Alle inzendingen over onbereikbare liefde

Ze streelt mijn haren, streelt mijn lach luistert naar alle woorden die ik niet zeggen mag ze pept me op en laat me stralen lacht breeduit als ik drinken voor haar haal en ook al snapt ze me niet altijd misschien ik zou niets liever willen dan haar elke dag te mogen zien…

Zilver glansde de maan aan de donkere hemel met in mijn ogen het licht van jouw zon dat me vandaag toe lachte ik was niet moe bij het naar bed gaan Schurkte me dromerig onder het dekbed dat zich vederlicht vulde met jouw liefde van jou houden is niet zo moeilijk zelfs al ben je ver en voor mij onbereikbaar daar zo boven je glimlach…

de liefde, heel plotseling spontaan die zo complexe liefde waardoor we verder gaan…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

De bergen zweven onbereikbaar boven zee: het hemelse land.…

Een warm gevoel wat soms overvalt Een onbewaakt moment terug naar weleer Spanning in het lichaam, blijdschap Hoe mooi de eerste echte liefde Onbereikbaar tot het bereikbaar werd Weg de onschuld, hier realiteit Het moment waarop ik volwassen werd Door een tunnel van echtheid Niet door de daad, maar door de redding Kwam liefde op mijn pad…

Aanraken Voelt als een ontdekking van het bestaan En niets is wat het lijkt Liefde was een onbereikbaar antwoord Op de vragen die ik 's nachts stelde De dood was een stil geluid, onverstoord Het geluid dat mij liefdevol kwelde En niets is wat het lijkt Nu de dood niet meer is dan een woord Dat later nog zal komen van pas Wat het dan te…

Achter gekoesterde dromen, wacht altijd, onverwacht, liefde. Achter een onbereikbare horizon, wachten stormen op koude wind. Altaarkaarsen op liefdesvuren. Op slapende vulkanen. Op Noorderlicht. In mensen. Pijn wakkert vuur nooit uit. Liefde blijft in verwachting. Altijd! Zie! Voel! Luister stil, wanneer de waakvlam laait. Zie!…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

Horizon in de verte lucht vermengd met licht onbereikbaar als de toekomst maar toch, niet uit het zicht…

Liefde geven is liegen. Liegen is geluk zoeken dat niet bestaat. Ik ben weer alleen en mijn eenzaamheid lijkt op jou als jij verdwaalt in onbereikbare dromen waar woorden je betoveren en toverspreuken je niet meer wakker maken zolang ik spreek.…

Ik denk aan hen in brieven vol rivieren, wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde. Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. ------------------------------ uit: 'Taal en teken', 1956.…

In strelende zinnen kan ik de liefde bespelen, onbereikbaar in kracht. In schreiende verhalen herinner ik stille tranen, door de tijd gezwicht. In de kilte van de nacht verlies ik mezelf, gekneusd en onzeker, in de stilte van een gedicht.…

diep, zeer diep buig ik over treurigheid grondloos in de troonzaal van tijd het is het oude liedje dat ik hoor schrapend langs de onbereikbaarheid van liefde, de dronken taal doordrongen in eigen huid de nacht aarzelt door de rauwe liefkozing die aan handen blijft kleven mijn vingers wijzen nog naar de maan maar de graver snakt…

een puntige zak of een puntzak: ontvangen moet je leren rammerrie - onbereikbaar kloot de jacht mijn rug op, min tien onbereikbaar - mannen! paf voor paal, druppels gespleten golven fluisternis toekomst ontluikt ommuurd....…

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

jij en ik samen op de bank geen meter van elkaar maar onbereikbaar voor elkaar gescheiden door mijn huwelijk…

Daarnaast blijkt dat een droombaan onbereikbaar is……

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn?…

vandaag verliest het kind in mij vandaag verliest het kind in mij opnieuw de hoop die blijkt, al kon hij het weten, verborgen in een onlosmakelijke knoop van liefde en zorgen alhoewel gedragen door een prille ochtend ligt het duister op de loer waar allengs onder de onbereikbare zon, de verwachting sterft wat dan het…

Lijkt nog verder weg dan jij Onzichtbaar en bovendien Onbereikbaar voor mij…

Versteende agressie stoeptegel grijs gebroken straten onbereikbaar onbegaanbaar gebroken eenzaam…

De hoop en liefde wat jij me had gegeven. Gaf mij kracht..... ik vergat mijn verleden. Kan jij het begrijpen, een gevoel.....dat je niet kan vermijden? Onbereikbare dromen die uiteindelijk zijn uitgekomen? Het is ook zo raar in al die jaren. We dachten aan elkaar met heel veel vragen. Daarom vanuit mijn hart deze ring.…

liefde gevuld ik zou je willen schenken het wonder in jezelf onaantastbaar, niet te krenken ga dan je weg van milde stilte zonder gedachten te denken…

Daar lag het, onbereikbaar, onzichtbaar. De kikker hoorde haar verhaal aan. Hij kwaakte voortdurend instemmend een ouverture van liefde en verdriet. Hij wist van de prins geen kwaad.…

Je onbereikbaarheid is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn - maar de nauwkeurigheid ontbreekt me zoals het vertrouwen. Ik kijk naar je en huiver.…

De liefde werd een droom. onbereikbaar, zonder kleur of smaak. Je leven borrelde, bruiste en doofde uit.…

Ach de liefde, opwindend dichtbij en wat onbereikbaar, zoals de sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, als levend stof van licht voorzien, waar uit ik dagelijks ademhaal, verkleeft met de schemer van de wintertijd, getekend in het eelt van beide handen wat zienderogen vergeeld, wordt het weinig van de zon in zijn lankmoedigheid…

Ach die liefde, opwindend zo dichtbij, soms onbereikbaar, ver als de sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, maar als levend stof van licht voorzien, daarin zit de werkelijke zuurstof die ik dagelijks ademhaal, verdrink ik in de lust van de aangekondigde lentetijd, in zijn erotische armen wordt de zon langzaam warmer, het…

Mijlenver zal de zee de zoutige liefde dragen in de branding van mijn gedachten, terwijl de klippen beslissen wat zij raken en de eb op de vloed zou willen wachten.…