Alle inzendingen over nacht OR maan OR maneschijn

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…

wees mijn lief wees mijn lief laat me in jou verdwijnen laat ons samenkomen we zullen samen schijnen we zullen verlichten inspireren tot gedichten laat mij in jou verdwijnen laat ons een zijn en in een heldere nacht schijnen wij zijn als de volle maneschijn laat ons samen aan de hemel staan en verliefden in ons licht begaan laat…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

het kouder kaatste blauwer uit het lege firmament spelden prikten licht goedkoper dan het leds equivalent daar waar zon in geel en rood haar huishouden viert spoort ook maan gesikkeld zijn talloos laatst kwartieren aan vreemd dat mensen zonder tijd door maneschijn verblijd gaan feesten met familie en vrienden op gezag van…

mijn woorden schrijf in al wat ik bedenken kan voor ieder dorstig vrouw of man zijn slechts mijn kleine noden…

De bonte bloemen slapen In zilv'ren maneschijn Ze staan te knikkebollen op steeltjes rank en fijn Zacht ruist de bloeiende appelboom Als lispt hij in een zoete droom De dartele vogels zongen De zon een goede nacht En gingen vredig slapen In nestjes warm en zacht De nachtegaal zingt gans alleen Zijn lied klinkt door de blaad'ren heen…

Rozengeur en maneschijn Zo zou het moeten zijn Maar dit is slechts een droom En die houdt me in toom Ik wilde je alles geven M’n hart, m’n ziel, m’n hele leven Het doet me verdriet Want zelfs dat aanvaardde je niet Zeg me wat ik moet doen Om mijn leven Meer betekenis voor je te geven Lieveling, geef me een zoen Zeg me wie ik moet zijn…

zo roestig de rozen zo rouwig gerief zo molmig het maanlicht zo heb ik u lief…

In de heldere maneschijn is het heerlijk samen zijn genietend van de avondrust de drukte van de dag geblust beiden in gedachten verzonken en in liefde verdronken hand in hand zittend bij elkaar als een jong verliefd paar terugdenkend aan wat de dag ons heeft gegeven in het woelige dagelijkse leven.…

Lees dit gedicht maar niet. Het geeft meer aandacht aan een haar uit uw neus dan aan een liefdevolle schone die u al duizend keer hebt bekeken. Lees dit gedicht maar niet. Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal van woorden, uitweidingen en opsommingen door de eruditie van uw mooie ogen. Lees dit gedicht maar niet. Er gebeuren zoveel rampen…

Of misschien maneschijn, als ik in het donker van de nacht, de slaap niet vat. Dan is mijn venster, niet zo'n donker en zwart gat. Wellicht een glaasje wijn, dat kan ook heel lekker zijn. Geeft ook wat vreugd en warmte. Maar rijmt niet op mijn pillen, die kunnen dan kwaadaardig zijn.…

Ze verbergt zich in de stilte waarin de dag haar blijft schaduwen zoals de zon die leert haar donkerte te omarmen in de maan die stilletjes in haar nachtelijk zijn haar dingetje doet en zich niets aantrekt van het aardse bestaan..…

de nacht, steeds aan de nacht in wat voor handen is aan maneschijn en sterrenpracht in dromen nooit verloren, door een glimlach weer herboren zo blij dat wij nog vrienden zijn, zo vrolijk en gezond er is een wereld van afstand en verschil tussen ons toch kus ik jou nu denkbeeldig op de blonde mond de liefde is soms lyrisch plat, de aarde…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

We lagen snachts op het strand Verliefd, languit in het zand Kijkend naar de sterren en maan Die daar voor ons leken te staan Ik voelde me licht, leek te zweven Genoot van al die sterrenpracht En de magie die 't gaf deze nacht Zo tegen het zachte ochtendgloren Voelden we ons als herboren Een nieuwe dag met nieuwe kansen Een…

Eer een tweede zon zal stijgen, Nacht de komst der maan vermoedt, De eerste ster door 't donker bloedt, Zien mijn ogen weer ziels eigen Vaste zon, uw oog doorgloed Van het licht dat ebt noch vloedt!…

oneindig roert haar schijnsel het licht in trillend water dirigent met zwoel gesluierd de krekels en hun eigen stilte…

twinkelend lichtgerei over een vlaamse straatkassei nachtstilte die de kop opsteekt onder een maan die ’t wegdek bleekt en mij vermoeid tot dichten smeekt voor jou ... liefste ... ik mis je ...…

Hoe kan ik slapen als jij naar me kijkt met een blik die fascineert omdat hij ondoorgrondelijk is. Zo mysterieus... zó lokkend dat ik niet anders kan dan vol verlangen staren. Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

In het holst van de nacht belemmert dichte mist mijn zicht Ik moet opletten, alert blijven De aandacht verzwakt als de mist verdwijnt mijn ogen, gericht op de maan Ze is vol, volmaakt...net als jij…

De kleine maan werd door de nacht verslonden. De sterren gingen onder in de wolken. Alleen, laag aan de aarde, tracht te branden Mijn gele lamp. In ’t donker schuilen dorpen, Achter gesloten blinden slapen allen, Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen? Waarom ik, die zal sterven met de andren? Ik teken de karakters zonder eerbied.…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon.…

De maan is al boven de seringen; De stralen hellen de kruinen langs... De nachtegaal houdt zich stil van zingen Tot de hof verlucht staat van haar glans. Tot de donkere tuin als een ijle beker Tintelt vol licht, dofgouden wijn, En als slaapwandelaars onzeker De rozen ontwaken in de schijn...…

Mijn donkere ogen zien de maansverduistering een deel van jouw lichaam vol rotsen van heuvelachtig wulps verlangend vlees jouw schaduw voelt jouw lippen door schaamte die doorkijkt, doortastend is jouw beweging als een bewegend licht met kleuren die op klanken lijken, we worden verliefd ik zie jouw hand langs mijn begeerte glijden…

hij vroeg zich af, waarom het nacht was en hij in duisternis de maan schilderde boven wolken, ondoordringbaar onheilspellend boven de slapende stad.…

De maan schijnt wonderhel, De maan maakt àlles wakker, De lucht is als een blauwe tent Met duizend sterren goudelend Boven de donkre akker.... Het hele leven was maar spel... O kom! laat mij niet wachten, Mijn ziel, mijn leven is voor U, Kom met mij mee,... ik geef het U... Kom mee... ik k á n niet wachten.…

Terwijl de rozelaar zijn witte geur verspreidt en een lichte bries door mijn haren strijkt verstilt aan de kim het rijpend graan tot een lichtgouden deinend meer: het doek van de nacht valt neer.…

De nacht is gekomen iedereen gaat slapen en dromen. De sterren schijnen helder en klaar... Daar zie ik de maan zowaar! Het is een stille nacht de maan houdt trouw de wacht tot de morgen weer verschijnt en de stille nacht verdwijnt.…

Een koude nacht een bleke maan een stad een straat een huis een raam een zwarte kat ze zit, je ziet: ze is met bijna niets volmaakt voldaan haar grenzen worden nu en dan een beetje vaag heel even knijpt ze met haar ogen dan is ze ook het huis de stad de maan de hele nacht.…