Alle inzendingen over ochtendgloren OR ontspanning

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Op de wiebelbrug opgewekte gezichten, ontspannen gelach.…

De morgen is zojuist geboren en schittert in het ochtendgloren haar pracht en praal nog niet verloren geen mens behoort deze zuiverheid te storen... Het is de glimlach van de schepper en mag ons toebehoren...…

Lange nacht ik wacht op het bed koffie is gezet een roos voor jou ik blijf je trouw ik laat me kussen jij mag me blussen tot aan het ochtendgloren…

Jouw wereld mijn wereld waar in ieder ochtendglore rijkelijk doorbloed met levenslicht je eigen geluid en warme gloed je horen en zien vergaan.…

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

Je kunt de stilte horen van het prille ochtendgloren alleen het gezang van de vogels streelt je oren om zo even te genieten van dit serene morgenuur strelend zacht als een pianopartituur…

Is de nacht vol dwaze geruchten bij het ochtendgloren zingen gevleugelde mannetjes opgetogen hun lied Ver weg groeit het aantal wezen en bamboeratten die razend kezen…

even fijn aan niets denken naar buiten wenken er wordt langzaam licht geboren; huizen in ochtendgloren zo hou ik het vandaag wil rustig mijn wereld openen laag voor laag…

uitgeschreven dromen in een envelop geschoven worden meegegeven aan de wind opdat wolken de innerlijke leegte zullen verdrijven om de zon te omarmen ochtendgloren kleurt goud…

laat mijn hoofd zacht rusten op je borsten en m'n ziel sluimeren in je hart dat we samen wachten op 't ochtendgloren dat altijd komen zal na zoveel zwart...…

Winden laten gaan, is laag uitademen en diep ontspannen. Bij stormachtige winden een longarts raadplegen.…

Op weg naar Etikhove komende van Bavikhove het rijmt rijm zegt men bij ons rijp bij onze noorderburen het verschil is klein maar wat is groot een landschap bij het ochtendgloren het heeft vannacht wat licht gevroren…

Die uit het heelal geboren Door licht van zon en maan Op zand en veen tot wasdom kwam Prijst elke dag het nieuwe ochtendgloren Nu de hem door anderen toegedachte tijd Is voorbijgegaan…

In de stilte van de nacht hoor ik jou dromend van weleer In de stilte van de nacht zoek ik jou keer op keer In de kou van het ochtendgloren mis ik jou keer op keer…

vroeger dankten wij met kerstmis de goede God bij ontspanning van de internationale betrekkingen als de koude oorlog zachtjes leek ontdooien Kroetsjev geschoeid ging nu weet niemand meer wat zou kunnen ontspannen in internationale betrekkingen nooit meer op 't journaal koude oorlog moet uitgelegd 1000 bommen en granaten is kerstmis…

Ontspannend lopend met stok stuttend zijn lijf en zijn leden, peinst in de verte over 't verleden of is hij nu juist in het heden?…

In het vroege ochtendgloren is ons kleine meisje geboren... Alles er op en aan, klaar voor een volwaardig bestaan. Hoe blij kun je als oma zijn met deze kleine poppedein. Het blijft een wonder der natuur, en natuurlijk ga ik ook voor haar door het vuur!…

als jij slapen gaat jouw melkwitte huid zachtjes ademt mag ik dan schuilen in jouw droom de warmte voelen jou laten stralen als je in het ochtendgloren ontwaakt…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

door die noodzakelijke totale ontspanning mijn brein wat ook graag even of langer toiletteert!…

we hebben gerust in samen ontspannen ons ademen in muziek gevangen hoogte en ritme zoals wij altijd al wilden zijn met liefde als eeuwig refrein in het tonig vlechten van emoties die nog moeten hechten met een heerlijke lach omdat ook de ander zich zonder gene eindelijk weer totaal bloot gaf…

Wijzers tonen staand het uur waarin de stilte werd geboren dag en duur vergeten raderen laten niet meer horen dat een droge tik laat weten hoe de tijd wordt weergegeven de klepel hangt sindsdien maar zal zich nimmer storen aan dit stille leven…

met het gezicht vooruit rechtopstaand met de wind in de rug flits ik terug weg van obstakels en puin naar zachte moederarmen waar ik gedachteloos dein als een pasgeboren kind…

Die verlossing is mij warm: ontspannen en schijnbaar vrij sta in D'n Frater, ik afzonderlijk door te geven.…

Ik zei: het zijn de zenuwen, de dokter: het zijn ratten in uw lijf. Ik sprak: ga weg, leef zonder mij. Nu ik alleen ben, resten mij de resten. Zichtbaar alleen de glans op mij, op de lege vinger na het aanraken van de zelfontspanner. ------------------------------------- uit: 'Welcome Hygiëne', 1996…

men was allang vergeten dat het kon maar het gebeurde: met een zacht gereutel stierf de tv. het sprekend paard verbleekte het licht werd opgestoken en de vader aanzag zijn zoon die bij een storing werd verwekt en zei: wat ben je oud geworden, jongen. --------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten…

Wat zal honing in zoete woorden tegen je zeggen als het kon praten? Wees alleen maar stil en ontspan je gelijk een baby met een glimlach op het gezicht. De blijheid en liefde op je gezicht is de expressie van God in je. Want liefde is God en jij bent van binnen niets anders dan God zelf…

Mijn werkdag begint meestal hier, in bad. Drijvend zet ik mijn dromen om, in ideeën en in plannen. Daarna kleed ik me kleurig aan, en bezoek een koffietent. Daar ontspan ik wat. Voorbereiding is het halve werk. Nooit begin ik met haast en spoed. Compleet geluimd begint mijn dag, pas goed.…

Als ik autorijd rijd, kijk ik opzij zie het land als een film de straten als een fragment Ik kijk dagelijks of er een nieuw hoofdstuk komt bijvoorbeeld de zandweg waaraan een oude boerderij stond De film is duidelijk met soms een mistig moment al herken ik altijd de contouren van het dorp Ik rijd dikwijls auto soms snel een ander keer…