Alle inzendingen over mist OR aarde OR marktkramer

De mist lijkt in stilte langzaam te verdwijnen.…

De zee is grijs en vlak Slechts een streepje stroom glinstert bij het hoofd Dan wordt het licht gedoofd en schuift een witte muur geruisloos en obscuur over strand en stad Ze maakt m’n huid nat strijkt de dag plat gumt lijnen uit maakt beelden buit Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om ook te verdwijnen…

In de mist heeft hij het paspoort van een ander weggegrist en toen de landingsbaan gemist…

Het landschap waar ik door reed was mistig, de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan. Dit land is haar land zoals de gedichten die ze zelden leest de mijne zijn. Nu de nevel is opgetrokken en het licht op rood springt zie ik haar voor me, een verschrikt hert met grote lieve ogen. Ik schakel naar tweede en prevel zacht; wees…

Een mist bevangt mij zijn waas neemt mijn adem in. mysterie nabij.…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

Een plotse mist hult elke hoek in een gewaad pakt ook de zon in…

Laagje voor laagje een mist bedekt stad en land gehuld in stilte Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on- duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.…

in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum)…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Ik geniet Verdriet dat ik verliet Je bracht me geluk Beautiful World, gaat nooit stuk Ik voel de rust Voel de warmte van de wereld om me heen Vuur water lucht aarde , mist geen Beautiful World, die me kust…

Maar voordat hij ter aarde stort toont hij nog even zijn mooiste gezicht. Het herfstblad in al zijn kleurenpracht! Warmte in een koude zonsopgang omgeven door mist. Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten overgeleverd aan moeder aarde.…

Het is niet dat de mist het duister aanlokkelijker maakt of omdat het nachtelijk denken het dromen verdwazen zal en mensen in gedachten samenkomen om zich aan de mist te ontrekken ontsponnen in gedachten zonder duwen, of hekken het doet er niet toe dat het eiland zonder roeiboot ook met de fiets is te bereiken of dat de poort van het…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

We gaan naar het zuiden op vakantie omdat daar de morgenstond uit een koe gemolken wordt, in het zuiden laaft het paard zich aan dichte mist, gaat de giervalk van hand tot hand, verhelen de vlinders zich in rupsen, steekt de tijd zich in het boerenland, heeft geluk zich in de aarde verstopt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

de mist is opgeklaard zie weer wolken proef letters en voel woorden die onder aarde zich verstoppen voeten lopen op zinnen benzine van komen en gaan vluchtig verdampen letter tjes een gesprek lost op stilte valt breekt aan.…

in dit onontgonnen land van steen en ijs van de dichtgevroren ijszee en bevroren aarde keert met het voorjaar het licht in het noorden terug de hut een stipje in de mist als een kleine aangespoelde kist de koperrode zon en het onbedwingbare verlangen naar de verte haar wezen verschuift met de tijd…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Boven de wolken leeft geen naam meer danst leeg met loos duister naar het licht waar woorden wankelen onder aards gebral struikelen stralen ademloos, haperen raken het laatste dag en verdwijnen in mist zelfs huilen maakt muziek…

in het stralend licht op de rots zie ik mensen zonder een gezicht in het verleden en heden moe gestreden wachten in slierten van mist omgeven door ijlende schimmen met open opgeheven handen omhoog kijken naar de hemel hopen op regen die de verschroeide aarde bevochtigen zal…

Rust zacht Ik vang die woorden en strooi zachtjes andere uit Je bent nu vrij Je energie in beweging los van de aardse last Zonder verdriet en pijn Misschien wel verenigd met hen die je miste, ben je niet eenzaam meer Een beetje hoger nog dan de vogels Als ik omhoog tuur naar de hemel…

je schreeuwde stilte mijn woorden waren sprakeloos alleen mijn handen konden je bedaren in ervaren van verdriet maar ik was er niet beeld en woorden konden je niet aarden je was alleen miste schouder en die warme arm om je heen toch ben ik gekomen in de onrust van je nacht we bevochten samen al je dromen…

ingevuld ( opgevuld) kan worden Want; Het is er niet meer De tijd kan niet meer teruggedraaid worden De daden kunnen niet meer ongedaan worden Je mist iets pas.......als het er niet meer is!…

de stemmen die verstomden in de mist steken zo nu en dan de kop op zij dansen als vlinders over het verlaten veld vol verhalen waar zij eens thuis waren al was dat maar voor even…

wanneer de mist het avondlicht verdoezelt in haar betovering gedompeld houdt wanneer vensters en bomen zo wonderlijk boven de aarde zweven, lantaarns meer dromen dan schijnen wanneer geluiden en stemmen in roerloze stilte verglijden, de wereld waziger wordt dan bekruipt ook mij het verlangen hierin te verdwijnen, dichter…

Als eindelijk de mist is opgetrokken uit mijn hoofd staar ik nog even voor mij uit `k ben lichtelijk verdoofd Van alles wat mij nu gebeurt of ik nog moet ondergaan wetend, dat zeer binnenkort mijn leven ophoudt te bestaan Maar ook weet ik berustend nu wat straks mijn deel zal zijn want als hieraan een einde komt ben ik voor eeuwig…

Er zwerft een roep in de mist. De roep van een vent - wie is 't? wie is 't? Hallo! Het is hier om te stikken - Daar hangt een hart te koop Daar staat iemand te likken Aan de donkere stroop Van bedorven verdriet - Heila! doe dat niet! - doe dat niet! Hallo!…

De weg ga je dadelijk achter je laten maar de mist lijkt niet te verdwijnen, want de mist kun je namelijk niet verlaten, behalve als de zon weer gaat schijnen.…

Langzaam schuifelt zij door de paden van haar leven Haar trage gang bereikt de laatste deur zelfs daar blijft zij nog even stilstaan in verwondering over het niet meer weten haar leven mist…