Alle inzendingen over ongeluk OR broos OR leven

Er is een ongeluk op zee gebeurd: Als bijvangst bij de robbenjacht zo-even verloor een homo sapiens het leven. Helaas kadaverkaas, maar niet getreurd: We weten dat de soort vroeg jonkies krijgt; hij wordt dus niet met uitsterven bedreigd.…

Hoe plotseling is zij zo broos geworden zonder dat ik wist wat heb ik reeds gemist door in de sneltrein van de tijd aan haar voorbij te reizen hoe lang nog zal zij moeder blijven en naar mij uitzien langs de sporen hoe plotseling is zij zo broos geworden?…

Hij komt altijd onverwacht, bij ziekte of een ongeluk. Als bij een adrealinestoot, heel helder en fel. Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

Je haren zijn niet meer dan vlas huid als glas broos als perkament doorschijnend als een schim ben jij terwijl je lacht om een grap van mij Laat ons lachen en vergeten want we weten allebei nog even en het leven is voorbij…

De monnik naait, naait, trekt, trekt de draad door de stof -- Geen knoop aan het eind.…

Elke dag herinnert me Aan jou, het ongeluk en mij. Jij, dood, ergens anders dan hier. Het ongeluk, nu verleden tijd. Mij, levend, zonder jou. Elke dag weer. Het is zo oneerlijk, ik mis je zo. Kom terug. Alsjeblieft.…

soms word je dood verklaard ongezien en woordeloos nog eer men is opgebaard of niets dan goeds ontbreekt bij de lege inhoud van een symbolische kist het leven blijkt dan ijzig broos en de naastenliefde ja, die getuigt van een dikke mist…

Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Wat dan, als niemand zich om mij bekommert.. was jij er altijd nog, jij in de tochtige kerk waar de wind waaide en ik mijn tranen stromen liet. Toch ook in die warme kerk waar tranen vertrouwd vielen op de houten banken, achter elkaar, één na één mijn verdriet en wanhoop samenvielen met mijn ziel, waardoor ik weer hoop voelde en ik mezelf…

Als de zon het land te rusten kust en het nachtduister de avond begroet, ben ik mij wel heel pijnlijk bewust dat ik jou moet missen, voorgoed. Ik hoor je stem in de warrelwind, die kringelt rond mijn lege hoofd, dat nog wel duizend beelden vindt, donker, want jouw licht is gedoofd. Bracht ook duisternis in mijn hart en ijskoude tranen op…

Ik had drie beestjes, drie beestjes van steen. Een vogeltje. Een veulentje. Een varkentje. Ze zijn gevallen. Ze braken stuk. Ik heb ze gelijmd. 't Is bijna gelukt. Ik heb drie beestjes, drie beestjes van steen. Een volentje. Een veukentje. Een vargeltje. ----------------------------------------------- uit: 'O zo heppie en andere…

zacht als een deken van alpacawol regen die de aarde voedt de weg vindt naar de wortels van het gras en paden baant voor zon die zoekt en vindt (schijnbaar broos in de wind) de eerste bosanemoon…

de zon is al boven de verhitte hoofden broos als een bloem tot in de tuin van mijn huis waar we telkens weer de valse dageraad zien dagen rondom het leven wekkend koor daar breekt ons hart in jubel uit ons eigen zuivere land dat dood en leven bant…

Levend volgens deze tijd Pas op je zestigste bevrijd Leven om te werken Denkend aan jezelf Denkend aan het geld Werken aan een carrière Het vergeten van geluk Tot het zoveelste ongeluk Einde van een carrière Levend met veel rijkdom Gevoelens echter arm Leven om te werken Zonder werken geen leven Zonder werken geen streven Leve…

Een leven vol liefde heb je gekend, en werd door hem met van alles verwend. Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven. Nu voel jij je gebroken als een steel geknakt, doordat de dood jou het liefste heeft afgepakt.…

Als overstekend wild de weg verspert Wijk dan niet uit, maar rijd zo’n beest in stukken: Zo’n ongeluk voorkomt dan ongelukken En het is eigen schuld ook van zo’n hert. Maar hoe moet dat nou bij een kleuterklas? Geef je achter het stuur dan ook vol gas?…

bloemetje langs de weg auto's razen voorbij eentje ging van de baan slachtoffer had dikke pech bloemetje werd daar gezet bloemetje langs de weg verdriet in de grond plaats niet verliezen wil nog blijven leven nu eens verwelkt, dan weer vers…

Ik heb de troep in mijn leven geloosd Ik gooide achteloos de w.c.-rollen over Het balkon. En toen het balkon ook nog. Daarna de hele flat, behalve mijn eigen Woning, die heb ik laten uitbouwen. De maan die heb ik verruild voor de Zon. De huismussen werden in een paar Secondes flamingo's.…

ik keek naar mijn schoenen ze staarden terug nietszeggend gingen hun gang ik schaamde me en volgde stap voor stap tot de klap me duizelen deed ik stond voor paal die voelde ik toen ik weer helder keek…

we telden de bomen snelden er voorbij in de euforie van passeren konden wij nog een haaltje van de ballon proberen terwijl vage lichten streepten op de ruit van binnen beslagen door verhitte adem de spanning moest eruit dan de stilte met dodelijk besef in het scheuren van staal draait de auto zich sloom om de boom…

Waar ik heen moest gaan was ik al vergeten, waar ik uit bestond, daar kom ik net vandaan, de tijd verteert de was, zo broos als het geweten, uren kruipen in mijn hoofd, het licht schijnt gaandeweg wat minder, er druipen seconden op het zand, kaarsvet verdwijnt tussen de vingers van een uitgestoken hand dan wordt de vlam gedoofd…

onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde, zo surfend over de goudverf van een herfstdag overzag Ik de tekens uit de letterdoos die de hemel voor mij koos, maar sloeg deze direct weer dicht, een ideologie wordt hopeloos en broos…

de mens gaat over niets hooguit per ongeluk over alles aan deze of gene zijde van het heelal de taal met stomheid geslagen gekist abrupt bedolven verbrand en verlaten gaat over niets hooguit per ongeluk over alles als zij het afscheid vertraagt en ik je omarm om je los te kunnen laten…

Voor iedereen onverwachts maakte hij een einde aan zijn leven En dat was het dan. Wat leefde er in deze man? Die dood boven leven verkoos Was zijn leven te broos? Zijn stilte zijn gevecht?…

het ging zo snel trillende rails falend stoplicht een trein…

Een ongeluk, wie overkomt het niet Maar nu een meiske van net maar twaalf Het hoe en waarom vermeld de historie niet Per fiets vanaf de weg geraakt Nu ligt ze op intensive care Te vechten voor haar leven Familie is ten einde raad En terwijl wij Pinksteren vieren Wachten we af, hoe het haar vergaat En IK wens familie en vrienden alle sterkte…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen. Wat begon als mooie dag, eindigde…

Gezondheid technisch had hij best nog kunnen leven, want weet je hoe zijn onverwachte einde kwam: hij werd gegrepen door een 's Gravenhaagse tram.…

Wanneer je voor het ongeluk geboren bent, alleen op aarde, vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws. Wanneer je door de bomen, het bos niet meer ziet: probeer het dan eens andersom. Pak de bomen, keer de zaak om en kijk of je het bos kunt vinden! Kijk dan naar het nieuws en zie: het kan altijd vele malen slechter!…