Alle inzendingen over ontdooien OR kerst OR vluchtelingen

O, vluchteling, waar is mijn barmhartigheid? Waar mijn strijd voor waarden van het leven? Waar mijn toegestoken hand gebleven?…

De najaarszon zonk achter Het donker dennenbos, En wemelde in de stammen, En schitterde op het mos. De vluchtling aâmde dieper, Hij aâmde vrije lucht, Hij brak door braam en blâren, En slaakte een zware zucht. Hij glimlacht als hij weder Zijn strooien dakje ziet, En dwingt terug de trane Die voor zijn blikken schiet. Hij komt: hij…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn Waste Land, over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. -------------------…

Ze was om ‘t krijgsgeweld weggevlucht en na de eindeloze tijd op haar vlot in zee Ze verspreidde desondanks geen zeelucht ze droeg alleen krijgslucht met zich mee Men had haar weggemoffeld in een kamp en verteld dat het slechts tijdelijk zou zijn Zeer koude winter zonder kachel en lamp juist dertien en geen schijntje zonneschijn In stille…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

zou ze het geweten hebben, maria wat haar kind te wachten stond dat hij geboren werd om te lijden overal haat en onbegrip vond zou ze hem even teder hebben bemind gevoed , gekoesterd en beschut had ze beseft welk kruis dit kind nog dragen moest doorheen zijn leven of was ze liever weggegaan naar verre onbekende landen waar niemand wist…

ik wil je stem niet horen je woorden doen mij teveel pijn ze splijten elke traan in tweeën en het is kil rondom mijn hart als ook haat liefde zaaien kon dan was ieder woord overbodig ik droom van dansen in de nacht met het genot van mijn sterretje…

Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven een verhaal verreisd door mijn woorden ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal kijk lege portretten, ik ken geen verlangen dan zijn in het heden volmaakt als een merel zijn lijfje een peertje, niet groter met veren en zingen om niet. ------------------------------- uit: 'Tirade', jaargang…

Een vluchteling zonder vrienden. Een pachter zonder land. Van ver ben ik gekomen. Op de vlucht voor de weg van het verstand…

Wat zie je als je me in de ogen kijkt? Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer…

Achter de horizon heb ik gezwommen in een zee met bloed en tranen een afscheid was niet mogelijk mijn huis en hart zijn stil verbrand ik kan de liefde niet meer uit het verband rukken mijn ledematen zijn moe van het tevergeefs lopen en hopen dat de grenzen opengaan in nieuw verlangen zodat het leed zich kan berusten niet langer…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

Soms weent zij uit: dat zij niet meer kan blijven Onbevlekte in verblijven, waar bedreigen Haar offerpijn en floers, waaronder lijven Den Dienst der wrede liefkozing bedrijven. 'k Geloof haar niet, maar neem haar lijfsgewaden. Nog naakt vernederd, smeekt zij de genade Te mogen gaan. Ik spot: ‘Ga zo, mijn gade!’ En sliep in zekerheid…

Als je niet meer kunt vertrouwen op de wereld om je heen Er geen tijd is om te rouwen er te veel te snel verdween Weet dan dat ik in gedachten heel dicht bij je ben Ik het leed niet kan verzachten maar met mijn hart je pijn erken…

wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar ‘t blijft op meer vluchtelingen…

bruin gebrand verweerd gehard door het leven toch te weinig geleerd…

De angst is zo zwaar als lood het is stil aan de overkant zelfs haat heeft hoge nood moderne pest staat in de krant Zinnen druipen vol van verdriet mijn ogen gaan tranend dicht populisten zingen het dode lied verzet is nu mijn enigste plicht Iedereen heeft recht op brood en zeker hier in ons Nederland voor de liefde niet voor de dood…

wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar ‘t blijft op meer vluchtelingen…

moederziel alleen gevlucht uit het vaderland  ongewild weeskind…

Een ganzenlever van de voedselbank Een ticket van Ben Bot uit Syrië In Bethlehem een (heel zacht) kyrie Al-Qaeda rust (tot nu toe) god zij dank ´t Is koud ook, ondanks deze koude eeuw Toch klaag ik: Jezus, waar is nou de sneeuw?…

Wortels die zo vaak Al te vergeefs in de Diepte naar water Hebben gezocht, Levensbron die daar Nog wel is, maar Tot op de bodem uitgeput - Hebben zich nu naar boven Gericht, zoeken het leven Nu boven de grond: Aarde overspoeld met Overvloedige regen, Rijke modder voorzien Van voedsel en vocht - Ze hebben hun weg Naar…

Repen langs de weg: mijn dromen stegen zich stuk bezweken aan hun overdruk Lotgenoten hangen in het water gerimpeld, op gebroken benen mager van het wachten te moe om verder te gaan en niet sterk genoeg om stil te staan Ik huil alleen nog tranen die niet komen verlichten of verlossen Fel zwenkt het licht van de vuurtoren maar het…

aan schotsen van wangen hangen pegels bevroren verlangen gegijzeld uit grijs loden ogen zichtbaar bedrogen ontdooien verboden…

Loopt het hier in een AZC of zwemt het gevallen uit een boot in de zee, ze hebben een ding gemeen, het zijn allemaal vluchtelingen, sommige hebben geluk de andere zijn zielig.…

Dat is Kerst zonder een reden Nee, echt het is waar Een kerst zonder gevaar Zal voorlopig niet bestaan Tot we er zelf voor gaan. Dat is Kerst, tot op het heden.…

ik hou nog steeds van jou ook al vind jij jezelf, ouder geworden, minder mooi lieve schat, het is niet alleen de buitenkant waarvoor ik ontdooi…

je blauwde weer in ijs van nooit ontdooide permafrost waarin jij tevergeefs je dromen zocht met tijdloze kristallen in briljante setting vocht om de dood met staal te kaderen in de groene aderen van het land mijn warme hand heeft jou gesmolten in het kruis de dwarsverbinding met de werkelijkheid zij opende jouw zilte huis…

Word liever kind: twee beentjes en wat rood; het doet soms eeuwen inderhaast ontdooien. -------------------------------- uit: Kunst en vliegwerk (1957).…

knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden en bloeiden op jouw energie jij die lichtvoetig lente presenteerde op ontdooiende…