Alle inzendingen over ontmoeting OR gelijkenis OR beeld

Ze mijmert wat in het zachte zonlicht welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt versleten wrijft ze over de leuning het oude houten bankje toont in aanzicht de gelijkenis van een beleefd leven...…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

een landschap met fietser in vroeg tegenlicht bij een fraai vergezicht van een nog schrale zon soms treft een woord juist die gelijkenis zoals de lens in enkel ogenblik zich opent voor de eeuwigheid…

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden? ja, ik ontcijfer een kus van bemodderde rozen loop je wel eens door…

Aan het meer van Galilea werd met eenvoud gesproken over de akker der mensheid vele halmen groeien snel hebben een steen onder hun voet krijgen nooit volle aren hoe vaak heeft het rijpe koren dat in goede aarde staat bij zijn diepe wortelpunten geen kleine kruimelkiezels welke de allerfijnste tastzin een weinig onderdrukken lichte belemmering…

Het weerbarstig struikgewas. De pet hoog op de bezwete kop passeer ik het venster zie ik in de spiegel van het glas mijn vader. Labeur op de Hodonkse Akkeren in de vallei van de Werbeekse Nete zeventig jaar geleden.…

ik schilder zonder vaste hand mijn vorm en beeld ontmoeten niet het warm verband dat ik u wilde tonen ik wil mij eigenlijk verschonen een Rembrandt of van Gogh te zijn mijn kleuren hebben op uw muren nog niet het predikaat een meesterwerk te zijn toch blijf ik gaan met uitproberen en van ervaring wil ik leren om volgend…

De grootheid ligt in woorden, helder opgeschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde, zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde.…

jij ging op ik had de gordijnen al wat opengeschoven zodat zonnestralen je konden passeren om jouw beeld op de muur van de slaapkamer en face en en profile te projecteren spannend en je lachte toen de zon jou in onverwacht ontmoeten overviel ogen als goud en een lach in de mooiste achttien karaat diamantsetting…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

heb hem onverwacht ontmoet vriendelijk en vertrouwd hij kende mij vanaf geboorte na kennismaken bleek dat wij veel beelden en herinneringen deelden alleen tot een gesprek was het door allerlei nog nooit gekomen hij had iets bekends een vaag figuur uit sprookjes fantasie of dromen heb de dood in de ogen gekeken dat ogenblik…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

te bestaan toch als ik de beelden stop, terugspoel en opnieuw kijk vraag ik me af hoe diepgeworteld het houden van jou levend is in mij…

I We lopen, beiden, aan de Waterkant Je kijkt me aan maar ziet me niet Alsof de wereld door je iris vliedt Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant II De mensen willen je naar hún beeld en gelijkenis kneden als een golem, uit modder, zwijgend en zonder rede, een dommekracht, zeven maal omlópen: “Shanti, shanti, dahat, dahat”.…

meerdere universums ontmoetingen op spanningsplaatsen krachtlijnen verhogende spirituele activiteiten wij zijn de gedeelde beelden vergeten want contacten vergen bijhouden van info structuur en veranderingen er resten slechts fragmenten van een ooit volmaakt netwerk…

De grootheid, ligt in woorden, helder geschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde om zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde. Uit bundel: "Onbedorven kiemgoed".…

ijzers krassen het ijs de beide benen slaan mijn gebonden geest diep in het denken glazig water en mist spiegelen de omgeving als heldere beelden in mijn gedachten luchtbellen kijken doordringend strak genadeloos zuiver in mijn ziel op die plaats ontmoet ik jou met rijpe rillingen in winterse woorden…

stijgen zij op Bewijzen de kunst van het filmen Gekleed in een perfect zittend pak Samen verdrinken in een herinnering En denken even dat De wereld vrij is van pijn Ontmoeting Versterkt de eenzaamheid…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…

wat mezelf het meest eigen is geef ik uit handen wanneer jouw tederheid de boventoon voert een aanzetting tot ontbolstering…

de hemel toont haar charme een beeld van vertrouwen in spiegelingen van rust voor een tijdje lijkt het alsof een levend vuur de aarde schetsend kust hier ontmoet ik mijn verlangen het enkel nog willen vertoeven rond de kracht van de gouden stralen zijn waar de stilte nog spreekt de wind in een zweverig geruis over de velden weet te…