Alle inzendingen over onbewust OR kiezel OR kraken

winterwonderland een ijzig moment bevroren je hoort het kraken…

Op een kleurrijk pad kraken droge bladeren onder mijn voetzool.…

Bléren is het huilen van schapen Nootjes kraken dat doen apen…

Vandaag, sprak zij zacht vandaag, een dag van bloed aan banden en geweten een dag van verlaten om verlost te zijn juist vandaag waar kiezels strijden om de mooiste rimpel draait zij zich achteloos om en gooit nog een steen…

bocht nog in en om al is 't voor 't oog ver te voet te gaan Je kent het pad het spoor de baan, waarin de kiezels voelbaar en hoorbaar door het knarsen Maar je bent al thuis.... als 'n goed verstaander.…

Ik rook je parfum van kromhout tot elmare, maar raakte de weg kwijt tussen kiezel en herinnering. Krankzinnig lachen om die praktische bezwaren. Een goddelijke komedie, maar was dat juist niet helemaal ons ding? Cupido schoot en liet me hier gewond. Want ik wilde met je leven, maar stierf zacht hier op de grond.…

Werp een kiezel in mijn vijver en geruisloos haast onzichtbaar over water trekt zijn kring slechts één merel zingt en de wind speelt zacht met wilgenbladeren maar de kleine vlinder vredig rustend aan de rand fladdert weg.…

't Vermaak en de gein Bij intimiteit Lijven laaf Hier en nu Sexy 'n braaf Tot de nacht onder sterren Zacht kreunt van genot De liefde Wederzijds Goed geaard *Vrij naar: Bernlef; KIEZEL EN TRAAN gedichten Querido…

Hij wist door z'n kraken promotie te maken: tot roofridder werd-ie geslagen. Het was heel voorspoedig verlopen: een dievenslot maakte hij open en later een safe. Hij kwam prima op dreef. Wat-ie wou, kon-ie allemaal kopen. De dief kocht behuizing - een schone! - teneinde z'n status te tonen.…

Leer jezelf kraken.…

Ik hoor weleens dat ze hier auto's kraken Of lees van inbraakgolven in de krant Dan denk ik toch: Wat is dit voor een land? En: Zou ook ik me zorgen moeten maken? Maar kijk ik om me heen, dan schud ik nee; Ach, namen ze die rommel maar eens mee…

Laat woorden Nooit een stilte kraken die de liefde breken…

warm wit lakentje, wit lakentje onder warmblauw dekentje tussen knusse grijze wandjes van mijn kinderwagentje ik voel de wieltjes gaan onder het rijdend bedje dat mamma voorduwt over straat de weg naar mijn bestaan hoor ik haar zachte fluisterstem schommel lekker kleine schat van mij mag het nog jaren duren maar op elke rit volgt ook…

Roze wolkjes vermengd met azijn gekleurde teentjes blanke vingers weeën voelen nooit echt fijn deze bleken onverdraaglijk niet omdat het zware waren `t zat hem in de nasleeppijn twee buikjes en een hoge hoed eureka, je kunt nogmaals ruilen niet `t pipetje maar het levende goed…

nog van elk kwaad dromen, onbewuste werkelijkheid maar ik hoop dat het eenmaal beter gaat.…

Ik ben slechts een toeschouwer van de vertoning van zijn schatten. Zijn lokken nog voller, zijn parels nog blauwer, het valt nauwelijks te omvatten. Maar het mooiste van zijn collectie is niet meteen zichtbaar. Het is het toonbeeld van schoonheid en perfectie en hij is daarmee rijker dan menig keizer of tsaar. Het is zijn prachtig wit ivoor…

Het was de donkere nacht die mijn muren onderbrak het meeslepende dromenland door grenzeloze avonturen in het groene rivierengebied waar wilde dieren dansten het was in adembenemend duister waar mijn droom tot leven kwam ik zuurstof hapte uit jouw hart omdat jij zwierig door het leven ging op weg naar mijn onbewust verlangen.…

Het leek een peulenschil, ‘t was een noot om te kraken, het stelde niks voor maar toch moest ik ‘t maken. Het was een niemendalletje het stelde niks voor die noot om te kraken Daar deed ik ’t voor.…

spinrag om het hoofd slakken kraken op het pad de krant stipt op tijd…

duistere schimmen in koud hout kraken kraaien de heldere nacht…

stemmig in 't zwart kraken ze een harde noot krassen van plezier…

O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid, Dàn zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn; Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid Op menselijke vreugd en menselijke pijn; Dan wàs mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid Zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn.…

Het onbewust ontberen van manieren Werd, langzaamaan, een onderhuidse trend 't Is voor bestrijding een geschikt moment En zoiets is wel toevertrouwd aan SIRE Want honderd malen zit de stille kracht In wat ons, ongemerkt, is bijgebracht…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

gronden te diep onmogelijk te peilen en als ik dan sliep droomde ik bijwijlen de donkere diepten naar boven in angst en in zweet kwam ik dan bij verwonderd, 't is niet te geloven hoe wijds is mijn ziel hoe stroomt haar getij de verre verten maar ook dichterbij de sluimerende kusten te diep zijn de gronden van het onderbewuste…

Er zijn van die momenten, Dan duiken ineens woorden op Vanuit je stream of consciousness Of uit je onbewuste Ze dringen zich dan aan je op Als was je geest een wajangschim Tabula rasa ledepop Die niet eens uit kan rusten…

verwijzingenlyriek En stoort u zich aan sprongen in de tijd In avonturen van Sheherezade Bedenk, het zijn slechts mollebonenzaden Synapsen, kiemen in het onbewuste Die aan het opperwezen zijn gewijd…

seizoenen krijgen nog respijt dagen hebben geen gezicht uren glijden als los zand door vingers van mijn koude hand alleen de zon geeft mij m’n dromen terug haar warmte stuurt mijn vlucht dan zie ik weer het laaiend vuur van pure hartstocht in je ogen breek jij de hemel voor me open in ons passionele samenzijn tot jouw stem in kraak…

, maar het lijkt wel alsof De code van de notendop Steeds makkelijker Te kraken is…

De zoektocht naar jezelf moet daar beginnen; zo worden klachten noten om te kraken. Een waarschuwing is echt niet overdreven: Het vergt wel moed om zo, bewust, te leven.…