10913 resultaten.
Sterrenkind
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 351 Secondes... een lichtjaar
het zijn maar getallen
een kind met rood haar
uit de hemel gevallen
kometen... planeten
ze zagen haar vliegen
en spanden de nevels
om haar in te wiegen
een hemelse... zegen
op aarde gevangen
naar windvlaag en regen
bleek zij te verlangen
de winden... de stormen...…
O n d e r w e g
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.315 geeft zij handen ogen
voor houvast in de morgen
vogels vluchten niet
maar strijken vermoeid neer
waar nevel geen laatste adem
meer schouwt maar traant
wordt verlangend samen
eindelijk gekist
twintig rode rozen spreken
eeuwenoude taal
ik heb je lief
zij kijkt niet meer om…
Gedachten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 160 Mijn gedachten drijven,
tussen droom en werkelijkheid.
Als bladeren die vallen,
dwarrelend in de wind.
Nog met de warmte...
van de zomertijd.
Hun voedsel gevend,
aan de grond waaruit...
ze zijn ontsproten.
Hopend
op een nieuwe lentetijd.
Antje.…
Verlangen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 199 ik schilder en strijk strepen
met een gezicht in mijn gedachten
laat ik mij volledig meeslepen
reikhalzend verlangen, eerder... smachten.
ik schilder en droom strepen
het gezicht krijgt stilaan een gelaat
maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen
als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…
Van heim en wee
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 271 op het verre strand breekt O.
pothos overrompelt hem
een hevig verlangen
naar alles waar het onvervulde
het mooie goede het ware
op hem wachten
het licht is van porselein
de dag is helder
zal hij morgen in Ithaka zijn?…
Nevel
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 510 Geruiloos zweeft de nevel
Over het koele meer
In de koude ochtend
Gehuld in mystiek
De kleur is niet te lezen
In de eerste zonlichtstralen
Lost de nevel langzaam op
Schaduwen worden zichtbaar
Geruisloos zweeft de nevel
Terug naar het onaantastbare
De avond maakt zich op
Om de aarde te laten slapen
Geruisloos sluit de nevel
De avond…
Nevelen...
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 819 De ochtendgloed laat zijn nevel strelen
langs het gebladerte van de bomen
In het prille zonnelicht ontwaakt de dag
Vogels zingen hun lied gehuld in dromen
Zacht streept het gouden ochtendlicht
in wazige verten over het koele meer
De aarde laat zich kussen door de zon
en de warmte streelt het land telkens weer
De ochtendgloed laat zich gloeien…
nevel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 451 in kille winterrust
nevelt de hemel
begrenzend over de wereld
stil en statig staan
daar sparren
hun toppen zijn uitgeveegd
door kille grijsheid
tussen de rijzende stammen
is het mistige niets
van de winter…
Als nevel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 319 Zij heeft haar vleugels afgeworpen
vliegensvlug en bezweek in zijn gelaat
Het licht dat zout uit haar ogen spoelde
kraakt vanmorgen hem uit slaap
Lang is geboren ademloos gebleven
in volle hevigheid kwam zij thuis
Hoe kan vrijheid zo bevangend zijn
als nevel op ruiten eens liefde las?…
nevel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 521 in een woordeloos verdriet
zijn de tranen opgedroogd
tot een woordeloos geheim
de jaren vervagen
alsof ze niet waren
in de nevel
van een mistig niets
slechts de moeite
verwoordt
het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
Niet als met nevelen...
poëzie
2.0 met 69 stemmen 18.405 Niet als met nevelen
De morgenzonne,
Schoon baan zich brekend,
Nog felle kamp voert,
Ook niet, als blindend
Van hoge hemel
Des middags glansen
Op de aarde stralen;
Maar, als aan d'avond
De moegestredene,
Niet strijdendsmoede,
Ter gulden kim daalt,
Dan viert de schepping
Haar schoonste zege,
En bloemengeuren
En vogelkoren
En dankbre…
nevelig
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 147 de wereld bekijkend
door soepogen
loop ik met m’n
chagrijnige hond
klam kleumend
langs ’t natte water
waar treurende wilgen
troosteloos tranen
over lange droeve wimpers…
nevelen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 200 terugblikkend
vanzelfsprekend
en herkenbaar
het voorbije pad
vooruitkijkend
blijkt de route in
nevelen gehuld…
Nevel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Nevel hangt tussen de heuvels
vaag zie je sterren in de nacht.
Met ogen die aan duisternis wennen
omdat ze geen zonlicht willen kennen.
Je ziel is net zo donker als de nacht
de schaduw heeft je in zijn macht.
In je binnenste mag niemand kijken
je eenzaamheid zal niemand merken.…
IN NEVELEN
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 140 Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien
De kleine, witte kerk van Simonshaven
Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven
Het is een prachtig ijkpunt bovendien
Er liggen oorlogsslachtoffers begraven
Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien
De sleutel maar eens ophalen misschien
Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken
Het kleine godshuis binnenin…
In nevelen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Wie bij daglicht de
gordijnen van de
wereld sluit en de
kaars zal doven,
verhult de toekomst
zich in nevelen, een
vermetel gebaar om de
tijd te willen ophouden.
Verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat het
geluk niet zal benijden.…
Nevel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Ik zoek mijn huis in dit vreemde bos
Mijn eigen stuur weet de weg niet meer
De nevel laat zijn spoken los…
Nevel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 537 Drinken
slobber
slok
slik
Spoelen
slobber
slik
hik
Vergeten
jezelf
je ziel
Slik door
spoel weg
Je eigen ik…
nevel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 De oever van het denken lost alles in het niet
Een nevel van gevoelens in het hart
De sluier om de ogen een donker zwart
Wat het leven heeft te schenken is alles wat het ziet
De diepte van verlangen slaat op het hart als angst
Bewust zijn van komen en gaan
Voor altijd de reden van bestaan
Maar wat vrij wordt ontvangen bezit gevoel het langst…
Nevelig?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Ragfijne werelden
elke druppel huilt
in zeeën van beloften
alles is beschreven
uit liefde van de stof
gedachten anders gevormd
gebundelde ziele
rust om in te schuilen
watervleugels uit
nevels onvoltooide verhalen
soms hoopvol
soms ontluisterend
fantasie onwrikbaar, alleen
verleid door zwaartekracht,
transparante mantels om…
Nevelen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 160 ontwaken in slowmotion
onder een wollen deken
van zeven tinten grijs
pikzwart wordt langzaam lichter
een dikke mist verdwijnt
waar Avalon verschijnt
gerechtigheid wint altijd
waar ridders rond een tafel
Godinnen eren en begeren
vergeten lijkt de tijd…
DROMEN
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 Dwalend langs de stilte
van mijn dromen
ver voorbij
de weemoed van "het zijn"
zweef ik naar het land
van stil verlangen
naar volmaaktheid
en naar liefde zonder pijn
Vluchtend voor
mijn horizon van tranen
voor de zwarte sluiers
van mijn ziel
vind ik rust
in nevels van verrukking
en dans verwonderd
langs het licht van mijn bestaan…
Eigen schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 Zie mijn eigen schaduw niet meer,
Twijfel over mijn bestaan -
Hoofd vol loden gedachten,
Gedachtenstroom stroperig
Tot stilstand gebracht
Buiten bruist het leven
Binnen leeft de dood…
Het zout van de zee
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 97 Ik ruik het zout
Van de zee,
Zie het duingras
Dat moeiteloos
Meebuigt in de wind -
En even,
Heel even maar,
Voel ik me weer
Een veilig kind…
Alomvattend Opgaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 392 dat de vervloeiende stroom
daar is
Zonder verlangen…
Voetsporen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 281 Het waren geen krijtstrepen
of een rekensom voor verlangen
er stonden geen woorden in het zand
er was een zilte wandeltocht
door eenzaamheid van het verlaten land
en voor iedere dode een vlieger
een kind dat huilde op het strand
zonder moeder en strijkbout
met een touwtje in zijn hand.…
vederlicht gestreel
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 945 leef intense dagen
door je dromen heen
zoek geen duizend vragen
waar verlangen weent
verschuil niet in je tranen
glimlach naar verdriet
laat woeste stormen razen
zachtjes tot een bries
waar vederlicht gestreel
het antwoord op je twijfel
verdwijnen zal in nevel
door je dromen heen…
Zend je wat zinnen, zand en zon
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.470 verwonderd keek ik om mij heen
nevelig zag ik getekend jouw gezicht
opende mijn hart en verbrijzelde de steen
hoge golven raakten mijn kille huid
het zout proefde verborgen verlangen
ik riep je naam, schreeuwde het uit
zag verbaasd de kuiltjes in jouw wangen
de zee kent mij naakt tot in mijn ziel
het zand voelde mijn vele gelopen…
een laatste zonnestraal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 388 nog sprankelt
licht over zee
een rimpeling
danst met nevel
de wind al koel
omhelst het water
een trage golf
spoelt over strand
waar een eenzame
voetstap verloren gaat
meeuwen schreeuwen
hartverscheurend,
klapwieken breed
over het water, waar
de glinstering verstilt
een laatste zonnestraal
wordt schaduw
de maan trekt een baan…
Geluk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 107 Ik herinner me
een vroege zomerochtend
mijn verse voetstap
op het strand
een nauwelijks kuiltje
het warme zand
nog zonder
de ruwe hitte van de middag.…