Alle inzendingen over oud OR meisje OR zee

Ik ben zo verliefd. Je wil gewoon niet weten hoe. Hij is zo geliefd Ik durf nix, ik weet niet wat ik doe Zo erg is het, dat hij niet weet wie ik ben en wat ik zou willen Zo erg als je denkt (ik ga naar hem lachen maar je durft het niet) Een raar gevoel krijg ik en als hem zie dan ga ik helemaal rillen. Een warm gevoel maakt je kierewiet…

mijn hart zit vol emoties soms is het echt te klein ik heb ze goed verstopt, wil sterk en zeker zijn maar als ik niet zo sterk ben, het leven even moe mezelf helemaal kwijtraak, en domme dingen doe, dan ben ik weleens bang, om controle kwijt te raken. ik maak mooie dingen stuk, die niet meer zijn te maken. maar als de nood het hoogst…

Waarom kan iedereen vrolijk zijn. Hoe komt het dat ik verdrietig ben? Ik wil ook vrolijk zijn Maar het lukt niet. Als ik lach, is het een nep lach. Van buiten ben ik vrolijk en blij Maar van binnen word ik verscheurd Door pijn en verdriet, Zo wil ik niet langer leven!…

Zondagmorgen de koffie loopt de radio speelt een oud liedje over een meisje met bruine ogen ik word er sentimenteel van. Elk moment is een deur die openstaat of dicht is sommige deuren staan op een kier daar is vaak iets mee.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de doodsgedachte voelde zo zalig En het meisje nam hem warmtevol mee Hij zal zich voortaan in dankbaarheid baden Daar waar niemand hem ziet, in een kalme zee…

In het hoekje van mijn porto- monnee Daar heb ik nog een plaatsje Voor een plaatje van een Meisje zoals jij. Dan kan je met mij mee Daar waar ik ook mag gaan Van Zwaanshoek naar de zee Zit jij in mijn binnenzak. Ik zal je dan bekijken, Elke dag apart Nooit meer gaan vergeten: Jouw hoofd rust op mijn hart.…

Op deze woelige zee Luister je fluisterend en voel je vertrouwd en warm met me mee. Het meisje van toen, mijn vrouw van nu: niets is veranderd. Ik groei met je mee. En jij met mij, want wij vormen samen in flonkerende pracht een smaragd op fluweel. Mijn rots in de branding. Mijn loods door dit leven.…

De aarde is een eiland die drijft in de zee van materie zij drijft cirkel rond mysterie in de oceaan van dit geheel heelal zee van het bestaan binnenzee de melkweg en wij liften mee als stokers op zee de eeuwige rivier zwem of verzuip het is een oneindig oud gebruik…

Het is toch eigenlijk een schril contrast: Ginds treurt men om de doden en vermisten, De duizenden inheemsen en toeristen Die door de zee noodlottig zijn verrast En hier loopt men weer volgens oud gebruik Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…

jij ademt mij duizend keer in ik ben de lucht van het leven dat alles is mijn ziel vraag me niet hoe oud ik ben kijk naar het heelal, de aarde, de zee, naar je oneindige zelf zo ben ik, net als jij, eeuwig…

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

zeldzaam ondoordringbaar de gelaatstrekken diep verstopt onder het wangvet torst ze zich over de straat het dikste meisje van de klas zelfs van het vervallen woonblok in de kamer met geelbruin verkleurd, vettig behang verzwaart de moeder niet het schuim van de zee - ze kan het niet laten - de fragiele vleugels van het kind traag, onverzettelijk…

Meisje van plezier Een grote kruidenier Bezocht een meisje van plezier Toen hij haar kamer binnenkwam Was het het hek snel van de dam En ging hij schaamteloos aan de zwier Chagrijn Een sjeik uit Baghrein Was een echte chagrijn Zoals elke keer Negeerde hij een oude heer En merkte te laat;'t was Magere Hein!…

Ik zie een meisje, huilend van verdriet. Ik zie een meisje, met pijn in haar ogen, Ik zie een meisje, verlaten en alleen. Ik zie een meisje, maar helpen kan ik haar niet. Ik kijk het meisje aan, en zij kijkt terug. Ik zie het meisje, het meisje in de spiegel.…

Een meisje lacht, een meisje huilt, Terwijl er in een lachend meisje, Iemand verdrietig schuilt. Een meisje lacht, omdat ze het niet wil zien. Want ze mist iemand, Iemand speciaal bovendien. Een meisje lacht, Het meisje mist jou, Het meisje huilt, Omdat ze je zien wou.…

Dan lacht ze op hem met stille weemoed, Terwijl ze zwijgend hem aanschouwt En denkt: hij zal niet lang meer leven: Hij wordt zo stram, hij is zo oud! Wie zal het eerst van beiden sterven, Zo diep beducht thans voor elkaar -- Het meisje in de bloei van 't leven, Of de oude man van tachtig jaar?…

Dan lacht ze op hem met stille weemoed, Terwijl ze zwijgend hem aanschouwt, En denkt: ‘hij zal niet lang meer leven, Hij wordt zo stram, hij is zo oud!’ Wie zal het eerst van beiden sterven, Zo diep beducht thans voor elkaar — Het meisje in de bloei van 't leven, Of de oude man van tachtig jaar?…

Een meisje dat het beste in mij altijd naar boven haalt. Een meisje dat mijn hart geweldig snel is ingedaald. Een meisje waarvan ik alles wil leren kennen. Een meisje dat mij verschrikkelijk weet te jennen. Een meisje waar ik gewoon niet genoeg van krijg. Een meisje waardoor ik de realiteit geheel ontstijg. Zo'n soort meisje.…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

Ik was een jongen, een meisje, een struik, een vogel daarna een sprakeloze vis die opspringt uit zee. Weldra ben ik de vlinder die op de Etna sterft, doch onder al deze gestalten sterf ik slechts voor haar.…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

de zee had een zee van tijd. met haar golfgewijs verlangen naar het eeuwige strand liet zij meeuwen schreeuwen als in een oud cliché. het grijze water verzoende zich met laatste straaltjes horizon en jij mijn lief werd liefde, een liefde voor het leven. toch?…

- Maar, sprak 't kind, zo hij op zee Eenmaal moest verdrinken, Ach, dan zou het speelgoed al, Dat hij medebrengen zal, In het water zinken! Zwarte nacht, en storm op zee! Regen viel bij stromen. Ach, de moeder zuchtte diep; Maar het meisje zweeg en sliep Weer bij zoete dromen.…

Na school luidt ze de klokken van de avond. Vederlicht vlees, soepele benen. Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'. Alles wat volgt O Marineblauwe parel Ontwakende schoot Giftig teken In een knip schoof ze uit de vruchtenzee, rijk aan diepte en gesis. Blije kreetjes galmen in het hoofd. Het brandt onder mijn navel. Avond na…

de toekomst ze sluit je op in de nacht, de angst blijft aan je knagen, losgewoeld door zwarte tranen maar je zult het zien, lief klein meisje, de liefde in je eigen ik zal groeien door de dagen heen, ook al ken je jezelf niet meer…

Slechts twee jaartjes oud en toch al een dame oh, Here we zijn zo heel blij dat U dit kleine leven aan ons hebt gegeven aan mijn man en ook aan mij. Wij willen met vreugde voor haar zorgen en haar al onze liefde geven, mijn kleine vriendinnetje wat zijn we blij dat jij bent gekomen in ons leven.…

elke middag zie ik je staan in dat hokje om de hoek op de kruising van de Kersenlaan wachtend met je boek vijf voor half twee kon je daar maar eeuwig blijven staan neemt dat akelige ding je mee op de kruising van de Kersenlaan morgen weer een dag ik blijf kijken tot ik je niet meer zie de gedachte aan jouw lach van het meisje van lijn…

Na twee lieve jongens een meisje, een droom. daar lag ik te genieten van je, heerlijk en lekker loom. moeder en dochter, dat is een bijzondere band. ik wil je door het leven leiden aan mijn hand. Je broertjes zijn verliefd op hun kleine zusje. Als je in je wiegje ligt geven ze nog even een kusje. Je bent zo mooi en zo puur en zacht.…

het doet er niet toe, zei ik hij is dood ik legde het geweer op de vreemdeling plukte plastic geraniums en gooide ze voorbij mijn triomferende blik die avond liep ik in de tuin de wind ging me voorbij en zakte in de wolken toen ik met dit gedicht op mijn huid de hemel betrad door de spiegel heen spuugde ik nog een laatste keer op…