417 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Gips
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 De eerste gipsvlucht is alweer geland
'N handvol invalide landgenoten
Gevallen, uitgegleden of gestoten
Gespalkt, gezet of dik in het verband
Komt terug van wintersport en is verrukt
Eén afdaling in elk geval gelukt !…
Een Lied (1916)
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.376 Een vrouw die, een heideheuvel afdalend, kleine, paarse
heidebloemen strooit over het hoofd van de welbeminde
en lacht, zó zijt gij tot mij gekomen
zomerlik reëel, sterke
ziel van buiten, geworden tot mijn ziel;
kracht, die weer buitenwaarts gaat.…
het verhaal van de totempaal
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 825 het is uiterst onverstandig
om te beginnen bij de geest
het hoofd kan wegvliegen
en niet meer terugkomen
vanuit het dagelijks leven
het middendeel, dat in het
westen Ego wordt genoemd
kun je het beste afdalen
naar de voeten op de aarde
wortels in het water, de basis
bodem voor elk bestaan
daar moet je zijn…
verstaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 verstaan
woorden scherp
als scheermessen
monden vol van
oude woorden
en nu het zwijgen
in alle talen
het breekpunt
is nabij
aan de voeten
de hel die gretig
geheel gratis inviteert
voor de afdaling
oren tegen
de grond
en verstaan voor
de eerste keer…
Stenen tafel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.306 een ronde, stenen tafel
niet zo oud nog
toch getekend
door geborgen stof
het groen in groeven
oogt verzachtend
en ik proef scherp
de stilte in jouw naam…
Amerongse berg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 Bladeren knisperen
lispelen waarheden
gedachtenloos
Sssst, luister stil
Deze troon op de heuvelrug
wijsgeer van het leven
fluistert ons bestaan
ze deelt haar essentie
in stilte
voor heel even
waarna wij afdalen
met onze verhalen voortgaan…
Ma
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.527 Gemarmerd gelaat,
groeven van wijsheid
Mistige ogen
Indrukwekkend als
de eindeloze tijd
Streel ik grijs,
zilveren kroon
Voel mij een prins,
niet enkel een zoon.…
Verpakkingsbelasting
snelsonnet
4.0 met 21 stemmen 881 Toen grootmoeder ten grave werd gedragen
Was onze stemming toch al in mineur,
Maar toen heeft een belastinginspecteur
Ons bij de groeve extra aangeslagen.
De kist werd immers volgens hem fiscaal
Gerekend als verpakkingsmateriaal.…
Adzhemyshkaiy
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 874 duizend Partizanen, vochten bij Kerch, Grimea Ukraine
Tegen een overmacht van nazies, 1940/45 ondergronds verzet,in de steen groeve,
werd gebroken met gas. 1942 Slechts enkele overleefden deze massa moord.…
schaduwloos
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 285 ze smijt woorden in bomen
waar grijpgrage takken ze vermalen
in een monsterlijk ballet
schraapt glanzend marmer
graaft groeven diep
tot het nagelbed
duisternis in
de zon moet onder…
Wissel weer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Groeven in het akkerland
Gedroogd in hete zon
Onkruid overwoekert
Waar geen gewas gedijt
Hete Bliksem, hagel
Regent op het balkon
Zomer in het land
Belgisch als altijd…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Nachtstilte
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 239 Soms lijken de tegenkrachten sterker te zijn
en adem ik nog amper in deze opgelegde hel,
maar als een mijnwerker in een oude goudmijn
weet ik wel, vroeg of laat winnen wij dit spel.…
Je gebeente
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.280 het wroegen beklijft zo
aan mijn fysiek en verder dan
diepe rimpels kan ik duiden
vanuit mijn kruin tot in
mijn geluidloos kermen
getrokken groeven
van spierloos eigen vuist
weer en weer
en weerom…
Tekens
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.450 De sporen in de palm
van mijn hand
tekenen de tijd
van zijn geweest
De lijnen en de groeven
van doortrokken emoties
vervagen in het beeld
van zijn geweest
De getijden van mijn leven
gegraveerd in de palm
van mijn hand
tonen verleden en heden
van zijn geweest…
zo leeft de tijd zich uit
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 439 vraag de dagen
naar hun doel
werk de weken
ga vergeten
hoe de maanden zijn
alleen de jaren tellen
als groeven
in je handen
het plooien
van je huid
rimpels in je wangen
zo leeft de tijd zich uit…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
DE HEUVEL. voor nabestaanden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 772 Vanaf de heuvel loop ik
het pad af naar benee
en neem, terwijl ik afdaal
al mijn bagage mee...
Mijn weten en mijn denken
mijn gevoel en mijn geloven
zodat ik strakjes uit dat dal
weer klimmen kan naar boven…
fabeltjes
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 172 rimpels en groeven
ik ben wel zo iemand die dat
slikt als was het zoete koek
tot mijn huisarts me vertelde
dat het een fabeltje is
omdat het zoveel mooier klinkt
de waarheid is dat men het gewoon
krijgt met het verstrijken der jaren
de huid niet meer zo elastisch is
en niet meer zo strak
zo krijg je rimpels en groeven in je
gezicht…
Nieuwjaar getij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Licht kiert
donkert het jaargetij
strekt zich in verticale vormen
laat in stilte weten
hoe mijn thuiskomst
is geregeld
groeven vol oud zweet
telt uren voor een nieuw begin.…
Als gegoten
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.007 Mijn afdruk
verraadt
alle pleisterplaatsen
waar wij ooit samenkwamen
mijn borsten
geven richting
tonen reisverslagen
over getrotseerde afdalingen
op muren
van mijn onderrug
staan onze leuzen
gekalkt in zacht gekreun
en in holtes
van mijn kniëen
zetten butsen zich schrap
in jouw zoektocht naar houvast.…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
vlakte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 859 het gekerm van versplinterend hout
en de doffe dreunen van zelfmoordbeton
snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat
ze kerven diepe groeven door mijn huid
ik staar de vlakte in
terwijl verkreukte foto’s
door mijn vingers wegsijpelen…
Laan der vaart
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 367 zandpad vol sporen, diepe groeven
van vroeger weten
waar wagens reden
getrokken door het paard
vorstelijk verglijdt de vaart
onder scherpe klanken
van ijzers die ploegen
door een oudhollandse kaart…
Verval
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 De groeven dicht, de plooien glad
als nieuw kan ze er tegen aan
maar na thuiskomst en een bad
staart ze opnieuw haar leeftijd aan…
Een frisse geur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Mijn gedachten harken de duisternis bijeen
In de groeven landt mijn spleen
Een dag opent traag zijn luiken
Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld
Angsten, onzekerheden weggemoffeld
Een frisse herfstgeur dringt zich op…
hij gaat geloven...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 661 nazomer alles plast
verwaaide terrassen
groene tafelpoten
stuifzand op hopen
golfbrekers palen
meeuwen hangen in winden
mensen dralen
wel of niet afdalen
aan het strand
buldert de zee
bij strandpaal
zeven-honderd-zeven
kwam er het besef
van zijn geloof
de aarde was niet rond
maar plat
hij kon er van
af kukelen…
Het vuur van de tongen
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 175 in naar de hemel reiken
dacht de mens met de toren
van babel god te bereiken
door verwarring in horen
en spreken kwam men niet
verder dan slechts halverwege
god zag het falen
liet in de pinkster zijn
geest naar de aarde afdalen
maakte met vuur alle tongen
verstaanbaar zo werd zijn liefde
door ieder gehoord en bezongen…
Anish Kapoor
gedicht
3.0 met 2 stemmen 598 Ik ben in een echt bloedmoment
rood is altijd in het middelpunt geweest
hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan
toch was er rood en vreugdevol
rood is lichamelijk, maar het gaat
naar zwart diep naar binnen
rood is een afdaling naar de hel
de onbekende eeuwige herhaling
rood gaat ook naar geel
waar het licht is, het leven
rood gaat…