Alle inzendingen over oud verdriet OR herinnering OR loslaten

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

Ik kán mijn kind niet loslaten en ik wil het ook niet! Maar het móet een keer en ik vraag me af of de natuur dat zo geregeld heeft. Ik huil me kapot om het intense verdriet dat ik heb........... O God, bestaat U wel? Ík weet het niet meer, laat het me weten, geef een teken, AUB!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

naar toen Van een tijd zonder pijn en verdriet Van een tijd toen niemand mij nog achterliet…

Loslaten, afglijden richting een diep dal niet wetend wat het je daar brengen zal. Loslaten wat en wie je eens zo lief had al wat je eens, ooit, zo immens aanbad. Liefde werd overwoekerd door tranen en verdriet waardoor wanhoop het mooie niet meer ziet.…

Het oud verdriet, je draagt het jaren mee, tot die stille rust als voorbijtrekkende schim je ziele kust. Geen morgen meer voor 't oud verdriet. Jouw bank blijft leeg, een hart gegrift in 't hout. Er staat: "Vergeet mij niet."…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

In het leven hebben we weleens een schuldgevoel door foute keuzes die we hebben gemaakt, beloftes die we hebben gebroken, mensen die we pijn en verdriet hebben gedaan, mensen die we in de steek hebben gelaten. Het zijn fouten uit het verleden, we moeten het loslaten en we moeten het een plaats geven, het meenemen als een les in het heden.…

Hoe moet ik dit verdriet omschrijven? Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat je bent opgehouden te bestaan. Zo kort maar o zo krachtig. Voelde ik me heel even machtig. Nu ben je een engeltje van God. En moet ik je loslaten ... want dit was het lot.…

Zeer doet het verdriet als ik herinnering zie door jouw natuurkracht.…

en van buiten Ik heb verdriet Omdat ik je ga missen De gesprekken tussen ons twee, je verhalen en je mooie glimlach Je bent zo lief en knap En ik wil je niet loslaten Maar helaas heb ik geen zeggenschap Maar je blijft voor altijd in mijn hart…

ik wil de merel zijn tussen nacht en dauw die dromen loslaat zich wendt naar het zaad van een volle dag zou ik dan weten wie ik ben de dagen terug, hart en honger 't vervreemden van het mooiste de lage tonen, moe gewaakt door het ontwarren van oude wind om dan alles weer in hetzelfde lied te herhalen…

Zittend bij het raam, ‘k bekijk de oude prenten, herinneringen, verdrietige gedachten, flarden van lang vervlogen momenten, ’t brengt een traan, geen onverwachte. Veel wat eens was en niet meer is, verbleekt tot stille herinnering, alleen nog een vergeelde getuigenis, waar naar ik kijk, in mijmering.…

Dan halen we herinneringen op, uit de tijd zoals ik je heb gekend. Voor nu moet ik je loslaten, ook al heb ik daar moeite mee. Ik weet dat jij me daarin steunt, en daarom voelt het wel oké.…

loslaten is gaan in diepten niet om te vergaan als oud vuil of worden tot uitgedroogde bloemen het is zoeken naar de aarde, wortels voelen, drinken uit nieuwe waarden waarop ikzelf mag roemen in bleke schaduw zal ik verblijven waar nog prille zaden de stilte inlijven wachtend op een nieuwe aubade…

't Wordt hier altijd al verdriet, van dat oud en zwart verdriet daar, 't wordt hier altijd anders niet als dat oud en zwart verdriet. Laat mij, laat mij, in 't verdriet, vliegen naar dat hoog verschiet daar, waar men al die sterren ziet, al die sterren,... anders niet!…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

je was Maar wat gebeurt, als ik dat alles ga vergeten zou ik het me nog kunnen herinneren of is alles kwijt dan zal ik heel verdrietig zijn want herinneringen ophalen is altijd fijn met mensen waar ik heel veel van hou en niet meer herken, zij zijn in de rouw…

Ik wil mij niet herinneren wanneer het zwaard me treft en ik onthoofd in het licht verdwaal * zoals het vuur me bestrijkt als de sterren naar me staren en ik onnoemelijk nog veel lijd van die voorbije jaren kan ik pas loslaten als het duister me omringt en schaduwen één zijn met mijn gedachten ?…

Ik kan je haten, omdat je abrupt zowel positieve als negatieve herinneringen mij ontrooft!!!! Van binnen word ik verscheurd door twijfel wat mag ik vasthouden van het verleden???? Wat moet ik loslaten voor mijn eigen bestwil???? Ik voel de snijdende pijn van verloren jaren, van misleidende dromen.........…

kan, zoals de hond loslaten van zijn halsband en vrij rennen kan.…

Alles gaat voorbij met of zonder reden Wat er eens was is slechts verleden Alles gaat voorbij is plots gedaan Loslaten een must om verder te gaan Alles gaat voorbij de jaren in tijd Herinneringen… die blijven altijd Alles gaat voorbij zo is het bestaan Afscheid nemen nieuwe weg inslaan Alles gaat voorbij En we groeten elkaar…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel? Zodra de zon zijn stralen weer laat zien, is de weemoed weer verdwenen misschien ?…

doet zo pijn Keuzes zijn zo moeilijk met volle pijn heb je je eigen pad gekozen Tranen van verdriet moet ik je loslaten en tot ziens in het volgend leven - mijn tweelingziel Bjorn Groot Hulze -…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…