Alle inzendingen over ogen OR binnen OR haico

Het oude duo is weer bij elkaar Na John is ook zijn maatje Rijk nu binnen Het doek kan op, de show gaat zo beginnen En op de eerste rij zit Petrus klaar De hele hemel heeft het vast gehoord; 'He Dingle, ik heb Dangle bij de poort!' http://www.google.nl/search?q=johny+en+rijk+dingle&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl&client=safari…

van binnen voel ik de pijn het had zo anders kunnen zijn. opeens was alles voorbij en jij en ik allebei vrij. jij ging verder alsof er niets was geweest voor mij is het leven nu geen feest. ik dacht dat we iets bijzonders hadden maar jij had al direct een ander bij de kladden kan dat dan al echt liefde zijn of doe je ook haar weer pijn?…

Achter elk zintuig: oog, oor, huid, mond, neus; zit jij sssttt, de Waar Nemer…

zoemend draaide 3d je lach in alle dimensies maar vergat waar jouw ziel haar zetel had mooi om te zien in de roze rode kleuren maar het stralend tonen bleef het gewone proberen om van binnen uit in huid emoties gevoelvol te etaleren als extra steun werd geluid synchroon bijgevoegd maar beeld en audio vielen zo net buiten…

Scheurtjes daar binnen, waar niemand ooit kijkt Delen verroest en gebroken, wat je zelf ontwijkt Demonen, duistere wezens zo zwart als de nacht Daaruit put je met vlagen een diepere kracht Van buiten en ver weg, een gemiddeld figuur Van binnen en dichtbij, onbekend, daar zit een muur Vloedgolven komen en gaan uit die beangstigende…

Binnen.... moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

ik kruip dichter en dichter in mijzelf om zo niet te hoeven zijn noch te voelen wat er speelt al ben ik dat laatste allang verleerd daar niemand oog noch oor heeft voor mij kruip ik almaar dichter en dichter…

ik blaas de sterrenstof van je schouders als ik in je lege kamer sta doorschijnend in mijn verlatenheid word ik gedragen door het zachte ik haal je op je bent er als ik nieuwe woorden op de oude stapel ik blijf niet buiten staan ik durf naar binnen…

De kruk van de deur bepaalt mijn slechte humeur als onderdrukking…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

langzaam langs mijn warme dijen En laat mij tussen wanhoop en geilheid zweven Mijn vingers zoeken en spelen met zijn heerlijke lijf Ik wil en kan niets meer dan me helemaal geven Haar lichaam verlokkend gloeiend tegen het mijne Lik aan haar harde tepels, streel haar borsten mooi en zacht Glijd langzaam haar esthetische lichaam in extase binnen…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep in mijn ogen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Jouw ogen, grijsgroen van kleur soms fel, giftig, soms teder, zacht ze stralen iets uit, maar zonder geur ondeugend, plagend, zoals jij dan lacht. Jouw ogen, denkend, soms te veel kon ik je dan je gedachten maar lezen, hoewel ik graag eens met je speel wil ik eerlijk en oprecht tegen je wezen.…

Donkere nachten ogen die duisternis zien binnen in je ziel.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Bloedmooi van buiten van binnen zo rot als een mispel dat het zeer doet aan je ogen. Wanneer ze van binnen zo mooi is, als de buitenkant laat zien komt het ooit nog goed met haar misschien.…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

een glimlach in steen de mond gruwt, ogen spreken zacht binnen een hart…

je ogen zijn leuker dan andere ogen. Het zijn net vogels duiven of zo. Je wimpers zijn vleugels die even bewegen. Je vliegt bij me binnen als ik naar je kijk en jij kijkt naar mij tegelijk…

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: onze lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…

de kragen en braken daar een bed van riet Bedje bedje, lekker liggen Ga maar liggen, niemand die je ziet Wat wordt het warm, trek alles uit om te snoepen van de zachte huid Zoete zoete, lieveliefling Hijgend als een hondje likte hij de schoonheid die zij schikte naar zijn mond en heel haar lichaam glom Hondje hondje, kom toch binnen…