriënd. Een verdronken lied. Verwrongen noten, ongerijmd, vervlogen tussen daar en hier, ergens onderweg. Ziek. Zieker. Elke minuut erger. Stoppen heeft geen zin meer, De duivel heeft je in z’n macht. Er rest enkel hoop, hoop op een mirakel. Bij leven en welzijn, zien we elkaar nooit meer.…

Een goedemorgen Fatima Morgana Zijt gij een droomvrouw of een déjà-vu Een nachtpauwoogsurprise prèsque nue Sirene, engel, elf of een mirage Een schijngestalte van de achtste muze Gesluierde Ondine, parvenu? Waar schuilt uw diepste mysterieuze macht Uw zinsbegoochelende toverkracht Waart gij in mij, o wachtster van de nacht?…

mijn pen Hier ontspruit je uit het blad En in de verte uit de kiem Hier ontspruit je in je woorden Hier ontspruit je pantomiem Hier ontspruit je dan uit alles Hier word je bedacht Je hoeft hier enkel maar te zijn Meer wordt er niet van je verwacht Hier word je geboren Als een ontknopte bloem Al kan je me niet horen Ik denk dat ik je muze…

kwaad sist giftig vermomd in schaapskleren in sinistere schaduwen lispelt lucifer zijn lof der volslagen zotheid slechts een handvol puur houdt haar stand vergiet blauw bloed trouw aan de muzen tot de monddood ruggelings intreedt geuzen bezingen het lied van vrijheid in catacomben tot wedergeboorte…

jij bent bloed, vlees, buik met darmen Met rimpels en een onderkin Beharing als een vogelspin Een kruising tussen een apin En het zigeunermeisje Carmen Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Vol dagen frisse tegenzin En dat ik jou nog steeds bemin Dank je uitsluitend aan je charme Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Oh, muze…

paarsgewijs bij elkaar een wolkenrif spiegelt zich in de zoveelste lente waar ik langs liep te pozen van oe naar a vanuit gedachten wat achter mijn ogen leeft verzilt de muze die het hart niet verstaat of begrijpt mijn adem waait tot de lucht die samen deelt van vrede tussen mensen langs bakens van licht die liefde herbergt…

Muze Neem me morgen mee Als ooit tevoren Laat me dan verloren zijn In wat ik nu zo mis Mijn vleugels, laat ze groeien Mijn woorden overvloeien Mijn hart onstuimig En verward Waar dat nu rustig is Maar kom nog niet vandaag Kom niet al deze nacht Ik denk wel aan je, warm me aan je Hoe ik je verwacht Met pijn naar 't felle leven…

Niets komt er nog van mooie verzen uit mijn pen; zijn door de koude de muzen bevroren of weten ze niet meer waar ik ben?…

Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Met stoffer en blik ging hij aan het werk, zijn liefje keek nurks naar een soap De merel verscheen al aan't ochtendzwerk toen hij eindelijk z'n muze bekroop.…

Ze is mijn muze en mijn baken, ze is mijn wrede koningin. Aan haar blijf ik voor altijd haken, ze blijft zo koel, verroert geen vin. Zou ze weten van mijn hunker, zo heftig en haast animaal. Ik sta bevroren voor haar bunker, ze blijft zo pijnlijk cerebraal.…

De muzen baden in je glorie, als jij de dichtkunst weer aanheft en muziek je lichaam laat doorstromen. Orde en rust zijn aan jou te danken in dit godvervloekte oord, waar zelfs Zeus zijn weg niet meer kan vinden. Mijn vriend ik zie je weer in Delphi, waar je dromen weer tot leven wekt en mijn toekomst orakelen zal.…

Soms zijn de woorden gelijk strijden ze om de volgorde slepen er de liefde bij en alle verzoekingen zijn los Wij weten dat, mijn muze en ik het verlangen naar elkaar je oude vrouwtjes geur de jonge meisjes lach Er is geen weg terug daarom gaan wij voort stoten elkaar gniffelend aan wij vliegen naar de maan…

Ik spreek de lente toe, zij is mijn troost mijn meivogel, muze van leven en dood. Ik laat de stilte los, laat haar komen ik dicht de dagen en zij kleurt mijn dromen.…

zie hoe lijnen elkaar verrijken in schaduw en contrast vormen in samengaan verglijden zich uitwaaierend weer spreiden punten lichten op in de vitale kleuren van het energierijk leven drink elixer uit heelal mijn muze is er al en straalt vergeten planeten kom dans met mij uit zwart naar rozerood om onze liefde eeuwigheid te…

Muze is lijden, schaduw zien aan gene zijde, nooit ziet men het geheel. Ontdooide teksten, ontplooit zich in de breedte, oneindig even.…

Muze, is verleiden, voelbaar aan beide zijden, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Heb even tijd voor mij En zin en wil later daar geweest laten Wees geen geest van een kind Maar een geesteskind Zo mooi en briljant bedacht Muze ben je lief mooi meisje Mijn passie inspiratie Schaarse momenten in grootse compilatie Ogenblikken zo verbluffend Lamgeslagen woordeloos Maken moed en praten hopeloos Mijn hemel Jij bent…

Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert, Net als het leven Dat laatst zei: 'Ik ben---- ---gerijpt voor ontluiken Mijn liefde moet gaan'. Gegoten met woorden In een bed met wit satijn Vinden wij elkaar Beminnen.…

zacht geurende strelingen Je lustopwekkende bewegingen Jouw prachtige liefdesspellen Nu Een avond kaarslicht wierook En muziek Die heerlijke dans Lichtmistig vlamt `t licht Over glanzende benen En ja die ondeugende blik Zachte lach Je vlakke warme strelende hand Door eigen prachtig haar Sensuele bewegingen In ritme van muziek Jij lief Muze…

wat houvast in liefde zou beleven abstracten, als antwoord teruggekomen uitgesproken, wat het leven wou sleutelen, de drijfveer vol debuut en spanning, terwijl het leven als muze in mij ongewijzigd blijft. De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen beviel.…

De weg was leidend, verbrijzel(en)d de muze en hoe ik vaak en vaker leed, niet iemand heeft mijn toegegroeide ogen van een dichter dood gedroogd.…