Alle inzendingen over mist OR depressie OR Joost

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

een klap in het gezicht ja dat is het dat iemand met zoveel kennis zo getergd wordt wellicht de gen van zijn wijlen vader geërfd waardoor ook hij de dood verkoos boven het leven hoe donker zijn wereld werkelijk was zal hij aan niemand meer kunnen vertellen…

Joost mag het weten... maar Joost is niet meer. Verslaggever voor het journaal: liet zijn leven in de zinderende hitte van de woestijn. Aangewakkerd door tonnen springstof. Springend door het zand, een spoor van stof achterlatend. Stof. Stilaan onze planeet innemend, er is geen ontkomen aan.…

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…

Mijn hart doorwond Mijn ziel doorboord Verhef ik me Boven ' t maaiveld Van mijn leven En zie ik Dat ik leef nog - Hoewel 'k zo vaak Al gestorven was…

Al hetgeen in mij Onstoffelijk is Verzet zich tegen De gang van zaken, Kan niet meer tegen Dat pijnlijke gemis Waarmee ' k naar Het verleden blijf haken En schreeuw mijn verdriet Van de daken dat voor Niemand te horen is…

Eigenlijk wilde ik Richting uitgang Maar werd door een Onzichtbare persoon (die over het leven ging, zei hij) Tegengehouden omdat Ik wel de weg, maar Nog niet het leven Had afgelegd…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

Hoe zinloos is het Telkenmale terug te keren Naar dat wat je Verloren bent In de hoop het Terug te vinden, Terwijl je weet Dat de toekomst Niet meer bestaat…

De boor baant zich Met geschulpte randen Schuin naar beneden Een weg door de Steenharde rotswand - Ik weet dat ik Die boor ben, En gestaag verder Naar beneden draai - Als iets meer dan De helft van de boor In de rots verdwenen is Besef ik dat ik terug wil, Maar het point of no return Ligt al ruimschoots achter me, De…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Tot ongenoegen van Joost Zwagerman en vele literaire zwaargewichten schrijft “onze Driek” gelegenheidsgedichten toegankelijk voor Jan en alleman. Het werk van onze nationale dichter maken wij hier dagelijks wat lichter.…

Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

Wat vindt u van de toestand op de aarde Gaat alles nog een beetje naar uw gang Of bent u af en toe behoorlijk bang Zijn er nog zaken hier voor u van waarde Al is er op deez´ aardkloot volop pijn We staan in de finale met Joost Klein…

In Rotterdam wordt stevig aangepakt ’t Genuanceerde denken stokt helaas ‘We leven hier in Mekka aan de Maas’ ‘Racisten’ wordt er keihard teruggehakt Joost Eerdmans hoort nu bij de zielenpoten: De glorieuze winnaar uitgesloten…

ik gedenk in respect kende je niet toch doet dit besluit verdriet, het brengt me naar een plaats waar - handen naar de keel achter brillenglazen sust de schampere lach van het leven geen oordeel, slechts het gunnen van jouw zelfgekozen rust…

last zoals je die hebt verruild voor de vreugde in bustehouders ook al blijven de wolven in donkere wouden huilen om de gouden pennen en papieren borden gedekt om je tegen de angsten te verschuilen waar alle kunstenaarstrucs zijn opgewekt er is een engelenkleed omgord in een riant en heilig kasteel waar al jouw schrijfvrienden bijeen zijn ach Joost…

Dan is het over met de dip, depressie en zwaarmoedigheid, immers zodra de zon schijnt, ben je dat allemaal kwijt!…

In het vroege Donker - ergens Tussen Wolvega En Steenwijk-Noord Vond ik m'n Waterloo En werd mijn Ik vermoord Thema: dysthieme depressie…

Wat níet goed is, dat weet de EBU nu Geen standpunt - zwijgen over Israël De Gazastrook in puin - a living hell Wat goed is klinkt dan ook volstrekt niet cru Die echo van Imagine van Joost Klein Mag er als wereld zonder grenzen zijn…

Mist trommelt op de banden van geluid hees gefluister knaagt aan het behang Met mijn gemoed lijken de velden te smelten volkomen rust begeleidt het lijdzaam vergaan De kras van de kraai staat in mijn ziel geschreven de roep van de uil is waarnaar ik verlang De avondzeis slaat wreed mijn ogen neer stilte schuilt in tastend wit ik…

Ik voel me zo depressief, Ik weet niet wat het is, De vrolijkheid, Dat mooie gevoel, Is het gevoel dat ik nu mis. En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Depressie, wat houdt dat woord eigenlijk in ? het kan zich op vele manieren uiten maar waar is het begin en hoe komt het naar buiten ? Ben je moe, lusteloos of bang kun je heel slecht slapen ben je chagerijnig en duurt 't dan lang moet je jezelf bij elkaar rapen ?…

Amerika komt dolgraag binnenwaaien In and’re landen, dan zijn er raketten Die heel precies hun doel weten te pletten Zo’n land gaat dan in no time naar de haaien Maar thuis wat water en wat voedsel droppen Dat kan niet één van al die knappe koppen…

depressiviteit is usurperend voor je het weet is het gemoed triest gestemd tranen dringen leed in de botten het hart doet gestoord de maag draait zich om ziet de darmen wanstaltig bewegen vreemde geluiden produceren ogen verwijden starend schouders hangen armen in rouwstand knieën knikken bevestigend de keel dikt buikpijn completeert…

Ik ben wanhopig voel me radeloos en bang. Mijn gedachten maken me bang en angst overheerst. Het hoort erbij ja, da's leuk Mijn hormonen slaan op hol. Ik prijs de dag dat ik vrolijk de dag tegemoet zie.…

De verte vangt de leegte van je starre stille blik ontkent het vurig leven dat eens het jouwe was Hoe diep moet je graven om te zien waarom Hoe ver moet je lopen om te vinden wat je zoekt Hoe hoog moet je vliegen om het licht weer te zien Je werkelijkheid van waan van grijze stof geweven waar leven verdween in kille klamme grotten…

Morgen zal ik hier staan Veel sterker dan ooit Laat ik me niet meer gaan Maar vergeten zal ik nooit De angst en ’t verdriet Ik zal er tegen vechten Gemakkelijk is’t niet Maar ik zal het zeker niet verslechten Nooit zal ik nog zo diep gaan Me zo laten zakken Ik zal alles verslaan Laat me niet meer pakken Ik zal je overwinnen Je krijgt…