Alle inzendingen over muziek OR fictie OR familie

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik stokte, maar jouw stem hielp me uit de brand Je nam mijn hand En liet me een boek zien dat jij ooit had geschreven Je wilde het aan mij geven Het was een roman, een liefdesverhaal, een stukje fictie maar je wilde ons in die positie De woorden die jij had geschreven vond jij als voor ons bedacht Dat had ik niet van jou verwacht…

wat daarachter zoal verborgen blijft dat laat zich moeilijk raden alles wat het daglicht niet kan verdragen heeft de mystiek van geheimzinnigheid het geeft schrijvers van fictie juist dat zetje in de goede richting dat ze soms hard nodig hebben en de dichters hebben daar ook weer hun eigen gedachten over en zó heeft de verbeeldingskracht…

meestentijds Met mijn ik, vaak genoeg Ook zonder, waarbij ik Voor mijzelf een grote Onbekende was, die misschien Wel in mij leefde, of daar buiten, Dat maakte ook niet uit - In de verhalen de ik of misschien Ook wel hij geschreven heeft, ik weet Het gewoon niet, in mijn leven, Dit leven van mij waarin Waan en werkelijkheid, Fictie…

in de literaire daad, wars van moraal en plagiaat, in het hele scala van muzen in overdaad, waarin ik hopeloos verdwaal, meer kan ik niet te geven, ik vond het gewoon op straat, daarmee is goed te leven, het blijft het een hele kunst dat moment te beleven als de wereld begrijpelijk was, zou er geen poëtische fantasie of fictie…

wat feit is wordt dan fictie wanneer het brein zijn grip verliest belaagd door dwalende gedachten verbleekt het streven bij zijn daad want dat waar je voor leefde bleek eens te meer de strijd niet waard.…

Men is tegenwoordig volop bezig met het adviseren omtrent de aanmaak van je stamboom, want: familie die heb je voor altijd (niet dus) familie kom je nooit vanaf (wel dus) familie is er altijd en overal (echt niet), familie is er als je ze nodig hebt (van je leven niet) familie, daar zou je op moeten kunnen bouwen, rekenen, vastklampen…

Ik zou toch net zo goed een kind van mijn ouders moeten zijn. Maar het voelt niet alsof ik dat ben, waarom heb jij mij zo laten vallen, heb ik jou wat gedaan waardoor je niet meer in postitieve zin over mij kan praten? Elke nacht denk ik aan je, elke dag ben jij in mijn hart. Waarom heb jij me zo in de steek gelaten? Ik ben toch net zo…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

Schrijven schrijvers fictie. Omdat we begrepen uitingen zijn, van onzichtbare energieën, maken we mooie muziek. Het is dus erg logisch, dat mensen liefdevol zijn. Een logische vraag blijft: Waarom niet?…

Zijn familie heeft nu geen notie meer. Alleen hij had geen zin meer.......…

waar muziek de melodie had losgelaten begon zij met haar mystiek intrigerende verhalen waarin schimmen dansten met hun spiegelbeeld in zwart glanzend lak op vlammen die heksen droegen naar hun toenmaals graf…

Gezang, dat onvermoeibaar voor je klinkt Er is niets wat het ontstemt Muziek die hoorbaar voor je is In welke vorm dan ook Ik wens je meer... Vrienden die je niet verliezen zult Voor altijd is altijd Mensen die je familie zijn Of worden in het hart Ik wens je meer...…

velen maar 't is onherroepelijk en onomkeerbaar passende muziek klinkt als een laatste eerbiedig gebaar dan verdwijnt de kist langzaam achter de panelen…

maar ik lag niet langer dan acht tellen en wist wanneer ik opstond waren er bloemen felicitaties van familie en een aantal beroemden of waren het minuten maar dat kan ik je niet vertellen…

Haar familie is haar passie haar thuis, Die ik graag bezoek Traan van vreugde. Gezicht als geboorte. Heerlijke knuffel. Maar haar familie is haar passie haar thuis. Ze heeft zwart haar en een vrolijke schaterlach. Ze zoekt het lied van hoop. Stemmen die stralen. Maar haar familie is haar passie haar thuis.…

Je mist iets pas als het er niet meer is Van een schroef tot een moer Van je vrouw tot je kind Het denken neemt een vlucht Je stelt het je beter voor dan het was Wat is fictie en wat werkelijkheid Toen je het had Was je er niet zuinig op Want; Het was; Gewoon, Normaal Nu, mis je het Een ongevulde gat in het denken en doen Dat niet meer…

Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn als een bosrand grenzend aan weiden, een versomberen van licht en geurend gras. Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn in de scherpte van een strandwal of een waterkering, dorstige vloek van de najaden. Heb ik je ooit teleurgesteld? Ik kan mij slechts herinneren het…

Ik hou toch zo van meringen met van die fluppen aan elke kant Ze kruipen als gewone bleringen maar verslonsen ieder argeloos kwasant De vuurtoren aan scheepse kraven spuit zijn licht naar ’t grobuit wanneer het volmondig langs komt traven en hun wapkleppen ontsluit Dan is de welling in het slonder en de mering geeft half stok Ik neem mijn…

schrijven, dat is wat ik wil misschien wel over heksen of toverkollen, aardknollen en trollen, over bezemstelen vliegende schotels en kopjes zonder oor blauw gras en groene jongens inktappels in een mand blauwe tanden van de wolf die kwijlend mekkerende geiten bestempelt tot avondmaal zeven kippen en een kokhalzende haan…

wanneer de mistige ochtend de dageraad kleurt in eigenwijze grijze tint verdwaal ik in de straten mijn niemandsland waar goden en feeksen engelen en heksen eenogen en stommen in stilte de koning half te rijk zijn ik voel mij keizer niet voor lang de hemel klaart gedachten vlieden de ruimte in onbegrijpelijk ongrijpbaar voor hen,…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

Fictie of non-fictie, maak ervan wat jij wil maar onthoud één ding. Geniet ervan, laat het een toevoeging zijn maar zorg dat het niet overheerst.…

nee, een hoofdrol wil ik niet, zweven in letterhoofden in een wereld die slechts jullie behoort; een zelf geschapen egodroom waar jullie mij, heimelijk, zonder enige schroom met de kop van Jut bestoofden achter het gesloten doek van fictie souffleer ik mijn eigen vertrek en hoor de auditoren roepen: wie is hier…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

Mijn oogkleppen delen onze openheid langs een reis van een starheid wat te veel fictie bevat op mijn pad jouw elegante bewegingen verdienen de hoogste prijs.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Alleen het kerkhof op de dijk is gebleven. ---------------------------------------- uit: 'Muziek voor twee vrouwen', 2013.…