Alle inzendingen over opgroeien OR ademloos

wanneer een spiegel glijdt uit de nacht het doolhof vult tussen duin en dromen, de maan zich losschudt, minutenlang meer dan vol verandert de zee niets aan zomergrassen, te midden van de dag bloemen zullen opgroeien als sterren in een vijver, hun dorst lessen met golfjes dons geplukt uit het sierspoor van de eend die in…

Je hoeft ze ’s avonds niet meer in te stoppen en overblijven is er ook niet bij ze kunnen immers zelf hun boontjes doppen ach opgroeien, het gaat zo snel voorbij! Ze volgen nu hun eigen dromen, begonnen aan een toekomst onbekend waar alles nieuw is en geen ouders komen: ze zijn nu hogeschoolstudent.…

mijn kinderjaren ik ken ze nog zo goed jaren van speurend staren er was alleen de tijd die leek bevroren, of gewoon stil te staan door het opgroeien in moeilijke jaren leerde ik te aanvaarden dat de klok van het leven vele dingen zal bepalen zelfs oud worden is een waarheid, een voldongen feit waarbij ik hoopte dat die…

heb de muren met sprookjes bekleed de vloer danst muziek onze passen geven in nemen het zweven ogen drinken pure emoties proosten met liefde op het ademloos moment dat ons vuurwerk kent als de wereld applaudisseert zijn wij de maan voorbij op weg naar de sterren sterven woorden in een stilte die ons nooit is geleerd…

zag de stilte in de zaal het ademloos verwachten hier en daar een klein gebaar in het verzetten van gedachten gaf mijn laatste gas en zij de vonk waardoor het vuur in woorden klonk applaus schoonde de rook uit de finale…

schaduw vangt bomen met de oude zang van hoop een jaarring teveel * een perk wordt een park wanneer vier blaadjes geluk samen opgroeien * zelfs de lucht is grauw wanneer de zee geen vorm krijgt in mijn gestalte * alsof zijn vleugel de horizon omhoog tilt tot een meesterwerk * een felgroene glans lokt de merel naar de top de…

Rijmpje belde aan bij sonnet, of hij potentie had tot een gedicht Doe wat aan je vorm, zei hij, geen gezicht Je wordt gesproken zonder lucht, wordt liever ademloos gelezen De deur sloeg dicht, er volgde een nieuw couplet…

ik neem me voor maar buig onder het juk van zware adem -nog even niet- zegt mijn ziel en rust in de gedachte van jouw zaligheid verblijft mijn tijd een poos ademloos frequent ben ik gekust door lieve lentedingen…

bestaan weer te ontmoeten Dat ik je als kind zijnde al mag herkennen In mijn gevoel dat nog nooit had gelogen Mijn lot vond in jouw alleszeggende ogen Mijn kinderhand naar je uitstrekken Mijn arm om je schouder heen slaan Je zachtjes “Ik hou van jou” in je oor fluisteren Mijn hart dan al aan de jouwe kluisteren Voor altijd met je spelen Opgroeien…

leren kennen je bent er niet meer maar wat zou je van hen hebben gehouden wat zou je ze meegenomen hebben naar alles wat jij leuk voor ze vond ze geleerd hebben wat jij belangrijk voor ze vond ze gezegd hebben dat je van ze houdt je hebt me verteld hoe erg je het vond dat ik zo laat pas ‘begon’ met kinderen die jij zo graag had zien opgroeien…

leren kennen je was er niet meer maar wat zou je van hen hebben gehouden wat zou je ze meegenomen hebben naar alles wat jij leuk voor ze vond ze geleerd hebben wat jij belangrijk voor ze vond ze gezegd hebben dat je van ze houdt je hebt me verteld hoe erg je het vond dat ik zo laat pas ‘begon’ met kinderen die jij zo graag had zien opgroeien…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…

Ik ken een opgroeiend meisje, dat straks gewoon weer praat en erg veel te zeggen heeft. En helpt, met raad en daad.…

Welkom klein mensenkind hier op de planeet waar jij gewenst bent verandering nodig is vandaag start jouw toekomst morgen begint je verleden in een roerige wereld waar zachtheid vaak ontbreekt jij als nieuwe generatie brengt ons hoop voor een nieuwe mensheid die het anders wil gaan doen die kan opgroeien tot een evenwichtig rechtvaardig…

Het was alsof er wervelende klanken plotseling in mijn oren dansten onbeschaamd liet ik hun streling toe die als een melodie mijn kern beminde ademloos tot climax bij besef ik ook van jou Foto: Poly Politou Art…

onhoorbaar zonder lucht ademloos in stilte strekt mijn ziel zich uit en deelt de kosmische vlakte besta als punt waar anderen de ruimte vullen alleen in raken zal ik contact met meerdere dimensies maken…

En je toch zo ademloos laat zijn.…

je praat en praat over de diepten van het leven over uiteindelijk houvast over de weg omhoog toch zijn het niet de woorden die ik ademloos volg je mond je lippen je ogen mijn hart brandt ik was vergeten hoe het voelt was vergeten hoe mooi dat is wat ben je mooi die avond…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

in beperkt schijnsel van de toverlantaren zag ik destijds als in een stripverhaal de beelden voorbijkomen van Stan Laurel & Oliver Hardy als brokkenpiloten zelden heb ik later nog zo ademloos genoten als toen in die duistere achterkamer bij het avotuur in zwart/wit…

Als een stille schaduw met vragende ogen ademloos kijkend naar het ochtendgloren bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…

'Nu laad ik nét de grote pakjesboot Komt Dieuwertje mij ademloos vertellen Dat jullie mij iets nieuws voor willen stellen: Een kleurenpiet,..en wie is die malloot? Ken ik die nog als kleine schobbejak Oh,.. Robert Vuijsje, die gaat in de zak!'…

Zandpaadje bij aanvang, verhard pad bij opgroeien sintels en kiezels kunnen zich niet laten uitroeien. Mallemolen van leven wordt een draaimolen met weven in de lucht. De racebaan die bereden wordt waarvan soms de lengte te kort is, lijken vliegtuigstrepen in de lucht.…

De deur kraakt, ademloos daal ik de ongelijke trappen af. Ik tast mijn weg langs glibberige wanden en struikel: tientallen dromen hebben hier hun kleine geraamtes achtergelaten. Ik ga door mijn knieën en leg ze in een schoenendoos voor later.…

trekt men aan je wil men van je dagen vliegen nachten liegen eist men van je vraagt men aan je roept men naar je doet men met je ademloos adem happen dromenloos nacht uitstappen altijd bezig nooit meer rust tijd vervliegt als je jezelf steeds maar voorliegt…

Mijn verlangen liegt nooit over een vergeten wereld vol maangeheimen bij nacht als jij mij, betoverd en duisterfluisterend over bloemen, verhalen vertelt in ongeschonden mensendromen blijf ik bij jouw ademloos vertellen deel ik in de luister van het bomenwoud.…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

Een kleine man, een kruk en zijn muziek Met Miles en Charlie Parker en Chet Baker De kleinste toon was ademloos trefzeker En steeds intens contact met het publiek Nu hij de plaat voor altijd heeft gepoetst Draai ik Bluesette, daarin was hij het Tootst.…

Als mijn oog in de verte verwijlt Hoort mijn oor ademloos hoe de wind Saffraangele bolle mejoffers In het groen van de weiden bezingt Taráxacum officinále Embryophyt asterale Spermatòpsida pastorale Stil de tijd, paardenbloem, windekind...…