Alle inzendingen over oogziekte OR troost OR liefde en hoop

Vandaag dus even niet of juist denken aan dagen van hunkeren en liefde keer op keer. In hand en hart ligt nog smart, die laatste groet die ons steeds weer fragiel herinneren doet. De dagen kennen soms schaduwen breed en smal, uren vormen dan vaak een leren voetbal, melken dagen en weken schril uit met die fluit.…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

Liefde voor hoop en hoop voor liefde Vele dingen wat we hopen Een hoop dat je dromen uit komen Een hoop voor een goed leven En iemand om dat mee te delen Een hoop op liefde in je leven Het is hoop wat wij hebben gekreken Veel dingen wat wij hopen in het leven Door hoop hebben we kracht gekregen Door hoop gaan wij door in het leven Door hoop…

Tussen dood & leven ligt de stilte van het wit Ijzig stil valt de sneeuw uit de hemel op Stille Zaterdag 2013 Maar de grote witte vlokken zijn aan de verliezende hand zoals ook steeds de dood van het leven Nog een nachtje slapen en dan is de Heer waarlijk opgestaan! nog wat meer nachtjes slapen en het weer gaat zeker omslaan!…

Een kaars licht op vonkt hoop in donkere kamers die zwijgend vertranen Een kaars licht op schenkt opnieuw vertrouwen in sombere tijden dragend Een kaars licht op evenals de glimlach die opnieuw ontwaakt…

ik zat graag in vaders’ stoel uit het kleed geklommen had ik de gehele kamer aan mijn voeten liggen een reis naar het onbereikbare vanaf grote hoogte denken als ik later groot ben ga ik meubels verplaatsen het vervaagt heb ik gemerkt het kleed werd mij te klein behang verkleurde traag en alles bleef geruisloos staan éénmaal heb ik…

Soms moet je afscheid nemen, Onverwachts en veel te vroeg, En in alle troost die wordt geboden, Is dan geen enkel woord genoeg. Het leven bestaat slechts uit momenten, Samengesmolten tot een lengte van tijd, Sommige mogen voor altijd duren, Anderen ben je liever nu nog kwijt.…

huil niet hoop treur niet verlang denk niet droom vind geluk in boom of plant zon en maan weer en wind en vergeet me of niet kijk maar…

Twijfel, troost, liefde en waanzin Denkflarden van hier naar daar Zie je wel, maar vind je niet Wat is wijs…

Ik weet, op een dag zul jij er niet meer zijn maar je blijft voor altijd in mijn hart De gedachte aan die dag doet nu soms al pijn jij deelde met mij al menig keer mijn smart Geen wezen zo geduldig als jij telkens was je liefde gezelschap en troost wat je me gaf Onvoorwaardelijke trouw wat ik in je ogen las trouw als het kon liefst tot aan…

Zij draagt het voelen in haar vingertoppen Zij draagt het zien in de palm van haar hand Zij draagt de fluister in het horen zingen van de wind Zij draagt haar tranen in bijna blinde ogen Zij draagt het hoopvolle in haar harteklop Zij draagt de smeekbede in de stilte van haar stem Zij draagt de vraag aan de doktoren redt mijn ogen…

Hoop is het beste wat er is. Liefde is iets met een betekenis. Mijn liefde voor jou heeft geen geschiedenis. Wat ik me kan voorstellen voor mezelf is, Wij samen. Heel blij. Ik kan geen beter iemand bedenken als jou. Net als de Nederlandse vlag rood,wit,blauw. Ik kan aan niemand anders meer denken.…

ligt te kwijnen Mijn hoop is dat het zal vergroeien En dat ze toto mijn prinsesje zal ontbloeien Die hoop is mijn troost En de blijvende zorg voor mijn kroost…

Jouw oor dat de wind hoort en voelt het is een korte fluistering van troost een nieuwe ingang van hoop en liefde Er schijnt vandaag boven jou de zon ook als er wolken over je heen hangen schijnt die elke dag je moet dat licht wel vandaag willen zien.…

, hoop en liefde mijn hart leest “vertrouwen”…

Woorden van rust en ontroering waaien weg, verjaagd door de wind, woorden van liefde en troost verwaaien als bladeren in de herfst. En na de wind wacht ons slechts leegte, en hoop zonder doel.…

Hoe high, ik ben een fan van Van der Staaij! Hij dient een ieder snedig van repliek Met rechte rug, taalvaardig, sympathiek Van hem geen trucjes, onverwacht gedraai Geen egotripper, noch een farizeeër Zijn zwakke punt... hij is een SGP'er…

Liefde hoop en troost, vrede leven tot in eeuwigheid In eenzaamheid begraven; met de horde Zonder wie hem het meest nabij waren; zijn kinderen Met alleen zijn moeder die hem baarde om hem heen in de Siberische koude Terwijl zijn vrouw verdween met een warme deken om haar heen Voor de één was hij een held Voor de ander een oproerkraaier…

Ware liefde doet verlangen naar de ander Ware liefde wil steeds meer en wil steeds geven zonder meer... Ware liefde zoekt zichzelf niet Zoekt de ander, geeft zijn hand om jou te troosten in verdriet Ware liefde verdraagt alles- en zo niet; dan is het de Ware Liefde Niet...…

ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren.…

Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

De weg rond die wal vol met hoop laat zich door de zon graag verlichten terwijl ik mijn levensweg loop. En tussen de muur die kan zwichten als liefde weer roept voor een doop schrijf ik deze woorden in dichten.…

Laat mij bidden, laat mij hopen, Geef me de dingen die je niet kunt kopen Geef mij steun, geef mij kracht, Geef me de dingen die ik juist niet verwacht. Geef me liefde, geef me hoop, Geef me kracht als ik op mijn tenen loop. Geef mij troost, geef mij moed, Laat mij vergeten hoe zeer het leven doet.…

Het hart zwelt open in snaren van verlangen als een stortvloed uit de rode hemel hoorbaar de toekomstige gezangen in de nacht van smart en rouw Och, het zijn de ontroerende innige klanken de aanzwellende muziek puur geluk in de eenzaamheid van dit heelal dat ons teistert met zijn dictatoriale gloed waar ik Uw stem hoor…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…