Alle inzendingen over onderste boven

je bent met geen pen te beschrijven niet te voorspellen stiekem glad doordacht dat ik niet bang ben is een feit het plaatst mij boven jou ik ontneem je de macht…

Want, bovendien, Woon ik boven Dien.…

Kijk ik naar boven, hou ik van de engelen die mij koesteren.…

Ik ben de omega van zichzelf, hooguit de hoogste lat van de onderste plank. Ik zaai wat niet zal groeien, wat ik hark met mijn wimpers. Maar ik sta nog stevig op 1 teen en vertroef liever meer dan 6 miljard kaarten dan de ene aas die me nog steeds in krappe gedachtes laat kruipen.…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Donkere kruinen breken de gloed van de zon. De Heische Beemd bloeit. Licht richt de korenbloem op. Stilte én gezang alom.…

advies voor de indeling van uw boekenkast bovenste plank: zet daar de kleine boeken plank daaronder: gelezen boeken afgelopen 2 jaar volgende plank: boeken die zijn uitgeleend plank verder: boeken die we klassiekers noemen nog een plank lager: boeken die daar toevallig staan onderste plank: dikke boeken die op elkaar liggen…

Na de laatste levensliefdeskus kan ik mijn hoofd te ruste leggen mijn ziel de vrije loop laten zich te ontdoen van mijn lichaam Ik kan bijna niet wachten om U dan zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens…

Hoe wij mensen verzeild zijn geraakt in een proces veroordeeld tot de dood door onbekende macht die ons op aarde dropt aangeklaagd door een instantie die we amper kennen niet kunnen of willen begrijpen zullen we op zoek gaan of het wel klopt wie ons hier heeft gebracht dit proces bestuurt op deze aarde bang…

hier stroperig in de dorst van de sloot gesijpeld en ijs geworden. zichtbaar. het vuil van vergissingen zinkt weg na de dooi de diepte het onderste water in waar geen vis doorheen glijdt in harmonie met de lente dekt het ontvlambare vocht zich nu toe met eendenkroos ----------------------- uit: schokbos (2020)…

vrienden wat triest, naar behoren, naar huis gaan en kijken naar hun liefste of vrouw en zo graag geloven dat haar beeld jou kan raken terwijl ze best weten dat zij niet de helft zo prachtvol kan zijn als ik jou steeds kan maken want in mijn café ben jij het bijzonderst begin ik warempel te houden van jou terwijl ik mijn glas leeg tot ’t onderste-onderst…

koud en stil van binnen zie de wolken weet hoe wind hun vormen kleurt kan ze volgen maar het lijkt of er niets aan de hemel gebeurt ben gaan lopen langs pleinen en straten er heerste een drukte alom er was geen mens die wilde praten heb het gevoel alsof ik steeds minder besta leven en gevoelens verdwijnen zomaar ergens in een onderste…

met handenvol wind probeerde zij wolkjes te boetseren in hun altijd zo eigenaardige hoge vlucht zij vulde ze met regen en stuff uit de verre sahara toch moesten ze nog speels zeilen in de lucht waar rood in neerslag donkerde wist vocht de onderste randen te kleuren met donkere schrik zij zette de cumulus keurig op een rij…

struiken en bomen hun dromen kleur gaven geaard en reikhalzend naar de hemel met energie en licht je glimlachte naar de prilheid van knoppen en blaadjes ontlaadde hun spanning door ze in warmte te laten ontluiken had oog voor het struikje tussen tegel en muur dat bij iedere bui leek te verzuipen maar al hoger bloeide dan de onderste…

mijn hoofd is niet ovaal, haast vierkant van nature daarin die grote bolle ogen blauw geheten in de volksmond vervlakt grijs als ik het zeggen mag een neus met geringe Joodse inslag zorgt voor een verweesd gebaar de glazen hangen immers onder het vlak mijner blikken terwijl mijn lippen dun de bovenste de onderste dan wat meer…

Zo diep gezonken. Maar er toch weer bovenop. Dat wordt beklonken.…

voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf Er gingen meer takken dood, ook die afgezaagd Later alle onderste…

Geleidelijk aan is Het water tot Stilstand gekomen En lijken zelfs De luchtzakjes in Zichzelf bevroren - In het stille ijs is Wat ooit leven heette Geworden tot het Kristallen palet Van een levende dood…

Roodkoperen zon die Opgaat boven mijn verdriet En door welhaast onzichtbare Kieren en spleten binnenkomt In mijn verijsde hart Geef nieuwe hoop, Geef nieuw levenslicht Waar het oude reeds voorgoed Verdwenen is…

Stil valt de avond om mij heen. Het daglicht taant nog om te gaan. De huizen aan de overkant tekenen zich, zodat ze zwart in de schemeravond staan. Net zoals ik nog weifel om naar bed te gaan. Iets doet mij daar voor het venster staan. Een onbestemd verlangen... naar iets dat voorbij is gegaan. Het verlangen zo dichtbij, alsof ik het zou…

Ik zak een bewustzijnsniveau, Kom in de onderste laag Van mijn gedachten, Van mijn oergevoel terecht, En alles dat ik tegenkom Voel ik tot in mijn synapsspleet Waar neurotransmitters hun werk doen - Beelden vervagen en verschijnen In seconden hooguit, ik val, ik val Tot in de diepste kloof Van deze anderhalve kilo eiwit, Kabels…

en let op de versheidsdata vergeet de stol niet maar welke is de grootste verrassing voor haar huisgenote die met spijs of die met vruchten en dit is pas het brood, het onderste van de maaltijd, wat doet ze, blijft ze of gaat ze, ze blijft en warrelt door de winkel.…

steen boven mijn eigen ik, dat is voornaam nu ga ik mijn mannetje staan nu ben ik mijn geliefden kwijt de eenzaamheid wordt storend groot hoe was mijn leven, toen ik nog genoot?…

ligt het in de rede ons verstandelijk te meten met de orang oetang op de onderste stang uitgerekend meer intelligent uitkomst van het quotiënt reizigers in steppe en savanne gelaat getekend en gespannen zagen na dagen zonder dorst te lessen bavianen bruine reuzendrollen persen zij slurpten van olifanten immense grote druppels met…

Op de wand projectie van een gezicht weerkaatst in een pupil, teruggebracht in de oogkas en het licht voeden zal, daarvoor moet de onderste steen bloeden voor een diamantmand die met de hand gedolven is..…

van het heden alsof het stof van onze wonden herleeft in de hereniging van het oud in antiek zijn met onze bevende handen in het trillende schrift we schrijven woorden voor jou, voor mij maar er is een afstand die doet denken aan een oceaan en bij nacht als de dromen zijn verdwenen hangt er een kramakkelig en versleten verlangen aan de onderste…

Achtervolgd door wat je losliet, de liefde van je leven en het leven door de liefde, kun je niet meer aarden. Het openbaart zich in je binnenste zodra je oog in oog staat met haar evenbeeld. In alle heftigheid breekt het verleden open uit je ontgraven fotodoos. Wat als je toen… hoe komt een mens tot wat hij niet wil doen.…

Mediteren is vooral jezelf te leren te respecteren en met name je hersenen te eren dat voedt je geloof in rust, geluk en je jeugdigheid tot in jouw eeuwigheid amen!…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

Ik slenter, er valt een inzicht voor mijn voeten – ik draai er omheen.…